Τα πράγματα στην οδό Σοφοκλέους, δεν είναι τόσο ειδυλλιακά. Γνώστες της αγοράς συνιστούν στους μικροεπενδυτές να μην επενδύουν τις αποταμιεύσεις τους σε μετοχές του Χρηματιστηρίου,καθώς οι κίνδυνοι που παραμονεύουν είναι πολλοί και μακριά από κάθε υποψία των αμύητων. Οι ίδιοι αντιπαρατάσσουν την επένδυση σε Αμοιβαία Κεφάλαια, η οποία σαφώς περιέχει μικρότερο ρίσκο, χωρίς βέβαια να έχει εγγυημένη απόδοση.

Μια "γεύση" από τους κινδύνους που αντιμετωπίζει ο επενδυτής στη ζούγκλα της Σοφοκλέους δίνεται παρακάτω:

• Οι λεγόμενες "χειραγωγημένες μετοχές".Κάποιοι σιγά σιγά "μαζεύουν" (αγοράζουν) μετοχές συγκεκριμένης εταιρίας, χωρίς να προκαλείται ο αντίστοιχος θόρυβος, αφού κινούνται διακριτικά. Οταν μαζέψουν αρκετά "χαρτιά" (μετοχές), διαρρέουν στον Τύπο και στην "πιάτσα" ευνοϊκές ειδήσεις για την εταιρία (της οποίας έχουν αγοράσει μεγάλο αριθμό μετοχών), με στόχο να κάνουν τη μετοχή της να φαντάζει "ευκαιρία" και να προσελκύσουν "θύματα" που θα ανεβάσουν τη ζήτησή της. Διοχετεύουν τότε, επίσης διακριτικά, λίγα λίγα τα "χαρτιά" που έχουν, αποκομίζοντας κέρδη που προκύπτουν από τη διαφορά τιμής αγοράς και τιμής πώλησης. Οταν διαθέσουν όλα τα "κομμάτια", αφήνουν τη μετοχή... στην ευχή του Θεού και τους ανυποψίαστους επενδυτές σε απόγνωση, καθώς οι "ειδήσεις" αποδεικνύονται ψεύτικες και γίνεται πλέον αντιληπτό ότι η μετοχή είναι υπερτιμημένη... Λειτουργεί και ανάστροφα.
• Τα "λόμπι".Παραπλήσια μορφή κινδύνου. Ανάμεσα στο πλήθος των χιλιάδων επενδυτών, υπάρχουν μερικοί - και ευτυχώς λίγοι - που, έχοντας την κατάλληλη οικονομική επιφάνεια και τις προσβάσεις, διακινούν "πακέτα" (συναλλαγές πολύ μεγάλης αξίας) και κάνουν την τιμή μιας επιλεγμένης μετοχής στην κυριολεξία "ασανσέρ". Την κάνουν δηλαδή να παρουσιάζει ανεξήγητη διακύμανση. Ενδεχομένως αυτό δεν είναι επιθυμητό για άλλους επενδυτές της ίδιας μετοχής που νιώθουν κάθε πρωί κρύο ιδρώτα να λούζει τα πρόσωπά τους, καθώς η τύχη της περιουσίας τους εξαρτάται από άλλους...
• Ο "αέρας".Δίκαια χαρακτηρίζεται έτσι, γιατί στην ουσία μερικοί - και εδώ δυστυχώς δεν είναι λίγοι - εκμεταλλευόμενοι την "εμπιστοσύνη" των ΑΧΕ κάνουν πράξεις αγοράς με "χαρτιά" που δεν έχουν. Το "λογαριασμό" με την ΑΧΕ τον τακτοποιούν μετά από τη συμφωνηθείσα προθεσμία (valeur) 2 ή 3 ημερών. Στο μεταξύ επωφελούνται από τα σκαμπανεβάσματα που δημιουργούνται στο διάστημα αυτό σε επιλεγμένες μετοχές που προσδοκούν ότι θα έχουν ανοδική τάση. Ρευστοποιώντας, εισπράττουν από την ΑΧΕ τη διαφορά της τιμής αγοράς και πώλησης, δηλαδή τα κέρδη, μείον βέβαια την αναλογούσα προμήθεια. Μπορεί να λειτουργήσει και αντίστροφα. Οι "αεριτζήδες" είναι κατ' εξοχήν κερδοσκόποι, ποντάρουν δηλαδή στις βραχυχρόνιες διακυμάνσεις των τιμών των μετοχών (και για το λόγο αυτό δίνουν "χρώμα" στην αγορά), αντίθετα με τους "σοβαρούς" λεγόμενους επενδυτές που επενδύουν μεσομακροχρόνια.
• Τα λεγόμενα "παπαγαλάκια".Ετσι αποκαλείται μερίδα δημοσιογράφων, που - δυστυχώς για τον κλάδο - πληρώνεται για να διοχετεύσει, μέσω της δύναμης του μέσου μαζικής ενημέρωσης που εργάζεται, ειδήσεις που δεν ανταποκρίνονται στην πραγματικότητα και έχουν σαν στόχο την παραπλάνηση των επενδυτών κατά τα παραπάνω. Οπως είναι προφανές, το πρόσωπο που κρύβεται πίσω από το δημοσιογράφο, είναι αυτό που επωφελείται από τη νέα κατάσταση που δημιουργείται.

Από τα παραπάνω, βγαίνει το συμπέρασμα ότι είναι πραγματικά πολύ δύσκολο για ένα μικροεπενδυτή να έχει τις απαραίτητες προσβάσεις και πληροφορίες που χρειάζεται για να επιβιώσει στη "Μέκκα του καπιταλισμού". Ενόψει μάλιστα της εισαγωγής του ΟΤΕ (στις 19 του Απρίλη), η διαπίστωση αυτή αξίζει ιδιαίτερης προσοχής. Αξιοσημείωτες, από αυτή την άποψη, είναι και ορισμένες επισημάνσεις, που κάνει ο πρόεδρος του ΧΑΑ Μ. Ξανθάκης,με τη συνέντευξή του στο "Ρ", που φιλοξενούμε στη διπλανή σελίδα.