Το να πεις ότι ο καινούριος πρωθυπουργός του Ισραήλ Μπ. Νετανάνχιου ήταν για χρόνια εκπρόσωπος της χώρας του στις ΗΠΑ, ότι υπήρξε υπουργός Εξωτερικών της κυβέρνησης του Μεναχέμ Μπέγκιν, ίσως έφτανε, για να φτιαχτεί μια πρώτη ιδέα για το πορτρέτο του πολιτικού. Ομως, σε αυτήν ειδικά την περίπτωση, θα ήταν μεγάλη παράλειψη, αν δεν αναφερόταν πως ο εν λόγω αρχηγός της Δεξιάς "Λικούντ" είναι ο αδελφός του μοναδικού νεκρού αξιωματικού από την "επιχείρηση στο Εντεμπε"... Ακόμα και άθελά του, το όνομα και η παρουσία του στην πολιτική σκηνή συμβολίζει και φέρνει στο νου συνειρμικά την πιο σκληρή εκδοχή της ισραηλινής πολιτικής. Για τους "παροικούντες την Ιερουσαλήμ" κάθε άλλο παρά έκπληξη ήταν τελικά η έστω με ελάχιστη διαφορά επικράτησή του στις πρόσφατες εκλογές. Παρά την αρχική φόρτιση του κοινού, αμέσως μετά τη δολοφονία του Γ. Ράμπιν, που έδωσε προσωρινά "φτερά" δημοτικότητας στον διάδοχό του, Σ. Πέρες, και τον ενθάρρυνε να επισπεύσει τις εκλογές, χρόνια άσκησης μιας συγκεκριμένης πολιτικής από μέρους του Ισραήλ έχει διαμορφώσει μια δεδομένη κοινή γνώμη, και σε περιπτώσεις, συνείδηση. Οπως σε κάθε περίπτωση, αυτή η "κτισμένη" κοινή γνώμη δεν είναι δυνατόν να διαθέτει πάντα τα αντανακλαστικά αλλαγής άποψης ή τακτικής της ηγεσίας που τη διαμόρφωσε. Ετσι, οι ελιγμοί και χειρισμοί δε γίνονται πάντα γρήγορα αντιληπτοί στην προοπτική τους... Η προσπάθεια του Πέρες με τα "νταηλίκια" της τελευταίας στιγμής φαίνεται πως δεν έπεισαν.

Π. Α.