Ο Ακης, λέει, είναι υπέρ της διαρχίας. Ο Κώστας, λέει, είναι υπέρ της μοναρχίας. Ο Μάκης, λέει, εξαρτάται τι είναι, με βάση το ποια θέση θα λάβει παρά τω μονάρχη ή παρά τω... διάρχη. Κατά τα άλλα, το "τρένο" του ΠΑΣΟΚ, μετά τις στάσεις της "αλλαγής", του "σοσιαλισμού", των "καλύτερων ημερών" και εσχάτως του "εκσυγχρονισμού" - στάσεις από τις οποίες πέρασε χωρίς να σταματήσει - προχωρεί ολοταχώς στον αγαπημένο "σταθμό" της ιδιοτέλειας και του πολιτικαντισμού: Στο "σταθμό" της ξεφτίλας.

Ισως υπάρξουν διαμαρτυρίες ότι η λέξη είναι "βαριά". Πώς την εκστομίζει κανείς για ένα κόμμα που εμπιστεύτηκαν 3 εκατομμύρια και πλέον ψηφοφόροι στις τελευταίες εκλογές; Η διαμαρτυρία θα είχε νόημα (σημειωτέον: πρόφτασε και τη διατύπωσε χτες ο Δ. Ρέππας), αν ίσχυε η άποψη περί... συλλογικής ευθύνης. Αν, δηλαδή, οι επικριτές όσων επικρίνουν το είδος πολιτικής που διαφημίζει το ΠΑΣΟΚ (την πολιτική της "καρεκλομαχίας", τη χωρίς αρχές διαπάλη για τα "οφίτσια", την αναγωγή των προσωπικών φιλοδοξιών σε"ιδεολογία") ισχυριστούν ότι η τελευταία αποτελεί αντανάκλαση της πολιτικής που "ταιριάζει" στον ελληνικό λαό. Αν, δηλαδή, η "αρπαχτή" (των εσωκομματικών και κρατικών πόστων, εν προκειμένω), που μάλιστα πλασάρεται περίπου ως "κοσμοθεωρητική" διαμάχη μεταξύ "ανιδιοτελών" (!) του ΠΑΣΟΚ, αναχθεί σε συνδετικό ιδεολογικό ιστό μεταξύ των ψηφοφόρων του, αλλά και της ελληνικής κοινωνίας, ευρύτερα.

Η αλήθεια είναι πως θα ήθελαν να κάνουν την κοινωνία καθ' εικόνα τους. Το προσπαθούν χρόνια: Με τα ρουσφέτια, τα "ταξίματα" στα "δικά τους παιδιά" και την κάθε λογής θεοποίηση του "ο καθένας για την πάρτη του" και του "να τη βολέψουμε". Πρόκειται για φαινόμενα υπαρκτά, στα οποία το ΠΑΣΟΚ πρωτοστάτησε. Οπως πρωτοστάτησε στη διαπόμπευση και διαστρέβλωση εννοιών, αξιών και οραμάτων. Η παραπάνω πολιτική, που ακολούθησε και ακολουθεί κατά τη διάρκεια των κυβερνητικών θητειών του, είναι η πολιτική που σήμερα αντανακλάται στο εσωτερικό του ΠΑΣΟΚ. Η πολιτική "τα δικά μου, δικά μου" και "τα δικά σου, δικά μου" που εφάρμοσε το ΠΑΣΟΚ ως εκπρόσωπος του μεγάλου κεφαλαίου απέναντι στην κοινωνία, ανταποκρίνεται πλήρως στον διαγκωνισμό που επικρατεί σήμερα μεταξύ των τάσεών του. Ομως τι σχέση έχει αυτή η πολιτική με τον ελληνικό λαό, με τους ίδιους τους ψηφοφόρους του ΠΑΣΟΚ και τα προβλήματά τους; Τι σχέση έχουν με τα συμφέροντά τους, οι επιθυμίες του Κώστα, του Ακη και του Μάκη για την καρέκλα; Καμία. Και όσον αφορά και τον Κώστα και τον Ακη και τον Μάκη, κάνουν τα πάντα για να δώσουν σε όλους - και στους ψηφοφόρους του ΠΑΣΟΚ - να το καταλάβουν...