Για οικοδόμηση νέων σχέσεων πιο συλλογικών, στα πλαίσια της πόλης, έκανε λόγο ο Δ. Αβραμόπουλος στη διεθνή συνάντηση για το περιβάλλον, ενώ επανέλαβε τη γνωστή καραμέλα για την ανάγκη διαμόρφωσης μιας... ανθρώπινης κλίμακας στην οικοδόμηση των πόλεων, με στόχο μια πόλη πιο ανθρώπινη, πιο απλή και κατανοητή.

Σεβαστή και ορατή η ανάγκη, παραμύθι ο στόχος, καθώς δύο χρόνια τώρα στη δημαρχιακή καρέκλα, σε καμία περίπτωση δεν μπορεί να επικαλεστεί ότι, τουλάχιστον, προσπάθησε για την επίτευξή του. Αντίθετα, κατέστησε κάστρο άβατο για τους πολίτες το Δημαρχείο, τοποθετώντας, μάλιστα, και μπράβους στην είσοδο, μην τυχόν και τα ταλαιπωρημένα των δημοτών του πόδια λερώσουν τα βελούδινα χαλιά που κοσμούν το εσωτερικό του "κάστρου" του. Υποβάθμισε τη λειτουργία του Δημοτικού Συμβουλίου, αραιώνοντας εσκεμμένα τις συνεδριάσεις, προωθώντας τη συζήτηση "του ποδιού" σε σημαντικά θέματα. Περιόρισε τον πολιτισμό στο Πολιτιστικό Κέντρο του Δήμου, φροντίζοντας, με τη μείωση ή την έλλειψη ειδικευμένου προσωπικού, να υποβαθμίσει το ρόλο των τοπικών πολιτιστικών φορέων. Αυτά και άλλα, όπως οι δήθεν αναπλάσεις δρόμων που στόχο έχουν την "αποστείρωση" της πόλης από μετανάστες και "άσχημα" σπίτια, ...μόνο σε μια απλή και ανθρώπινη πόλη δεν παραπέμπουν.