Τεράστιες ελλείψεις σε αίθουσες διδασκαλίας, γυμναστήρια, εργαστήρια φυσικής και χημείας, αίθουσες πολιτιστικών εκδηλώσεων. Συστηματική καθυστέρηση στην κάλυψη εκατοντάδων κενών πολύ μετά την έναρξη των μαθημάτων, με αποσπάσεις από το κέντρο και προσλήψεις αναπληρωτών και ωρομισθίων (σήμερα μέσα στον ίδιο Σύλλογο καθηγητών μπορεί να βρεις από όλα τα "είδη" διδακτικού προσωπικού). Τα πιο πολλά σχολεία αντιμετωπίζουν τα λειτουργικά τους έξοδα με τη γενναία συνδρομή γονέων και κηδεμόνων στους οποίους αναγκάζονται συχνά να καταφεύγουν οι Διευθυντές. Λίγα σχολεία στεγάζονται σε δικό τους διδακτήριο και ακόμα πιο λίγα διαθέτουν γραμματείς και επιστάτες.

Η κρατική επιχορήγηση προς την Τοπική Αυτοδιοίκηση (ΤΑ) μειώνεται συνεχώς, έτσι αυτή εξωθείται σε επιβολή πρόσθετων φόρων προκειμένου να αντιμετωπίσει τις αυξημένες σχολικές δαπάνες. Ηδη αρκετοί δήμοι προγραμμάτισαν αυξήσεις στα Δημοτικά Τέλη. Τα ίδια προβλήματα αντιμετωπίζει και η ύπαιθρος Θεσσαλονίκης, εκτός από το πρόβλημα της διπλοβάρδιας.

Γεγονός είναι ότι ολόκληρη η φιλοσοφία της ΕΕ συγκλίνει σε ένα και μοναδικό στόχο, την υποβάθμιση της δημόσιας και δωρεάν παιδείας, μεθοδικά και συστηματικά και τη μετατροπή του δημόσιου σχολείου σε αναποτελεσματικό και επομένως ανυπόληπτο θεσμό, στον οποίο θα καταλήγουν αποκλειστικά και μόνο τα παιδιά των ασθενέστερων οικονομικά τάξεων. Σε ένα θεσμό που θα εξασφαλίζει στους μαθητές "γραφή και ανάγνωση" και θα προετοιμάζει φτηνό εργατικό δυναμικό για τις ανάγκες της εργοδοσίας, ανίκανο να οργανώσει την αντίστασή του απέναντι στην κερδοσκοπική μανία του κεφαλαίου.

Ενδεικτικό της φιλοσοφίας που χαρακτηρίζει τη σημερινή εκπαιδευτική πολιτική είναι η "Λευκή Βίβλος". Είναι η χαριστική βολή σε ό,τι απέμεινε από αυτό που ονομάζουμε δημόσια δωρεάν παιδεία. Με τον αποκαλυπτικό τίτλο "φέρνοντας το σχολείο και τον επιχειρηματικό τομέα κοντύτερα", εμφανίζει ούτε λίγο ούτε πολύ τους επιχειρηματίες ως σωτήρες. Προβάλλεται η κατάρτιση (όχι η μόρφωση) ως πανάκεια για την αντιμετώπιση του προβλήματος απασχόλησης της νεολαίας και προτείνεται η θεσμοθέτηση από τις χώρες μέλη της ΕΕ της δυνατότητας να παρεμβαίνουν οι βιομήχανοι και οι επιχειρηματίες στον καθορισμό των αναλυτικών προγραμμάτων και την επιλογή των σκοπών και των στόχων της παιδείας. Απροκάλυπτα τονίζεται ότι "το σχολείο και οι επιχειρήσεις αλληλοσυμπληρώνονται ως χώροι μάθησης και γι' αυτό θα έπρεπε το ένα να συμπληρώνει το άλλο". Πλήρης δηλαδή υποταγή της γνώσης και της μόρφωσης, όχι στις πραγματικές ανάγκες του ανθρώπου, αλλά στις ανάγκες του κεφαλαίου και της αγοράς. Δεν πάει άλλωστε πίσω και η έκθεση ΟΟΣΑ που επιτάσσει ιδιωτικά ΑΕΙ, δίδακτρα, άρση της μονιμότητας, της επετηρίδας και άλλα μέτρα ιδιωτικοποίησης.

Στις άμεσες προτεραιότητες του κεφαλαίου εντάσσονται τα παρακάτω:

- Η πλήρης παράδοση των Ινστιτούτων Επαγγελματικής Κατάρτισης (ΙΕΚ) στους ιδιώτες. Η... σοσιαλιστική κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ άλλωστε φρόντισε να παραδώσει σ' αυτούς την κατάρτιση, το "φιλέτο" δηλαδή της εκπαίδευσης.

- Η πρόταση του ΥΠΕΠΘ προς την επιτροπή αναθεώρησης του Συντάγματος για την κατάργηση του άρθρου 16 που απαγορεύει τη λειτουργία ιδιωτικών ΑΕΙ.

- Η εισβολή των επιχειρηματιών στα σχολεία και τα ΑΕΙ ύστερα από το νόμο για το ΕΣΥΠ (Εθνικό Συμβούλιο Παιδείας) που στρώνει το χαλί για "επιχειρηματικές δραστηριότητες".

- Μέσα από τον ίδιο νόμο θεσμοθετείται το "Διεθνές Απολυτήριο" που προωθεί ιδιωτικός φορέας και λογίζεται ισότιμο με το απολυτήριο του κρατικού Λυκείου.

Αν στα παραπάνω προσθέσουμε την απόφαση να καταργηθούν τα συσσίτια και η δωρεάν διανομή φοιτητικών βιβλίων, τη σταθερή υποβάθμιση των νυχτερινών σχολείων, όπου συνήθως φοιτούν παιδιά από τα λαϊκά στρώματα, τα ασήκωτα έξοδα που πληρώνει η ελληνική οικογένεια στο Μολώχ της παραπαιδείας, θα καταλάβουμε καλά σε ποια τραγικά αδιέξοδα οδηγείται η εργατική τάξη και η μεγάλη μάζα του εργαζόμενου λαού.

Γιώργος ΤΕΜΕΚΕΝΙΔΗΣ

Φιλόλογος, μέλος της ΔΕΕ

Η κατάσταση, που σιγά σιγά διαμορφώνεται, τινάζει ουσιαστικά στον αέρα το δημόσιο και δωρεάν χαρακτήρα του εκπαιδευτικού μας συστήματος και την αρχή των ίσων ευκαιριών. Εγκαταλείπεται η εκπαίδευση ως κοινωνική λειτουργία και στρώνεται ο δρόμος για την κυριαρχία της ιδιωτικής κερδοσκοπίας