ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗ.-

Εξήντα χρόνια συμπληρώνονται από το ματωμένο Μάη του '36 στη Θεσσαλονίκη. Από την ηρωική εξέγερση των καπνεργατών και άλλων ενάντια στη φτώχεια, στη μιζέρια, στην εξαθλίωση και το άγριο, δολοφονικό χτύπημά της.

Το χρονικό εκείνης της ηρωικής εξέγερσης έχει ως εξής:

Από τις 27.4.36, οι καπνεργάτες της Θεσσαλονίκης έχουν κατέβει σε απεργία και στις πρώτες μέρες του Μάη απεργούν κι άλλοι πολλοί κλάδοι. Το κίνημα συμπαράστασης φουντώνει και σε άλλες πολλές πόλεις της Μακεδονίας και της Θράκης και τα σωματεία πραγματοποιούν κοινές συσκέψεις, στις οποίες παίρνουν αποφάσεις για ενίσχυση των καπνεργατών. Το Ενωτικό Εργατικό Κέντρο Θεσσαλονίκης καλεί την εργατική τάξη σε επιφυλακή για 24ωρη απεργία συμπαράστασης. Την Παρασκευή, μέρα της απεργίας, διαδηλωτές κάνουν πορεία για να επιδώσουν ψήφισμα στον γενικό διοικητή και δέχονται την επίθεση της Αστυνομίας. Την ώρα που οι καπνεργάτες συγκρούονται στήθος με στήθος με τους χωροφύλακες, οι κάτοικοι ρίχνουν από τα μπαλκόνια εναντίον των χωροφυλάκων ό,τι βρουν μπροστά τους. Δεκάδες εργάτες τραυματίζονται, πολλοί από αυτούς σοβαρά, ενώ συλλαμβάνονται γύρω στους 100.

Η αγανάκτηση για την αιματηρή επίθεση ξεσηκώνει θύελλα αγανάκτησης σ' όλη τη χώρα. Τα τρία Εργατικά Κέντρα της Θεσσαλονίκης αποφασίζουν 24ωρη απεργία για το Σάββατο, 9 Μάη του '36. Απεργία κηρύσσουν και οι αυτοκινητιστές, καθώς και οι τυπογράφοι. Στις 10 το πρωί, το Σάββατο 9 Μάη, μία ογκώδης διαδήλωση χτυπιέται στο ψαχνό. Δώδεκα νεκροί και 280 τραυματίες, από τους οποίους οι 32 πολύ σοβαρά. Η κυβέρνηση διατάσσει την επέμβαση του στρατού, αλλά ο στρατός αδελφώνεται με τους απεργούς.

Η είδηση της άνανδρης δολοφονίας των εργατών και εργατριών της Θεσσαλονίκης συγκλονίζει όλη τη χώρα και παντού ξεσπούν γενικές απεργίες και γίνονται διαδηλώσεις.

Οι κηδείες των θυμάτων, την Κυριακή, εξελίχθηκαν σε μία από τις μεγαλύτερες εκδηλώσεις της λαϊκής δύναμης αυτής της πόλης. Το απόγευμα της ίδιας μέρας, φθάνουν σημαντικές ενισχύσεις στρατού από τη Λάρισα και τη Δευτέρα αρχίζει πογκρόμ συλλήψεων και κακοποιήσεων συνδικαλιστών και των πρωτοπόρων εργατών. Ωστόσο, στις 13 Μάη, γίνεται πανελλαδική απεργία και η εργατική τάξη δείχνει ότι είναι σε θέση να φράξει με τα στήθη της το δρόμο προς το φασισμό στην Ελλάδα. Στο πολιτικό παρασκήνιο, όμως, ελλοχεύει η προδοσία που αφήνει τον Μεταξά να περνά μέρα με τη μέρα το βρόγχο στις ελευθερίες του λαού. Στα μέσα του Μάη, ο Μεταξάς, θέλοντας να αποφύγει την ώρα εκείνη τη σύγκρουση με την εργατική τάξη, ζητά από τους καπνέμπορους να κάνουν δεκτά τα αιτήματα των καπνεργατών.