Το 15ο Συνέδριο του ΚΚΕ και τι δεν πρέπει να ξεχνάμε | ΠΟΛΙΤΙΚΗ

ΠΟΛΙΤΙΚΗ

Το 15ο Συνέδριο του ΚΚΕ και τι δεν πρέπει να ξεχνάμε

Οι κακοπροαίρετοι σχολιασμοί, οι διαστρεβλώσεις, οι πολύμορφες επιθέσεις εναντίον του ΚΚΕ με την ευκαιρία του 15ου Συνεδρίου και των αποφάσεών του επισημαίνουν ότι, δεν πρέπει να παραμελείται η αναφορά σε κάποια απλά και στοιχειώδη, αλλά θεμελιακά δεδομένα της μαρξιστικής αντίληψης για την κοινωνία. Οχι μόνο για να μην ξεχνιούνται κι από εμάς τους ίδιους, αλλά κυρίως για να ξεσκεπάζονται και καταγγέλλονται οι πολιτικές κακοήθειες και διαστρεβλώσεις.

Η ανθρώπινη κοινωνία είναι ταξική, σήμερα καπιταλιστική και διανύει το ιμπεριαλιστικό στάδιο. Λέμε διανύει, γιατί η ιστορία της κοινωνικής εξέλιξης διδάσκει ότι, στην κοινωνία των ανθρώπων δεν υπάρχουν στάσιμες καταστάσεις. Ακριβώς γι' αυτό από την κοινωνία του πρωτόγονου κομμουνισμού φτάσαμε στη σημερινή ιμπεριαλιστική καπιταλιστική κοινωνία, αφού διανύθηκαν προηγούμενα το δουλοκτητικό και το φεουδαρχικό στάδιο (συστήματα παραγωγής). Και το σύστημα του καπιταλιστικού τρόπου παραγωγής, που, όπως και τα προηγούμενα, στηρίζεται στην εκμετάλλευση ανθρώπου από άνθρωπο θα "τελειώσει".

Την καπιταλιστική κοινωνία θα αντικαταστήσει η σοσιαλιστική, τον καπιταλιστικό τρόπο παραγωγής ο σοσιαλιστικός μέσα από τις διαδικασίες της ταξικής πάλης, ως απάντηση της αναγκαιότητας αναδιανομής του παραγόμενου από την κοινωνία πλούτου υπέρ των παραγωγών του, δηλαδή των εργαζομένων, και της κατάργησης της εκμετάλλευσης ανθρώπου από άνθρωπο, για να συνεχιστεί η επιβίωση και η ανοδική εξέλιξη της κοινωνίας των ανθρώπων ανθρώπινα πάνω στη Γη.

Αυτά είναι γνωστά και χιλιοειπωμένα, αλλά είναι και ακριβώς εκείνα που επιμένουν να διαστρεβλώνουν και επιδιώκουν να συσκοτίζουν οι θεωρητικολόγοι, τα λογής - λογής προπαγανδιστικά φερέφωνα και όλοι οι με οποιοδήποτε τρόπο θεράποντες του ιμπεριαλισμού. Απ' αυτό και οι κραυγές περί "τέλους της ιστορίας", περί "αιωνιότητας" του καπιταλιστικού συστήματος και τα παρόμοια, μετά την ανατροπή του σοσιαλιστικού συστήματος και τη διάλυση της Σοβιετικής Ενωσης.

Από τα πρώτα βήματά της η ταξική κοινωνία χωρίστηκε σε ιδιοκτήτες και ακτήμονες και στη βάση αυτή σε εκμεταλλευτές και εκμεταλλευόμενους. Οι νομοτέλειες που καθορίζουν την εξέλιξή της τα 'φεραν έτσι που, η ιδιοκτησία και ο πλούτος που συσσωρεύει η κοινωνική εργασία να συγκεντρώνεται όλο και σε λιγότερα χέρια από εκείνους που κατέχουν τα μέσα της παραγωγής. Οι ιδιοκτήτες, στην εποχή μας οι κεφαλαιοκράτες, γίνονται όλο και λιγότεροι αλλά ισχυρότεροι και οι εκμεταλλευόμενοι με οποιονδήποτε τρόπο, ακόμα πιο συντριπτική πλειοψηφία της κοινωνίας. Γνωστό ότι στην πρώτη και πιο βάρβαρη βαθμίδα, ως αντικείμενο εκμετάλλευσης, βρίσκεται η εργατική τάξη. Εκείνο που παρά τις διαστρεβλώσεις παραμένει αναμφισβήτητο είναι ότι, στην ταξική κοινωνία δεν υπάρχει "τρίτη κατάσταση", δηλαδή μη εκμεταλλευτές και μη εκμεταλλευόμενοι. Η αντικειμενική αυτή πραγματικότητα εύκολα και αδιάκοπα συσκοτίζεται από τους θεωρητικούς της αστικής τάξης, αλλά δεν παύει γι' αυτό να 'ναι η αλήθεια.

Στην κοινωνική παρουσία, καθένας, αδιάφορο σε ποιο βαθμό το συνειδητοποιεί, τοποθετείται ή με τους εκμεταλλευτές ή με τους εκμεταλλευόμενους, τρίτη θέση δεν υπάρχει όσες παραπλανητικές θεωρίες και αυταπάτες κι αν καλλιεργηθούν. Η συνειδητοποίηση αυτής της αλήθειας είναι κλειδί για την ορθή γνώση της πραγματικότητας στην ταξική κοινωνία και της ορθής τοποθέτησης κάθε εργαζόμενου στις διαδικασίες της ταξικής σύγκρουσης και πάλης.

Στο επίπεδο της πολιτικής όπου δρουν τα κόμματα ως εκφραστές ταξικών συμφερόντων και πολιτικά επιτελεία των τάξεων, η πραγματικότητα αυτή διαστρεβλώνεται με τη δημοκοπία, τη ρουσφετολογία, τους εκβιασμούς και τους αντιλαϊκούς θεσμούς και νόμους της εξουσίας της αστικής τάξης και των πολιτικών υποστηρικτών της. Ολων εκείνων των στοιχείων που αποτελούν τις συνισταμένες της δικτατορίας των μονοπωλίων, με ή χωρίς κοινοβούλιο.

Το ΚΚΕ είναι ο εκφραστής των συμφερόντων των εργαζομένων στην πατρίδα μας, το πολιτικό επιτελείο και η πρωτοπορία της εργατικής τάξης, τοποθετημένο σταθερά και αταλάντευτα ενάντια στους εκμεταλλευτές, αγωνίζεται ανυποχώρητα, για την κατάργηση της εκμετάλλευσης ανθρώπου από άνθρωπο και για τη νίκη των ιδεών και αρχών του επιστημονικού σοσιαλισμού στη χώρα μας. Η κατάργηση της εκμετάλλευσης, η σοσιαλιστική προοπτική είναι το μέλλον της ανθρώπινης κοινωνίας, ό,τι πιο νέο έχει αναδείξει αυτή στην ως σήμερα εξελικτική πορεία της, ό,τι πιο σύγχρονο στην ανθρώπινη σκέψη και στη γνώση της κοινωνικής αναγκαιότητας. Οι θεωρητικοί του ιμπεριαλιστικού κατεστημένου μάχονται λυσσασμένα αυτή την επιστημονικά θεμελιωμένη αλήθεια, γιατί αποκαλύπτει τη σαπίλα και το αναπόφευκτο της αντικατάστασής του από το σοσιαλισμό.

Στην εποχή μας και στις μέρες μας, εποχή των πολυεθνικών μονοπωλίων - γιγάντων, στη Δυτική Ευρώπη, το κυνήγι της μεγιστοποίησης του κέρδους, του ελέγχου της παραγωγής από τους ισχυρούς του ιμπεριαλισμού, η συστηματικότερη οργάνωση και ένταση της εκμετάλλευσης των εργαζομένων οδήγησε στην Ενωση - ΕΟΚ που εξελίχθηκε σε "Ευρωπαϊκή Ενωση". Τους κανόνες εξυπηρέτησης αυτών των στόχων και τη λειτουργία του συστήματος προς την ΕΕ ορίζει η Συνθήκη του Μάαστριχτ και το γνήσιο τέκνο της η "Λευκή Βίβλος". Η εξέλιξη αυτή στο σημερινό στάδιο της ιμπεριαλιστικής ενοποίησης τροποποιεί φραστικά το"δίλημμα", με τους εκμεταλλευτές ή με τους εκμεταλλευόμενους, συγκεκριμενοποιώντας το για τον κοινωνικοπολιτικό στίβο στη χώρα μας - με το Μάαστριχτ και τις πολυεθνικές ή εναντίον τους και υπέρ των εκμεταλλευομένων και των λαϊκών συμφερόντων. Τρίτη κατάσταση δεν υπάρχει αντικειμενικά ούτε μπορεί να υπάρξει, είναι ολοφάνερο. Απ' αυτό και η θέση του ΚΚΕ για τος δύο δρόμους εξέλιξης της ελληνικής κοινωνίας που θέτει το 15ο Συνέδριο "Η με τα μονοπώλια και τον ιμπεριαλισμό ή με το λαό, με τη συγκρότηση του αντιιμπεριαλιστικού - αντιμονοπωλιακού - δημοκρατικού μετώπου".

Οι πολιτικοί, όλοι οι συνοδοιπορούντες με τον ιμπεριαλισμό και στη χώρα μας, τα κόμματα που επιλέγουν τον πρώτο δρόμο, το ΠΑΣΟΚ, η ΝΔ, η Πολιτική Ανοιξη και ο"ΣΥΝ", αυτό που ψήφισαν τη Συνθήκη του Μάαστριχτ, θεωρούν, καταγράφουν και αποδέχονται την παραπάνω "εξέλιξη", τον δήθεν εκσυγχρονισμό, της κοινωνικής και πολιτικής ζωής. Φυσικά για τον ιμπεριαλισμό, όντως πρόκειται για εκσυγχρονισμό των μεθόδων καταλήστευσης των εργαζομένων και εξάρτησης παραπέρα των χωρών που ελέγχει. Αντικειμενικά πρόκειται για την πανάρχαιη βάση της ταξικής κοινωνίας, της εκμετάλλευσης που προσπαθούν να την ντύσουν με το ρούχο που βολεύει σήμερα τον ιμπεριαλισμό στην προσπάθειά του να επιβιώνει και να ελέγχει τις εξελίξεις. Οι ηγεσίες των παραπάνω κομμάτων, που δεν τολμούν ούτε δημοψήφισμα να κάνουν για να ρωτήσουν το λαό, στην πραγματικότητα εγκρίνουν και υποστηρίζουν τις σύγχρονες μεθόδους του ιμπεριαλισμού για τη συνέχιση και διαιώνισή του, δηλαδή μια παλιά όσο και η ταξική κοινωνία υπόθεση. Αναδείχνονται, οι ίδιοι, οι ιδέες και η πολιτική τους το ίδιο παλιοί και αναχρονιστικοί. Και προσπαθούν να αποκρύψουν αυτή την πραγματικότητα, κατηγορώντας το ΚΚΕ ως "περιχαρακωμένο", "αυτοαπομονωμένο" κλπ., ταυτόχρονα με τις αντικομμουνιστικές εξάρσεις τους.

Εκσυγχρονισμός σύμφωνος με την ιστορική αναγκαιότητα στην εποχή μας, είναι μόνο η κατάργηση της εκμετάλλευσης ανθρώπου από άνθρωπο, η οικοδόμηση του σοσιαλισμού και η πορεία προς την αταξική κοινωνία. Σ' αυτή την κατεύθυνση αγωνίζεται να συσπειρώσει όλους τους καταπιεζόμενους από τον ιμπεριαλισμό το ΚΚΕ, στο αντιμονοπωλιακό - αντιιμπεριαλιστικό - δημοκρατικό μέτωπο, όπως ψήφισε το 15ο Συνέδριό του. Και δεν υπάρχει πιο νέα, πιο σύγχρονη, πιο αναγκαία και πιο ελπιδοφόρα για το λαό μας απ' αυτή την προσπάθεια.

Δημήτρης ΒΛΗΣΙΔΗΣ