"Στα πλαίσια, λοιπόν, της ΕΕ, η σχετική απάντηση δίνεται με εξαιρετική σαφήνεια μέσα από το αυθεντικό παράγωγο της Συνθήκης του Μάαστριχτ, τη "Λευκή Βίβλο", η οποία προδιαγράφει σε ειδικό κεφάλαιο τις πολιτικές αντιμετώπισης της ανεργίας", συνέχισε η ΓΓ του ΚΚΕ.

Πρόκειται για ένα κείμενο πολιτικών κατευθύνσεων του Διευθυντηρίου της ΕΕ, ανατριχιαστικό στη σύλληψή του και ακραία αντιδραστικό στην εφαρμογή του, που άρχισε, ήδη, και στη χώρα μας.

Ο πραγματικός σκοπός των προγραμμάτων αντιμετώπισης της ανεργίας είναι διαφορετικός από τις διακηρύξεις που τον συνοδεύουν. Μοιράζεται η ανεργία και ημιανεργία σε περισσότερους και, ταυτόχρονα, επιχειρείται η ανατροπή κατακτήσεων των εργαζομένων που άρχισαν να παραχωρούνται πριν 110 χρόνια, με αφετηρία την ηρωική εξέγερση των εργατών του Σικάγου. Η ανεργία γίνεται το όχημα, το πρόσχημα, για να αμφισβητηθεί ο θεσμός της μόνιμης απασχόλησης, με τάση να γίνει καθεστώς η μερική απασχόληση, η εποχιακή - πρόσκαιρη απασχόληση, η εργασία ορισμένου χρόνου ή έργου, η δουλιά στο σπίτι με το κομμάτι κλπ.

Η καταπολέμηση της ανεργίας αποτελεί μια νέα κερδοφόρα επιχείρηση για να να αυξηθούν τα μονοπωλιακά υπερκέρδη και για νέα ανακατανομή του εθνικού εισοδήματος υπέρ της μεγαλοεργοδοσίας.

Τα πιο χαρακτηριστικά προωθούμενα μέτρα, στη βάση αυτού του αντεργατικού μανιφέστου, είναι:

1. Απορύθμιση του χρόνου εργασίας, μέσω περιορισμού ή και ουσιαστικής κατάργησης του νομοθετημένου 8ωρου και του θεσμοθετημένου 7ωρου, όπου αυτό έχει κατακτηθεί.

2. Μείωση του χρόνου απασχόλησης με ταυτόχρονη μείωση των αποδοχών, γενίκευση της μερικής απασχόλησης.

3. Ακύρωση των όποιων περιορισμών στην παιδική απασχόληση.

4. Καθήλωση, ή και μείωση, του πραγματικού εισοδήματος των εργαζομένων και αποφασιστικό χτύπημα των κοινωνικών - ασφαλιστικών κατακτήσεών τους.

5. Μεγαλύτερη περιθωριοποίηση της εργαζόμενης γυναίκας.

6. Επιβολή του ελαστικού ωραρίου.

7. Κατάργηση της μονιμότητας στο δημόσιο τομέα και συρρίκνωση κατακτημένων στοιχειωδών εργατικών δικαιωμάτων (κυριακάτικη αργία, 13ος μισθός, ετήσια άδεια, αποζημιώσεις, συλλογικές συμβάσεις κλπ.).

Ουσιαστικά, επιχειρείται πραγματική ταϊλανδοποίηση των εργασιακών σχέσεων.

Στην προσπάθεια, μάλιστα, εξωραϊσμού του επιχειρούμενου χτυπήματός τους, επιστρατεύονται, παράλληλα, μηχανισμοί πίεσης στο συναίσθημα και στη βαθιά ανθρωπιστική, ταξική αλληλεγγύη των εργαζομένων. Ετσι, εμφανίζοντας την ανεργία σαν ένα φαινόμενο φυσικό και μοιραίο, επιχειρούν να ερεθίσουν τα ανθρωπιστικά αυτά αντανακλαστικά τους, ώστε να αποδεχτούν - εκτός των άλλων - και τον εκβιασμό του μοιράσματος της ανεργίας".

Σχετικά με την επιδότηση των επιχειρηματιών για προσλήψεις και τις κάρτες εργασίας, η Αλέκα Παπαρήγα τόνισε:

"Πρώτον

Κάθε επιδότηση ορισμένων επιχειρήσεων, σε περίπτωση σχεδόν μηδενικής ανεργίας, οδηγεί απλώς σε μεταφορά προσωπικού προς τις επιδοτούμενες, ενώ, σε συνθήκες ανεργίας και με δοσμένη τη ζήτηση, οι επιχορηγούμενοι εργοδότες πετυχαίνουν μείωση του συνολικού κόστους παραγωγής και αποκτούν συγκριτικό πλεονέκτημα έναντι των ανταγωνιστών τους.

Δεύτερον

Κεντρική επιδίωξη των κεφαλαιοκρατών (και μάλιστα επιδοτουμένων) παραμένει η μεγιστοποίηση των υπερκερδών τους και η ενίσχυση του βαθμού εκμετάλλευσης,περιορίζοντας, όσο μπορούν, το μεταβλητό κεφάλαιο και την απασχολούμενη εργατική δύναμη.

Παρ' όλα αυτά - και με τη σαφή παρότρυνση του Διευθυντηρίου των Βρυξελλών - φαίνεται ότι στο κέντρο της προσοχής και της σημερινής κυβέρνησης βρίσκονται οι παραλλαγές της ίδιας αναποτελεσματικής (τουλάχιστον) πολιτικής, που εξαντλούνται σε θεσμοθέτηση των γνωστών κουπονιών σε αξιοποίηση των λεγόμενων ευέλικτων μορφών απασχόλησης, σε έναρξη ισχύος προσυνταξιοδοτικού καθεστώτος, σε καθιέρωση καρτών εργασίας, ακόμα και με πρόβλεψη κεφαλικού φόρου, για τη νομιμοποίηση αλλοδαπών εργαζομένων και άλλα παρόμοια".

Για τα κονδύλια του ΟΑΕΔ στην εργοδοσία σημείωσε:

"Οσον αφορά τη νέα νομοθετική πρωτοβουλία της κυβέρνησης, τονίζουμε πως, σε γενικές γραμμές, συνιστά μεταφορά του προϋπολογισμού του ΟΑΕΔ και πόρων εκατοντάδων δισ. δραχμών για την ανεργία στις τσέπες των εργοδοτών. Καταργούνται, δηλαδή, ουσιαστικά τα επιδόματα ανεργίας και μετατρέπονται σε μερίδια εργασίας και κατάρτισης, τα οποία θα προσφέρονται στην εργοδοσία για την πρόσληψη ανέργων.

Πρόκειται για την απροσχημάτιστη αποδοχή της πάγιας αξίωσης του κεφαλαίου, να βάλει χέρι στα 200 περίπου δισεκατομμύρια του ΟΑΕΔ. Ωστε, στη συνέχεια, σύμφωνα με τις κατευθύνσεις της "Λευκής Βίβλου", να χρησιμοποιηθούν από τους εμποροβιομηχάνους για την παραπέρα μείωση του λεγόμενου εργατικού κόστους, για την ένταση της ελαστικοποίησης των εργασιακών σχέσεων και, τελικά, για τη μετατροπή του ανέργου σε επαίτη".

Για τα σεμινάρια ειδίκευσης δήλωσε:

"Το ίδιο αποτυχημένα (εκτός των άλλων συνεπειών) θα αποδειχθούν και τα πολυδιαφημισμένα φιλόδοξα προγράμματα επαγγελματικής κατάρτισης, εξειδίκευσης. Αφού μόνο μέσα στην τελευταία 5ετία διατέθηκαν 50 τρισ. δρχ., στην ΕΕ και 2 τρισ. δρχ. περίπου στην Ελλάδα, με αποτέλεσμα, τελικά, η ανεργία να συνεχίζει να αυξάνεται. Και, βέβαια, κάποιοι επιτήδειοι επωφελούνται.

Ειδικά για τη χώρα μας, όλα δείχνουν ότι η λήψη αυτών των μέτρων συνοδεύεται - στις περισσότερες περιπτώσεις - από γενναίες πρόσθετες επιχορηγήσεις της λεγόμενης ιδιωτικής πρωτοβουλίας ως κίνητρο για τη δημιουργία θέσεων απασχόλησης. Θα πρέπει, επομένως, να εκτιμηθεί ποιος θα είναι πράγματι ο ουσιαστικός αποδέκτης τέτοιων ενισχύσεων".

Σχετικά με τη, δήθεν, απορρόφηση ανέργων από τις υπηρεσίες, η ΓΓ του ΚΚΕ παρατήρησε:

"Ο προσανατολισμός για την, έμμεση ή άμεση, χρηματοδότηση του τομέα κυρίως των υπηρεσιών είναι σαφής. Αυτό φαίνεται, όχι μόνο από την εξέλιξη των δεικτών του ΑΕΠ στην Ελλάδα κατά κλάδο οικονομικής δραστηριότητας (που φωτογραφίζει συρρίκνωση του πρωτογενούς και του δευτερογενούς τομέα υπέρ του τριτογενούς), αλλά και από τις σχετικές εκτιμήσεις, βλ. κατευθύνσεις της ΕΕ, σύμφωνα με τις οποίες η βιομηχανία είναι απίθανο να αποτελεί σημαντική πηγή αύξησης θέσεων εργασίας (Εκθεση Κομισιόν 14.9.94).

Το μόνο βέβαιο, λοιπόν, αποτέλεσμα είναι ότι η κυβερνητική δημαγωγική προσδοκία νέων θέσεων απασχόλησης, μέσω της επιδότησης εργασίας, θα μεταφραστεί και πάλι, στην πράξη, σε επιδότηση της εργοδοσίας και θα λειτουργήσει απλά προς όφελος των μεγαλοσυμφερόντων και των αετονύχηδων της ολιγαρχίας.

Σε κάθε περίπτωση, πάντως, με την παροχή δυνατότητας σε μεγαλοεπιχειρηματίες να κάνουν καθεστώς τις συμβάσεις ορισμένου χρόνου και άλλες ευέλικτες μορφές και μάλιστα με το αζημίωτο (απολύσεις - πρόσληψη ισάριθμων κουπονιών για κάποιο διάστημα, χωρίς σαφή υποχρέωση μόνιμης απασχόλησης - νέες απολύσεις κ.ο.κ.), οδηγούμαστε σε ένα περιβάλλον συνεχούς ομηρίας των εργαζομένων και ακύρωσης θεμελιακών εργασιακών ή συνδικαλιστικών κατακτήσεων".

"Συμφωνούμε με διεκδικήσεις, που έχουν διατυπώσει οι εργαζόμενοι και οι οργανώσεις τους, που αντιπαλεύουν την κυβερνητική και κοινοτική πολιτική.

Επιδότηση των ανέργων και όχι της εργοδοσίας.

1. Ουσιαστική στήριξη των ανέργων με επιδότηση - που διαρκεί μέχρις ότου εξασφαλιστεί δουλιά - στα επίπεδα του 80% του βασικού μεροκάματου, με διασφάλιση των κοινωνικοασφαλιστικών δικαιωμάτων τους στη διάρκεια της επιδότησης και με επιδότηση των νέων που μπαίνουν στην παραγωγή, χωρίς να μπορούν να βρουν δουλιά.

2. Να διασφαλιστούν στους ανέργους και στα μέλη των οικογενειών τους τα κοινωνικά δικαιώματα και οι κοινωνικές παροχές, που δίνονται σε όσους εργάζονται.

3. Να υιοθετηθούν τα μέτρα που προτείνουν τα συνδικάτα, θεσμικά και οργανωτικά, για το ζήτημα των απολύσεων.

4. Καθιέρωση του 35ωρου, με σταθερό νομοθετημένο 7ωρο τη μέρα, χωρίς μείωση αποδοχών και με διασφάλιση των συνταξιουχικών και ασφαλιστικών δικαιωμάτων.

5. Κατάργηση της υπερεργασίας και δραστικός περιορισμός των υπερωριών, με παράλληλη μείωση, έως και μηδενισμό, των πρόσκαιρων και προσωρινών θέσεων απασχόλησης.

6. Αντιμετώπιση του προβλήματος της "μαύρης" εργασίας και παροχή ίσων δικαιωμάτων στους αλλοδαπούς εργάτες.

7. Να κατοχυρωθούν όλα τα εργασιακά δικαιώματα των εργαζομένων στο φασόν και σε άλλες παρόμοιες μορφές παράκαμψης της σχέσης εξαρτημένης εργασίας.

8. Βελτίωση της οικονομικής θέσης των εργαζομένων και συνταξιούχων, προκειμένου να λειτουργήσει και ως μέσο αναθέρμανσης της αγοράς, με πολλαπλές επιπτώσεις στον τομέα της απασχόλησης.

9. Εκδημοκρατισμός και εκσυγχρονισμός του πλαισίου για την αναδιοργάνωση του Γραφείου Εύρεσης Ναυτικής Εργασίας".

"Οι εργαζόμενοι σήμερα, αλλά και οι άνεργοι, πρέπει να συνειδητοποιήσουν ότι πραγματικό εκτροφείο της ανεργίας είναι το ίδιο το καπιταλιστικό σύστημα και ότι η εξάλειψή της είναι αδύνατη χωρίς την ιστορική υπέρβαση αυτού ακριβώς του κοινωνικού συστήματος", τόνισε η Αλέκα Παπαρήγα.

"Αλλωστε, αποτελώντας ουσιαστική μορφή εκδήλωσης των καπιταλιστικών οικονομικών κρίσεων, δεν έχει καταγραφεί μέχρι σήμερα περίοδος πλήρους, έστω και στιγμιαίας, εξάλειψής της.

Απέναντι στη σύγχρονη πρόκληση, που σερβίρει κυνικά τη λύση του μισοάνεργου, του μισοεξαθλιωμένου ή του μισοαπασχολούμενου, το ΚΚΕ αντιτάσσει τη δική του πολιτική απάντηση. Οι προτάσεις μας, ως σύνολο, δε χωράνε στη σημερινή πολιτική. Προϋποθέτουν ρήξη μαζί της, πράγμα που δεν είναι αρεστό και αποδεκτό, τόσο από την κυβέρνηση, όσο και τις άλλες πολιτικές δυνάμεις που υιοθετούν την οικονομία της αγοράς, την κυριαρχία των μονοπωλίων, τη Συνθήκη του Μάαστριχτ.

Οι θέσεις μας ξεκινάνε από το πιο βασικό, το πεδίο της οικονομίας, με προϋπόθεση ότι ασκείται πολιτική αντίθεσης και ρήξης με τις αιτίες και τους παράγοντες, που προκαλούν την ανεργία και τα άλλα προβλήματα των εργαζομένων. Το άλφα και το ωμέγα αυτής της πολιτικής είναι ο συνεχής περιορισμός της ασυδοσίας και των προνομίων του μεγάλου κεφαλαίου, ιδιαίτερα του πολυεθνικού, και η συνολική ανατροπή της κυριαρχίας του.

Μια εξουσία, που έχει τη διάθεση να συγκρουστεί με τη μονοπωλιακή κυριαρχία και τις επιταγές της ΕΕ, μπορεί να επιχειρήσει μέτρα που θα ανακόπτουν την ανεργία, θα τη μειώνουν.

Ενδεικτικά στοιχεία μιας τέτοιας πολιτικής μπορούν να είναι:

1. Ορθολογική αξιοποίηση των φυσικών και εργασιακών πόρων, με αναδιάρθρωση και αναθέρμανση των επενδύσεων σε δυναμικούς κλάδους, ειδικότερα του δημόσιου τομέα. Πρόκειται για μια επιλογή, που έρχεται σε κατευθείαν ρήξη με τις επιλογές της ΕΕ, τις ιδιωτικοποιήσεις, τη θάλασσα των εισαγωγών κλπ.

2. Θέσπιση και υλοποίηση κλαδικοτομεακών προγραμμάτων, στη βάση εθνικών προτεραιοτήτων και με ιδιαίτερο βάρος στη βιομηχανία, στις μεταφορές - επικοινωνίες, στη βιοτεχνία και στην κατοικία. Εναρξη προγραμμάτων ουσιαστικής περιφερειακής και τοπικής ανάπτυξης.

3. Ειδικά παραγωγικά και θεσμικά μέτρα, για την ανάπτυξη του αγροτικού τομέα, που προϋποθέτουν απειθαρχία στις όποιες ντιρεκτίβες της ΕΕ έχουν άμεσο ή έμμεσο στόχο την περιθωριοποίησή του.

4. Κατάργηση των νομοθετημένων σήμερα αναπτυξιακών κινήτρων και θέσπιση πραγματικών κριτηρίων, στη βάση της παραγωγικής τους κατεύθυνσης και της συμβολής τους στην αύξηση της απασχόλησης.

5. Οργάνωση της πολιτικής εκπαίδευσης, ειδίκευσης, επανειδίκευσης και έρευνας, που θα εναρμονίζεται με τους βασικούς άξονες ανασυγκρότησης του παραγωγικού προτύπου και της δομής της ελληνικής οικονομίας. Η ειδίκευση, κατάρτιση και επανακατάρτιση θα είναι τμήμα του εκπαιδευτικού συστήματος και όχι στα χέρια των ιδιωτών, με τα περίφημα σεμινάρια, που, τελικά, κάνουν το χρυσό αυγό για την εργοδοσία.

6. Μελέτη και χάραξη πολιτικής απέναντι σε κάθε βιομηχανική μονάδα, ώστε να εντάσσεται σταδιακά σε ένα συνολικό κλαδικό σχεδιασμό.

7. Προώθηση αλλαγών σε επίπεδο δημόσιας διοίκησης και τραπεζικού συστήματος, ώστε να υπηρετηθούν αποτελεσματικά οι πιο πάνω προσπάθειες παραγωγικής ανασυγκρότησης του τόπου και νέων ευκαιριών απασχόλησης.

8. Εναρμόνιση, αλληλεπίδραση της παραγωγικής και της κοινωνικής ανάπτυξης, με επίκεντρο τα συμφέροντα της εργατικής τάξης και των άλλων λαϊκών στρωμάτων. Ουσιαστικός εργατικός και κοινωνικός έλεγχος των επιχειρήσεων σε όλα τα επίπεδα της δραστηριότητάς τους".