Ποτέ άλλοτε στο παρελθόν δεν ήταν μπορετό να προσδιοριστεί με τόση ακρίβεια η "επόμενη μέρα". Η ...τράπουλα είναι με τέτοιο τρόπο "σημαδεμένη", που όλες εκείνες οι διαφορετικές αποχρώσεις, που μπορεί να είχαν στο παρελθόν οι πόλοι του δικομματισμού, έδωσαν τη θέση τους στην απόλυτη ομοιομορφία και το δογματισμό. Πρόκειται για την ομοιομορφία που σχολαστικά και με αυστηρότητα τούς επιβάλλει η Συνθήκη του Μάαστριχτ, το πλαίσιο και οι κατευθύνσεις της "Λευκής Βίβλου", η από κοινού υιοθέτηση του προγράμματος "σύγκλισης". Η δέσμη των υποχρεώσεων, που έχουν αναληφθεί έναντι της Ευρωπαϊκής Ενωσης και των Βρυξελλών, δεν επιτρέπει παρεκκλίσεις. Σηματοδοτεί το χαρακτήρα, τον προσανατολισμό και το περιεχόμενο της πολιτικής που θα ακολουθηθεί, αν ο δικομματισμός, με την ευρεία έννοια, δεν υποστεί ήττα στις επερχόμενες εκλογές. Τα πρακτικά μέτρα που υπηρετούν την υλοποίηση αυτής της πολιτικής βρίσκονται, ήδη, έτοιμα στα επιτελεία και των δύο κομμάτων. Το μόνο που περιμένουν τώρα είναι να αποσπάσουν όσο γίνεται περισσότερες ψήφους, ώστε από την 23η κιόλας του Σεπτέμβρη να ...πέσουν με τα μούτρα στη δουλιά.
***
Ιδιαίτερα χαρακτηριστικά και, ταυτόχρονα, αποκαλυπτικά είναι από αυτή την άποψη το χτεσινό άρθρο του διευθυντή του ΒΗΜΑΤΟΣ και το πρωτοσέλιδο θέμα της ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗΣ. Δυο εφημερίδες, που αυθεντικά εκφράζουν την άρχουσα τάξη, παρεμβαίνουν όταν κρίνεται πως είναι αναγκαίο και - ουσιαστικά - συμμετέχουν στη διαμόρφωση και την άσκηση της πολιτικής. Η εφημερίδα του εφοπλιστή Αλαφούζου ορθά κοφτά υποστηρίζει ότι "οι Βρυξέλλες προειδοποιούν" και παρατηρεί ότι "η Ευρωπαϊκή Ενωση με έκθεσή της παρεμβαίνει στην προεκλογική παροχολογία, επισημαίνοντας την ανάγκη παρατάσεως, αλλά και εντάσεως των μέτρων λιτότητας". Ο Στ. Ψυχάρης προχωρά περισσότερο. Καλεί τα κόμματα του δικομματισμού να ξεκαθαρίσουν πρώτα και κύρια "ως πού θα φτάσει το λεγόμενο κοινωνικό κράτος, τι πρέπει να αλλάξει για να μην τιναχτούν στον αέρα συντάξεις και περίθαλψη", απαριθμεί ορισμένες άλλες - κατά την άποψη της εφημερίδας του - προτεραιότητες και αναφωνεί: "Αν η ανικανότητα των υπουργείων εκτιμηθεί ως δεδομένη, τότε δεν απομένει παρά να ανατεθεί σε άλλες μελετητικές μονάδες η ευθύνη για σχεδιασμούς και αναθεωρήσεις".
***
Εκεί φτάσαμε, λοιπόν. Μεσούσης της προεκλογικής περιόδου, οι μεγαλοεκδότες, υποστηρίζοντας ουσιαστικά και το ΠΑΣΟΚ και τη ΝΔ, να ομολογούν με το μεγαλύτερο κυνισμό την επερχόμενη αντιλαϊκή λαίλαπα. Να αξιώνουν - επικαλούμενοι τις Βρυξέλλες και αξιοποιώντας τα προγράμματα των κομμάτων του δικομματισμού - την επιβολή ακόμα σκληρότερης λιτότητας, για τους εργαζόμενους, με ανοιχτό τον ορίζοντα στο μέλλον. Βέβαια, είχε προηγηθεί ο επί των Οικονομικών υπουργός Αλ. Παπαδόπουλος, που ισχυρίστηκε πως το 80% των Ελλήνων "καταναλώνει χυδαία και προκλητικά".
Εκεί φτάσαμε, λοιπόν. Να προβάλλουν ως πρώτη προτεραιότητα την πλήρη κατεδάφιση του - έτσι κι αλλιώς κουτσουρεμένου - συστήματος κοινωνικής ασφάλισης και στοιχειώδους περίθαλψης των εργαζομένων. Παρά τις συνεχείς αυξήσεις των ασφαλιστικών εισφορών των εργαζομένων και ανεξάρτητα από τη λεηλασία των πόρων των Ταμείων τους από τις εκάστοτε εφαρμοζόμενες πολιτικές, τώρα τα θέλουν όλα. Καμιά, ουσιαστικά, κοινωνική προστασία για τους εργαζόμενους. Βέβαια, είχε προηγηθεί ο πρωθυπουργός, που μίλησε για "ρήξεις" και "σκληρά μέτρα", αμέσως μόλις προκήρυξε τις εκλογές. Ο ίδιος, λίγους μήνες πριν, διατυπώνοντας την άποψή του για το ασφαλιστικό, δεν είχε κρύψει τους ...οραματισμούς του. Σύμφωνα μ' αυτούς, ουσιαστικά, το κράτος θα πρέπει να παρεμβαίνει και να ενισχύει όσους βρίσκονται στο κατώφλι των "φιλόπτωχων ταμείων" και των ...συσσιτίων.
Εκεί φτάσαμε, λοιπόν. Να θεωρείται - ανεξάρτητα από το τι θα βγάλουν οι κάλπες - τόσο δεδομένη η πολιτική που θα ακολουθηθεί, ώστε ο Λαμπράκης σ' αυτά τα πλαίσια να ζητά ακόμα και την κατάργηση των καθ' ύλην αρμόδιων υπουργείων, ώστε άλλοι φορείς (μελετητικές μονάδες τις ονομάζει), να αναλάβουν το έργο που αυτά μέχρι σήμερα επιτελούν. Βέβαια, είχε προηγηθεί η εκχώρηση ακόμα και συνταγματικών αρμοδιοτήτων της κυβέρνησης προς τέτοιους φορείς, όπως, για παράδειγμα, η διαχείριση των κοινοτικών κονδυλίων από τον ΣΕΒ. Αλλωστε, ήδη, η κυβέρνηση και το υπουργείο Παιδείας έχουν παραδώσει εργολαβικά στο Ιδρυμα Μελετών Λαμπράκη το Πρόγραμμα Εισαγωγής της Πληροφορικής στη Μέση Παιδεία, ενώ ο μεγαλοεκδότης διεκδικεί και το Πρόγραμμα Διαχείρισης και Προστασίας των λόφων και των βουνών της Αττικής.***
Εκεί φτάσαμε, λοιπόν; Να θεωρούν οι "ευυπόληπτοι πολίτες" της ολιγαρχίας και οι πολιτικοί τους υπάλληλοι τόσο δεδομένη την υποταγή των ψηφοφόρων, ώστε να μη διστάζουν να αποκαλύπτουν τα μετεκλογικά τους αντιλαϊκά σχέδια; Τόσο σιγουριά έχουν για την πλύση εγκεφάλου, στην οποία έχουν υποβάλει τους εργαζόμενους, ώστε λίγες μέρες πριν από τις εκλογές να παραδέχονται ότι ο δικομματισμός - εμπνευστές του οποίου είναι αυτοί οι ίδιοι - προετοιμάζει μια άνευ προηγουμένου επίθεση σε βάρος του λαού;
***
Ε, όχι, λοιπόν. Δε φτάσαμε εκεί, θέλουν και επιδιώκουν να μας σπρώξουν. Οσα καντάρια φαιάς προπαγάνδας κι αν σκορπίσουν, όσο δηλητήριο αποπροσανατολισμού κι αν χύσουν, δε λυγίζει αυτός ο λαός. Το 'χει αποδείξει με τη δράση του και τους αγώνες του, δεκαετίες τώρα. Το 'χει αποδείξει με την πάλη και την αντίστασή του, όλα τα τελευταία χρόνια της ανελέητης επίθεσης της άρχουσας τάξης. Οι ζωντανές και αγωνιστικές του δυνάμεις ορθώνουν το ανάστημά τους στους άνομους στόχους τους. Παλεύουν και δημιουργούν τις απαραίτητες προϋποθέσεις, για να δώσουν τη δική τους απάντηση. Να κάνουν τη δική τους αντεπίθεση. Οι μέρες που ζούμε ευνοούν αυτή την υπόθεση. Προσφέρουν, μέσα στο "μαύρο" της κατάστασης που έχει διαμορφώσει ο δικομματισμός, δυνατότητες απεγκλωβισμού και προοπτικής. Μιας προοπτικής, ο δρόμος της οποίας είναι άρρηκτα δεμένος και αναπόσπαστος από την ήττα του δικομματισμού και την αποφασιστική ενίσχυση των δυνάμεων του ΚΚΕ στις εκλογές της 22ης του Σεπτέμβρη.
Γιώργος ΚΑΚΟΥΛΙΔΗΣ
Ο λαός με την ψήφο του μπορεί να βάλει φραγμό στα σχέδια της άρχουσας τάξης και να δημιουργήσει τις προϋποθέσεις για να ανατρέψει τους προσανατολισμούς της. Προϋπόθεση γι' αυτό, η ήττα του δικομματισμού και η αποφασιστική εκλογική ενίσχυση του ΚΚΕ
Feeds
Η "Χαλυβουργική" μπορεί να ζήσει και ν' αναπτυχθεί 
