ΚΥΒΕΡΝΗΣΗ ΤΩΝ ΟΛΙΓΩΝ | ΟΙΚΟΝΟΜΙΑ

ΟΙΚΟΝΟΜΙΑ

ΚΥΒΕΡΝΗΣΗ ΤΩΝ ΟΛΙΓΩΝ

Πάρτε κι άλλα μέτρα, στην κατεύθυνση της σκληρότερης λιτότητας για τους εργαζόμενους και τα πλατιά λαϊκά στρώματα. Επαναβεβαιώστε τη θέση ότι η κυβέρνηση θα συνεχίσει απαρέγκλιτα την εφαρμογή της πολιτικής, που δεσμεύτηκε να εφαρμόσει με το πρόγραμμα "σύγκλισης" και τη Συνθήκη του Μάαστριχτ. Προχωρήστε με μεγαλύτερη τόλμη και αποφασιστικότητα στην περικοπή των κρατικών δαπανών και τις ιδιωτικοποιήσεις. Δώστε, εδώ και τώρα, δείγματα γραφής για το παραπέρα ξήλωμα του κράτους πρόνοιας. Οι προκλητικές αυτές αξιώσεις προβάλλονται στερεότυπα - σε καθημερινή σχεδόν βάση τον τελευταίο μήνα - από τους εκπροσώπους των μεγαλοεπιχειρηματιών στην Ελλάδα και το εξωτερικό και τους κάθε είδους υπηρέτες τους. Μεταξύ αυτών, που αξίωσαν δημόσια και με προκλητικό τρόπο νέα δέσμη αντιλαϊκών μέτρων, μέσα στον τελευταίο μήνα, ήταν η ηγεσία του ΣΕΒ, ο διοικητής της Τράπεζας της Ελλάδας και το Διευθυντήριο των Βρυξελλών.

Από την άλλη πλευρά, οι εργαζόμενοι, οι συνταξιούχοι, οι αγρότες, οι επαγγελματοβιοτέχνες και έμποροι - μέσω των συνδικαλιστικών και άλλων μαζικών φορέων τους, που εκπροσωπούν τη συντριπτική πλειοψηφία του ελληνικού - με τον ένα ή τον άλλο τρόπο, διεκδικούν να τερματιστεί η πολύχρονη οικονομική πολιτική της μονόπλευρης λιτότητα. Ανεξάρτητα από το βαθμό που οι ηγεσίες των συνδικαλιστικών οργανώσεων και άλλων μαζικών φορέων οργανώνουν την πάλη για την ανατροπή της συγκεκριμένης πολιτικής, τα βασικά αιτήματα της βάσης είναι να στηριχτούν τα λαϊκά εισοδήματα, με ουσιαστικές αυξήσεις σε μισθούς και συντάξεις, να ενισχυθούν οι δαπάνες του κράτους για κοινωνικούς σκοπούς, να μειωθεί ο υποχρεωτικός χρόνος απασχόλησης των μισθωτών και εργατοϋπαλλήλων στις 35 ώρες και να πληρώσουν, επιτέλους, εκείνοι που καταληστεύουν το ελληνικό δημόσιο και αναπαράγουν τα αδιέξοδα της ελληνικής οικονομίας.

Αποδέκτης και των δίκαιων αιτημάτων των εργαζομένων και των προκλητικών αξιώσεων που προβάλλουν οι εκπρόσωποι του μεγάλου κεφαλαίου, η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ και στις σημερινές συνθήκες η κυβέρνηση Σημίτη. Η σημερινή, λοιπόν, κυβέρνηση Σημίτη, που αυτοχρίστηκε "κεντροαριστερή", έκρινε σκόπιμο να πάρει δημόσια θέση, με το μέρος ποιων είναι, στην πιο κρίσιμη, αλλά και την πιο "κατάλληλη" στιγμή. Πιο κρίσιμη, λόγω των εσωκομματικών προβλημάτων που αντιμετωπίζει, ενόψει του συνεδρίου του ΠΑΣΟΚ, και πιο "κατάλληλη", καθώς διογκώνεται η λαϊκή δυσφορία στην πολιτική της λιτότητας, ενώ οι ελεγκτές του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου, που βρίσκονται στην Αθήνα για επιτόπιο έλεγχο, συνιστούν νέα αντιλαϊκά μέτρα.

***

Φροντίζοντας, λοιπόν, να ξεκαθαρίσει τη θέση της, με τίνος το μέρος είναι, η κυβέρνηση Σημίτη - δυο μέρες πριν την ετήσια γενική συνέλευση του ΣΕΒ, όπου θα παραβρεθεί και ο πρόεδρος της Επιτροπής της Ευρωπαϊκής Ενωσης, Ζ. Σαντέρ - έδωσε στη δημοσιότητα την εγκύκλιο του υπουργείου Οικονομικών με τις κατευθύνσεις για την κατάρτιση του κρατικού προϋπολογισμού του 1997. Με την εγκύκλιο αυτή, η κυβέρνηση Σημίτη ικανοποιεί την απαίτηση του ΣΕΒ για επαναβεβαίωση ότι δε θα υπάρξει χαλάρωση της λιτότητας και ότι θα συνεχιστεί με ευλαβική συνέπεια η πολιτική, που έχει δεσμευτεί να εφαρμόσει με τη Συνθήκη του Μάαστριχτ και το πρόγραμμα "σύγκλισης". Στην ουσία, με την εγκύκλιο αυτή, δηλώνει δημόσια πως και το 1997 θα συνεχιστεί η εφαρμογή οικονομικής πολιτικής, που θα στηρίζει και θα στηρίζεται στο μεγάλο κεφάλαιο και θα αφήνει τους εργαζόμενους και τα πλατιά λαϊκά στρώματα να ...αυτοπροστατευτούν από την κερδοσκοπική ασυδοσία του μεγάλου κεφαλαίου, αφού: Πρώτον, καλούνται όλα τα υπουργεία να περιορίσουν τις δαπάνες τους στα επίπεδα του 1996. Δηλαδή στα επίπεδα του 1993. Και με δεδομένο ότι οι δαπάνες για την εξυπηρέτηση του δημόσιου χρέους και τις κάθε είδους επιχορηγήσεις και επιδοτήσεις στους μεγαλοεπιχειρηματίες θεωρούνται από την κυβέρνηση "ανελαστικές", δίνεται το "πράσινο φως" για νέες περικοπές στις δαπάνες κοινωνικού χαρακτήρα, που από το 1993 και μετά παραμένουν "παγωμένες".

Δεύτερον, το υπουργείο Οικονομικών καλείται να μηχανευτεί νέους τρόπους αύξησης των φορολογικών βαρών για τους εργαζόμενους και τα πλατιά λαϊκά στρώματα, καθώς ο προϋπολογισμός του 1997 θα πρέπει να εξασφαλίσει αύξηση των φορολογικών εσόδων κατά 12%, ποσοστό πολύ μεγαλύτερο του πληθωρισμού για το 1997 και, φυσικά, των σχεδιαζόμενων ισχνών μισθολογικών αυξήσεων.

***

Αν, όμως, η αυτοαποκαλούμενη "κεντροαριστερή" κυβέρνηση Σημίτη έδωσε ικανοποιητική απάντηση στις προκλητικές αξιώσεις, που προβάλλουν οι εκπρόσωποι του μεγάλου ντόπιου και ξένου κεφαλαίου, θα πρέπει να πάρει και την απαιτούμενη απάντηση από όλους εκείνους, που πληρώνουν τα ...σπασμένα της οικονομικής πολιτικής μονόπλευρης λιτότητας. Και η απάντηση, που πρέπει να δώσουν οι εργαζόμενοι στην κυβέρνηση Σημίτη - για την ιδιαίτερη ευαισθησία, που δείχνει κάθε φορά στις αξιώσεις της ολιγαρχίας του πλούτου - είναι ότι ΔΕΝ ΠΑΕΙ ΑΛΛΟ. Και το "δεν πάει άλλο", πρέπει να απαντηθεί όχι στα λόγια, αλλά με την ανάπτυξη ενός αγωνιστικού μετώπου από όλους εκείνους, που έχουν πολλούς λόγους να αντισταθούν στη συνέχιση αυτής της αδιέξοδης και καταστροφικής για τη χώρα πολιτικής.

Λάμπρος ΤΟΚΑΣ

Στην ουσία, με την εγκύκλιο του υπουργείου Οικονομικών για συνέχιση της πολιτικής που φορτώνει στο λαό νέα φορολογικά βάρη και κουτσουρεύει παραπέρα τις δαπάνες κοινωνικού χαρακτήρα και το 1997, η κυβέρνηση Σημίτη λέει ξεκάθαρα ότι θα συνεχίσει να στηρίζει και να στηρίζεται στο μεγάλο κεφάλαιο, αφήνοντας τα πλατιά λαϊκά στρώματα να ...αυτοπροστατευτούν από την κερδοσκοπική ασυδοσία των μεγαλοεπιχειρηματιών