Η ελληνική σημαία παρήλασε στο Ολυμπιακό Στάδιο του Ελσίνκι και πάλι πρώτη, αλλά την ελληνική ομάδα... μην την είδατε. Μεταξύ 69 χωρών, τερμάτισε στη 48η θέση με 1,5 βαθμούς. Ενα βαθμό κατέκτησε στη σκοποβολή ο Ιωάννης Κούτσης με 187/200 στη βολή κατά πήλινου στόχου και 0,5 ο παλαιστής του Πανελληνίου στην κατηγορία των βαρέων βαρών, Αντώνης Γεωργούλης, που κατατάχτηκε έκτος.

Κατά τ' άλλα, η ελληνική αποστολή για το Ελσίνκι ήταν και πάλι πολυπληθής. Πενήντα τρεις αθλητές, με τη μερίδα του λέοντος να έχουν οι ποδοσφαιριστές και οι μπασκετμπολίστες, που είχαν πάει νωρίτερα στη Φινλανδία προκειμένου να πάρουν μέρος σε τουρνουά πρόκρισης. Στην ομάδα ποδοσφαίρου συμμετείχαν οι κορυφαίοι παίκτες της εποχής: Πεντζαρόπουλος, Δαρίβας, Δελαβίνιας, Δρόσος, Εμμανουηλίδης, Ιωάννου, Κοτρίδης, Λινοξυλάκης, Μουράτης, Μπέμπης, Παπαγεωργίου, Πατάκας, Πετρόπουλος και Ρωσσίδης. Η ελληνική ομάδα έδωσε έναν και μοναδικό αγώνα. Αντιμετώπισε στις 15 Ιούλη

1952 τη Δανία από την οποία έχασε μόνο με 1 - 2, χάρη στον Πεντζαρόπουλο ο οποίος χαρακτηρίστηκε ήρωας του Τάμπερε. Το γκολ της ελληνικής ομάδας σημείωσε στο 85 ο Εμμανουηλίδης.

Την ομάδα του μπάσκετ αποτελούσαν οι Λάμπρου, Μανιάς, Αρβανίτης, Ματθαίου, Μήλας, Παπαδήμας, Πεταλίδης, οι αδελφοί Σπανουδάκη του Ολυμπιακού, Στεφανίδης, Ταλιαδώρος, Χολέβας, αλλά και ο Αρ. Ρουμπάνης του Πανελληνίου, που επιπλέον πήρε μέρος και στο αγώνισμα του ακοντισμού. "Τρακαρισμένη" στον πρώτο αγώνα, η ελληνική ομάδα έχασε από την Ουγγαρία με 38 - 75. Στο δεύτερο παιχνίδι νίκησε 54 - 52 το Ισραήλ, αλλά στον αγώνα κατάταξης βρήκε πάλι μπροστά της την Ουγγαρία, από την οποία έχασε με 44 - 47.

Η ελληνική ομάδα εκπροσωπήθηκε σε 5 από τα 26 αθλήματα του προγράμματος. Στη σκοποβολή με 6 αθλητές, στην πάλη με 2, στο στίβο με 10, την κωπηλασία με 3 και την ιστιοπλοϊα με 4. Ο Γ. Πετμεζάς που τέσσερα χρόνια νωρίτερα στο Λονδίνο είχε διασώσει το ελληνικό γόητρο, ήταν ήδη 37 χρόνων, ενώ ο Σύλλας του Πανιωνίου, που έγραψε τη δική του ιστορία στους στίβους, ταξίδευσε στο Ελσίνκι σε ηλικία 38 χρόνων.

Στα αξιοσημείωτα, η απουσία γυναικείας εκπροσώπησης στην ελληνική ομάδα.Δυο χρόνια πριν τους Ολυμπιακούς Αγώνες, η ΕΟΑ αντάλλαξε το χώρο του παλαιού σκοπευτηρίου στην Καλλιθέα, με 1.000 στρέμματα στην Καλογρέζα. Η σκέψη ήταν να δημιουργηθεί σύγχρονο ολυμπιακό κέντρο προκειμένου η Ελλάδα να διεκδικήσει τους Ολυμπιακούς Αγώνες του 1960, που τελικά έγιναν στη Ρώμη.