Τι προτείνει όμως ο αρθρογράφος; Μα τι άλλο, την αναπροσαρμογή της εξωτερικής πολιτικής της χώρας από τον αστερισμό των ΗΠΑ, σ' αυτόν της Ευρωπαϊκής Ενωσης.

Και δε θα είχαμε την παραμικρή αντίρρηση, για την αξιοποίηση των όποιων αντιθέσεων μεταξύ ΗΠΑ και ΕΕ. Ισα - ίσα, αυτό πρέπει να επιδιώκεται και να γίνεται. Μπορεί, όμως, να γίνεται, μόνον εάν δεν υπάρχουν αυταπάτες,για το χαρακτήρα, το ρόλο και τους σκοπούς της Ευρωπαϊκής Ενωσης και, βέβαια, των δυνάμεων που σήμερα κυριαρχούν σ' αυτή. Και ο αρθρογράφος, όχι μόνο έχει μπόλικες τέτοιες αυταπάτες, αλλά ουσιαστικά περιμένει τη λύση των προβλημάτων της χώρας από τις καλές προθέσεις των Βρυξελλών. Η παλιά λογική της "Ψωροκώσταινας" σε ευρωπαϊκή έκδοση...

Η λογική αυτή, όμως, ούτε σχέση έχει με την Αριστερά, ούτε και απαλλάσσει τη χώρα από την κούρσα των εξοπλισμών. Η αλλαγή πατρώνων και αφεντικών δεν πρόκειται στο παραμικρό να βοηθήσει στην αντιμετώπιση των όποιων προβλημάτων της εξωτερικής μας πολιτικής, το λαό και τη χώρα γενικότερα. Το αντίθετο θα κάνει. Θα εντείνει τα σημερινά αδιέξοδα. Πάμπολλες οι αποδείξεις και τα σχετικά παραδείγματα και πλούσια η θεωρητική τεκμηρίωση του θέματος, τόσο από παλιά, όσο και από τις τελευταίες δεκαετίες, όταν ο αρθρογράφος δοκίμαζε τα διάφορα πολιτικά "πουκάμισα".