Το πρώτο ερώτημα απασχολεί τους κατ' επάγγελμα πολιτικούς σχολιαστές και αναλυτές των ΜΜΕ.

Το δεύτερο ενδιαφέρει την ηγετική ομάδα, τον "σκληρό πυρήνα", τους "κομματικοδίαιτους" και "κρατικοδίαιτους" του κυβερνώντος κόμματος, τα ξένα κέντρα παρέμβασης στα εσωτερικά της Ελλάδας, που πασχίζουν να μη διαταραχτεί το πολιτικό σκηνικό του δικομματισμού, ο οποίος "παράγει" ξενόδουλες κυβερνήσεις υποταγής και τους ισχυρούς της οικονομικής ολιγαρχίας του τόπου μας, η οποία, μέσω των υπηρεσιών του πολιτικού προσωπικού της, εξασφαλίζει και διασφαλίζει τα ταξικά συμφέροντά της.

Η μεν ιστορία απλώς κατέγραψε το περιστατικό του συνεδρίου και κρατεί ως υποσημείωση, σε κάποια μικρή σελίδα της, το ΠΑΣΟΚ και τον Σημίτη. Ο δε λαός απλώς παρακολουθεί, εκ του μακρόθεν, τα διαδραματιζόμενα, αφού έχει άλλα, πολύ σοβαρότερα, προβλήματα που τον απασχολούν.

Την ιστορία δημιουργούν, διαμορφώνουν και κινούν οι λαοί. Στις σελίδες της καταγράφονται, με μεγάλα γράμματα, οι λαϊκές νίκες και ήττες. Βεβαίως, αναγράφονται κόμματα και πρόσωπα. Αλλά τα ιστορικά υποκείμενα, για να μείνουν ανεξίτηλα χαραγμένα στις ένδοξες σελίδες της ιστορίας, πρέπει να συμβαδίζουν με την κοινωνική αναγκαιότητα και προοπτική που οδηγεί στην πρόοδο.

Και το ΠΑΣΟΚ και ο Σημίτης όχι μόνο δε συμβαδίζουν, αλλά αποτελούν εμπόδιο που καθυστερεί την κοινωνική εξέλιξη.

Το μέλλον ανήκει στη σοσιαλιστική κοινωνία. Αυτό το γνωρίζουν και ο Σημίτης και το ΠΑΣΟΚ και τα άλλα κόμματα και δυνάμεις του παλιού, του αναχρονισμού, του κοινωνικού "στάτους κβο". Και προσπαθούν, με όσα μέσα διαθέτουν κι όσο "τους παίρνει", να καθυστερήσουν τη λαϊκή παρέμβαση στο κοινωνικό και πολιτικό "γίγνεσθαι", για να καθυστερήσουν την ιστορία στο διάβα της.

Κι αν το πετυχαίνουν προσωρινά, δε σημαίνει ότι εξασφάλισαν την τελική νίκη. Τελικά, η νίκη θα είναι της ιστορίας και των λαών.

Παύλος ΡΙΖΑΡΓΙΩΤΗΣ