Αντίθετη με τις κυβερνητικές εξαγγελίες περί νέου μισθολογίου, εμφανίζεται η ηγεσία της ΑΔΕΔΥ.Οπως θα σημειώσει ο πρόεδρός της, Γ. Κουτσούκος,οι κυβερνητικές προτάσεις "οριοθετούν ένα μισθολόγιο που διαιωνίζει την πολιτική λιτότητας, συνεχίζουν και εντείνουν την επιδοματική πολιτική, φαλκιδεύοντας τις εν ενεργεία και συντάξιμες αποδοχές".

Ωστόσο, η αντίθεση αυτή δεν εκφράζεται στην πράξη και η διεκδίκηση ενός μισθολογίου, που να λύνει και όχι να δημιουργεί νέα προβλήματα, εξαντλείται ουσιαστικά στα όρια της επιτροπής που έχει συγκροτηθεί από την κυβέρνηση, αν και υπάρχουν προβλήματα και ενστάσεις γι' αυτή τη συμμετοχή. Ετσι, ο αντιπρόεδρος της ΑΔΕΔΥ, Κ. Παπαντωνίου,που είχε οριστεί εκπρόσωπος της οργάνωσης στην επιτροπή, αποχώρησε αγανακτισμένος από τις κυβερνητικές προτάσεις. Αυτό όμως δε σήμανε και τη συνολική αποχώρηση της ΑΔΕΔΥ, που επανήλθε με νέα αντιπροσωπεία, καταθέτοντας τις δικές της προτάσεις. Οσο δε για την περίπτωση που η κυβέρνηση επιμείνει - όπως όλα δείχνουν - στις θέσεις της, ο πρόεδρος της ΑΔΕΔΥ σηματοδοτεί ως εξής τη στάση της ΑΔΕΔΥ: "θα δούμε απ' το Σεπτέμβρη".

Σε ό,τι αφορά στο θέμα των ελεύθερων συλλογικών διαπραγματεύσεων, η ΑΔΕΔΥ αναμένει το διάλογο με την κυβέρνηση, αν και όπως σημείωσε ο πρόεδρός της, για να μπορέσουν να ξεκινήσουν από το '97, θα πρέπει μέσα στο φθινόπωρο να υπάρξει σχετικό νομοσχέδιο.

Απάτη χαρακτήρισε το κυβερνητικό νέο μισθολόγιο ο Δ. Αγκαβανάκης,αντιπρόεδρος της ΑΔΕΔΥ και στέλεχος της "Δημοσιοϋπαλληλικής Ενότητας", επισημαίνοντας πως και μέσα απ' αυτό επιδιώκεται η συνέχιση και η ένταση της λιτότητας, ενώ υπογράμμισε ότι "σε συνδυασμό με τα σχέδια για σύνδεση μισθού - παραγωγικότητας και άρση της μονιμότητας, θα ενταθεί η ομηρία και ο πειθαναγκασμός των δημοσίων, με συνέπειες και στη λειτουργία της δημόσιας διοίκησης. Τελικά, ο δημόσιος υπάλληλος θα μετατραπεί σε άβουλο πλάσμα χωρίς δικαιώματα και χωρίς υπόσταση".

Με τον συνδικαλιστή συζητήσαμε για τις αιτίες και τους υπεύθυνους για την άσχημη οικονομική κατάσταση των εργαζομένων στο δημόσιο, αλλά και για τις προτάσεις της παράταξης. Για τον Δ. Αγκαβανάκη την κύρια ευθύνη φέρουν οι εκάστοτε κυβερνήσεις, με την αντιλαϊκή - αντεργατική πολιτική μονόπλευρης λιτότητας, την πολιτική των "πάση θυσία" ιδιωτικοποιήσεων, της υποβάθμισης και διάλυσης των κοινωνικών υπηρεσιών που εφαρμόζουν. Οπως θα πει, "η αντεργατική πολιτική λιτότητας, που υπαγορεύεται απ' την Ευρωπαϊκή Ενωση και το Μάαστριχτ και εφαρμόζεται απ' την κυβέρνηση, συνεχίζεται και θα συνεχιστεί, σύμφωνα με τις δηλώσεις του πρωθυπουργού και του διοικητή της Τράπεζας της Ελλάδας, που κάνουν λόγο για 10ετή λιτότητα. Το στίγμα άλλωστε έδωσε και η ευρωπαϊκή σύνοδος της Φλωρεντίας".

Ευθύνες επιρρίπτει και στις ηγεσίες εκείνων των κομμάτων που συνυπέγραψαν τη Συνθήκη του Μάαστριχτ και συμφωνούν στις βασικές επιλογές, ωστόσο μεγάλο μέρος της ευθύνης επιρρίπτει στην πλειοψηφία της διοίκησης της ΑΔΕΔΥ, "που απέναντι στην κυβερνητική πολιτική στάθηκαν με τη λογική της συναίνεσης, παροπλίζοντας το συνδικαλιστικό κίνημα. Φέτος η ΑΔΕΔΥ με ευθύνη της πλειοψηφίας δεν έθεσε καν οικονομικό αίτημα, δεν έκανε καμιά κινητοποίηση. Τώρα με το νέο μισθολόγιο, με την τακτική που ακολουθεί, δίνει τη δυνατότητα στην κυβέρνηση να σπεκουλάρει ένα αίτημα, δεν αναδεικνύει την απάτη, δεν ενημερώνει και δεν κινητοποιεί τον κόσμο, διευκολύνοντας τα σχέδιά της για υποβάθμιση του βιοτικού επιπέδου μας".

Η "Δημοσιοϋπαλληλική Ενότητα" - θα πει - κατέθεσε πρόγραμμα δράσης, αλλά και πλαίσιο με αιτήματα αιχμής: Να καθοριστεί ως κατώτατος βασικός μισθός οι σημερινές βασικές αποδοχές, προσαυξημένες κατά το ποσό των απωλειών των τελευταίων χρόνων. Αντίστοιχα να καθοριστούν οι βασικοί μισθοί των άλλων κατηγοριών. Να υπάρξει συγχώνευση των επιδομάτων στους μισθούς, εκτός εκείνων που αντανακλούν πραγματικά ιδιαίτερες εργασιακές και κοινωνικές καταστάσεις. Καθιέρωση γνήσιας ΑΤΑ. Συντάξιμες αποδοχές ίσες με το 80% των αποδοχών των εν ενεργεία υπαλλήλων. Αυτές οι μισθολογικές βάσεις, καθώς και τα εργασιακά και ασφαλιστικά κατακτημένα δικαιώματα να αποτελέσουν αδιαπραγμάτευτη βάση για την υπογραφή εθνικής και κλαδικών συμβάσεων εργασίας. Αμεση ψήφιση νόμου για ελεύθερες συλλογικές συμβάσεις σε όλα τα επίπεδα του συνδικαλιστικού κινήματος.

Καταλήγοντας θα υπογραμμίσει πως "με ευχολόγια δε λύνονται προβλήματα. Το ζήτημα είναι οι ίδιοι οι εργαζόμενοι να παραμερίσουν αυτές τις ηγεσίες και να αναπτύξουν μέτωπο αντίστασης στα αντεργατικά σχέδια, σε συνεργασία με τους εργαζόμενους του ιδιωτικού τομέα. Μέτωπο που θα διεκδικεί δίκαιη ανακατανομή του εθνικού εισοδήματος, με την αφαίρεση των υπερπρονομίων του μεγάλου κεφαλαίου, και θα παλεύει για μια δημόσια διοίκηση με αναβαθμισμένες τις υπηρεσίες κοινωνικού χαρακτήρα, όπως παιδεία, υγεία, πρόνοια, ασφάλιση".

Τα κείμενα έγραψε η Ντίνα ΝΤΑΒΟΥ