Τι νόημα έχουν και ποιους σκοπούς εξυπηρετούν οι κυβερνητικές εξαγγελίες για το μισθολόγιο των δημοσίων υπαλλήλων αυτή τη στιγμή, αφού:

- Πρώτο, θα εφαρμοστούν, αν εφαρμοστούν, από 1/1/1997;

- Δεύτερο, απαιτούν κονδύλια άνω των 150 δισ. δρχ., τα οποία η κυβέρνηση σε καμία περίπτωση δεν πρόκειται να δώσει;

Η εξήγηση είναι απλή.

Η κυβέρνηση Σημίτη χρειάζεται να ενισχύσει το φιλολαϊκό προφίλ της ενόψει του συνεδρίου και να δείξει ότι ενδιαφέρεται για τα καυτά λαϊκά προβλήματα.

Επίσης χρειάζεται να ρίξει στάχτη στα μάτια και να αποπροσανατολίσει τους εργαζόμενους από τα άμεσης εφαρμογής αντιλαϊκά μέτρα που ετοιμάζει, όπως η περικοπή των κοινωνικών δαπανών - κυρίως σε υγεία, παιδεία - η κατάργηση 20 και πλέον δημοσίων υπηρεσιών και οργανισμών.

Με λίγα λόγια οι γενικόλογες εξαγγελίες - οι οποίες ήδη από την επόμενη μέρα "απομυθοποιούνται", αφού ο Α. Τσοχατζόπουλος ομολόγησε ότι δεν έχουν προβλεφτεί καν οι βασικοί μισθοί, αλλά μόνο... βασικές αρχές - είναι μια συνήθης προσπάθεια εξαπάτησης των εργαζομένων στο δημόσιο. Προσπάθεια να εκτονωθεί η αγανάκτησή τους από τη μείωση του εισοδήματός του κατά 40% τα τελευταία χρόνια.

Πρόκειται απλά για άλλη μία απόπειρα να κρατηθούν σε πολιτική ομηρία οι δημόσιοι υπάλληλοι. Δοκιμασμένη μέθοδος, αλλά δεν πιάνει πια.