Στην τύχη τους αφήνονται για άλλη μια χρονιά τα δάση της χώρας μας, αφού και ο φετινός αντιπυρικός σχεδιασμός δεν έρχεται να προσθέσει τίποτα το ουσιαστικό ή το καινούριο, που να εξασφαλίζει βάσιμα την προστασία τους από τις πυρκαγιές.

"Μια από τα ίδια" περιλαμβάνει και φέτος ο σχεδιασμός της κυβέρνησης για την αντιμετώπιση των δασικών πυρκαγιών, που ήδη έκαναν απειλητικά την εμφάνισή τους, τόσο στην Αττική όσο και σ' άλλες περιοχές της χώρας.

Η κυβέρνηση και το αρμόδιο υπουργείο Γεωργίας φαίνεται πως δεν πήραν κανένα δίδαγμα από τη μέχρι σήμερα αρνητική εμπειρία στο θέμα αυτό, έτσι η αντιπυρική προστασία για το καλοκαίρι του 1996 βασίζεται σε τετριμμένα σχέδια επί χάρτου, στα συνήθη ημίμετρα και στις γνωστές αποτυχημένες πρακτικές των τελευταίων χρόνων. Οι αρμόδιοι κυβερνητικοί παράγοντες θεώρησαν, φαίνεται, ότι πέρσι "κέρδισαν" τη μάχη κατά της πύρινης απειλής, με το σχεδιασμό που κατέστρωσαν, επειδή - έτυχε - να καούν 272.026 στρέμματα δασικών εκτάσεων, έναντι 579.081 στρεμμάτων το 1994 και 540.492 στρεμμάτων το 1993. Ομως, το γεγονός ότι πέρσι κάηκαν, για λόγους συγκυριακούς, λιγότερες εκτάσεις σε σχέση με τα προηγούμενα χρόνια, δε σημαίνει ότι και αυτό το καλοκαίρι θα συμβεί το ίδιο. Εκτός των άλλων, η φετινή χρονιά θεωρείται ιδιαίτερα δύσκολη λόγω των πολλών βροχών που έπεσαν, του έντονου προεκλογικού κλίματος που καλλιεργείται (περίοδος που ανεβάζει και το "θερμόμετρο" των πυρκαγιών), αλλά και του νομοσχεδίου για το ιδιοκτησιακό των δασών, που έδωσε πριν μερικές στη δημοσιότητα ο υπουργός Γεωργίας.

Στα πλαίσια αυτά, ο υποτιθέμενος, αντιπυρικός αγώνας της κυβέρνησης θα δοθεί πάλι στο επίπεδο της καταστολής και ελάχιστα σε αυτό της πρόληψης, χωρίς την απαιτούμενη χρηματοδότηση, προετοιμασία και οργάνωση, με τα ίδια απαρχαιωμένα και ανεπαρκή μηχανικά μέσα, με μεγάλες ελλείψεις σε μόνιμο εξειδικευμένο προσωπικό, το οποίο καλείται να αναπληρώσει ανεκπαίδευτο εποχικό προσωπικό, καθώς και με σοβαρές ελλείψεις στο θέμα της υποδομής (δασικοί δρόμοι, πυροφυλάκια, δεξαμενές κλπ.). Οσο για τους εμπλεκόμενους φορείς στην πυροπροστασία των δασών - Δασική Υπηρεσία, Πυροσβεστική, στρατός και Σώματα Ασφαλείας, καθώς και η Τοπική Αυτοδιοίκηση - το μεγάλο ερώτημα που παραμένει είναι ο συντονισμός τους, αφού και σ' αυτόν τον τομέα δεν έχει αλλάξει τίποτα προς το καλύτερο.

Η αντιπυρική "φιλοσοφία" του υπουργείου Γεωργίας, για λόγους περισσότερο εντυπωσιασμού, επικεντρώνεται και φέτος στη χρήση των πυροσβεστικών αεροπλάνων, καθώς και των ελικοπτέρων, τα οποία σε συνεργασία με το υπουργείο Εθνικής Αμυνας θα βρίσκονται διάσπαρτα, ανά την Ελλάδα, σε 21 βάσεις. Είναι αποδεδειγμένο όμως ότι τα εναέρια πυροσβεστικά μέσα δεν αποτελούν το κύριο όπλο για την αντιμετώπιση των πυρκαγιών, αφού ο ρόλος τους περιορίζεται στην καταστολή μιας πυρκαγιάς εν τη γενέσει της, ή στην περίπτωση που λάβει μεγάλη έκταση, να επιβραδύνουν όσο είναι δυνατόν την πορεία της μέχρι να φτάσουν οι επίγειες δυνάμεις για να τη σβήσουν. Στοιχεία που έχουμε στη διάθεσή μας, για το διάστημα 1977 - '86 δείχνουν πως το 89,2% των δασικών πυρκαγιών σβήστηκε από συνεργεία εδάφους και μόνο το 10,8% σε συνεργασία με τα πυροσβεστικά αεροσκάφη. Πέρα από αυτά δεν είναι λίγα τα προβλήματα που υπάρχουν, εξαιτίας της παλαιότητας των πυροσβεστικών αεροπλάνων (από τα 11 "Καναντέρ", που σηκώνουν το κύριο βάρος της κατάσβεσης, τα τρία - σύμφωνα με πληροφορίες - αντιμετωπίζουν σοβαρά τεχνικά προβλήματα και αδυνατούν να πετάξουν). Επίσης, τα 21 PZL Μ18, που καταμετρά στο στόλο των πυροσβεστικών αεροπλάνων η Δασική Υπηρεσία, δεν μπορούν να συνδράμουν αποτελεσματικά στη δασοπυρόσβεση, αφού χρησιμοποιούνται κυρίως για αεροψεκασμούς. Στα παραπάνω προστίθενται ακόμα 3 C - 130/MAFFS της Πολεμικής Αεροπορίας και 11 ελικόπτερα της Αεροπορίας Στρατού (4 CHINOOK και 7 UH - 1H HUEY)

Κι όμως, στο θέμα που πρέπει να δοθεί ιδιαίτερη σημασία, δηλαδή στην οργάνωση, την ετοιμότητα και την επάρκεια των επίγειων δυνάμεων, υπάρχουν τα περισσότερα άλυτα προβλήματα. Το βασικότερο πρόβλημα είναι ότι οι κατά τόπους Δασικές Υπηρεσίες, για άλλη μια χρονιά, είναι στην ουσία αποδιοργανωμένες και οι ελλείψεις σε μόνιμο προσωπικό είναι κατά μέσο όρο 40%, ενώ σε κάποιες περιπτώσεις φτάνουν και το 70%! Μεγάλες είναι και οι ελλείψεις σε μηχανικό εξοπλισμό, που γίνονται πιο αισθητές στις ευαίσθητες περιοχές και - όπως εκτιμάται - απαιτείται ο τριπλασιασμός του αριθμού των επίγειων μέσων κατάσβεσης. Τα πυροσβεστικά οχήματα, πάντως, που διαθέτει η Δασική Υπηρεσία είναι 200 ελαφρού τύπου, 370 μεσαία και 45 "δότες". Ομως, και εδώ οι ελλείψεις σε μόνιμους οδηγούς και δασοπυροσβέστες είναι δραματικές, αφού ο αριθμός τους είναι μικρότερος από τον αριθμό των πυροσβεστικών οχημάτων.

Από την άλλη, όσον αφορά το εποχικό προσωπικό, που κάθε καλοκαίρι προσλαμβάνει η κυβέρνηση για τη δασοπυρόσβεση, τα πράγματα φέτος δείχνουν να είναι πολύ χειρότερα σε σχέση με τα παρελθόντα έτη. Η κυβέρνηση, στο όνομα της εξοικονόμησης πόρων, μείωσε τη χρονική διάρκεια απασχόλησης των εποχικών και, ενώ βρισκόμαστε στα μέσα του Ιούνη, οι προσλήψεις ξεκίνησαν δειλά δειλά μόλις τη βδομάδα που πέρασε και μαζί με αυτές άρχισαν και οι καταγγελίες για προσλήψεις με καθαρά ρουσφετολογικά κριτήρια. Γεγονός είναι ότι όσοι από τους εποχικούς προσληφθούν τελικά (5.240 ανακοίνωσε η κυβέρνηση), θα ριχτούν στις φλόγες, χωρίς να έχουν εκπαιδευτεί προηγουμένως. Εποχικοί, επίσης, είναι και οι 460 "δασοκομάντος", ενώ εποχικό προσωπικό συμπληρώνει τα κενά στο Συντονιστικό Κέντρο Δασοπροστασίας (ΣΚΔ).