Δεν είναι λίγοι εκείνοι που εξακολουθούν να περιπαίζουν τους εργαζόμενους με ψευτοεπιχειρήματα και δεσμεύσεις του τύπου ότι ο εκλεκτός του ΠΑΣΟΚ ή της ΝΔ στην τάδε ή τη δείνα περιφέρεια, διαθέτει διαχειριστική πείρα και γνωριμίες, κάτι που αποτελεί εχέγγυο για μια πολιτική προσέλκυσης επενδύσεων και πραγματοποίησης μεγάλων έργων, κάτι που θα συμβάλει στην ανάπτυξη της συγκεκριμένης περιφέρειας, θα οδηγήσει σε αύξηση της απασχόλησης, θα τονώσει την αγορά της, θα δημιουργήσει προϋποθέσεις ώστε να μοιραστούν μεγαλύτερα εισοδήματα. Τρίχες κατσαρές. Ολα αυτά αποτελούν χιλιοειπωμένα ψέματα, πάνω στα οποία οι εργαζόμενοι έχουν συσσωρεύσει πικρή πείρα.

Ας προσπεράσουμε, για χάρη της συνεννόησης, τα σημαντικά ζητήματα που συνδέονται με τη στάση και τη θέση του κάθε υποψήφιου περιφερειάρχη, απέναντι στα θέματα της οικονομικής πολιτικής συνολικά, όπως η αντιλαϊκή - αντιδραστική πολιτική των κυβερνήσεων του δικομματισμού, οι διαρθρωτικές αλλαγές, η μείωση των μισθών, οι συνεχώς αυξανόμενοι φόροι, οι ανατροπές στις εργασιακές σχέσεις και κάθε άλλο μέτρο που γονατίζει τη λαϊκή οικογένεια.

Αντε να δεχτούμε ότι ο περιφερειάρχης της Κρήτης, για παράδειγμα, ως εντεταλμένος της κεντρικής εξουσίας αναλαμβάνει και προωθεί το σχέδιο - έργο για την αναβάθμιση του αεροδρομίου του Ηρακλείου. Του κρατικού αερολιμένα, δηλαδή, του νησιού, που από άποψη κίνησης είναι το δεύτερο αεροδρόμιο στη χώρα. Πώς θα το κάνει αυτό; Θα αξιοποιήσει την κρατική υποδομή που διαθέτει για να φτιάξει ένα καλύτερο αεροδρόμιο που να ανταποκρίνεται στις σύγχρονες ανάγκες, βελτιώνοντας και αναβαθμίζοντας έτσι, μαζί με τις προσφερόμενες υπηρεσίες, και ένα περιουσιακό στοιχείο του δημόσιου; Θα αξιοποιήσει τις δημόσιες μελετητικές υπηρεσίες κατασκευών του δημοσίου; Θα χρησιμοποιήσει κατασκευαστικές εταιρείες που λειτουργούν για λογαριασμό του κράτους (ή της περιφέρειας) για να μη μπλέξει με τη λεηλασία των μεγάλων κατασκευαστικών ομίλων; Θα προσφέρονται δωρεάν οι υπηρεσίες του κρατικού αεροδρομίου, θα μειώσει τους σχετικούς φόρους, θα αναπτύξει υπηρεσία μεταφορών από και προς το αεροδρόμιο;

Οχι. Τίποτα από όλα αυτά δεν πρόκειται να γίνουν. Οι εκλεκτοί του ΠΑΣΟΚ και της ΝΔ, έχοντας κάνει ένα με το πετσί τους την πολιτική των ιδιωτικοποιήσεων και της επιχειρηματικότητας, θα πορευτούν σε εντελώς αντίθετο δρόμο. Σε αυτόν που υπαγορεύουν τα κόμματα του δικομματισμού, αξιώνει η ΕΕ, απαιτούν οι μεγαλοκατασκευαστές, λιγουρεύονται οι λογής λογής «επενδυτές». Θα ανακοινώσουν ότι τα αεροδρόμια δεν υπάρχει λόγος να ανήκουν στο κράτος και να τα διαχειρίζεται αυτό, θα προκηρύξουν κάποιο διαγωνισμό παραχώρησης, θα βρουν κάποια «Χόχτιφ», θα αναθέσουν το έργο και θα αφήσουν το νέο αφεντικό να αποφασίζει για τη διαμόρφωση του επιπέδου των υπηρεσιών και του τρόπου που θα πληρώνονται αυτές ώστε να έχει εξασφαλισμένα κέρδη. Οπωσδήποτε - και εδώ βρίσκεται ο ειδικός τους ρόλος - θα βάλουν τις αναγκαίες σφραγίδες και υπογραφές, για να δοθούν στο νέο αφεντικό τα αναγκαία «οικονομικά κίνητρα», φοροαπαλλαγές, χρηματοδότηση ασφαλιστικών εισφορών κ.ο.κ. Παράλληλα, θα μπήξουν τις φωνές στις υπηρεσίες του δημοσίου να διεκπεραιώσουν όσο γίνεται πιο γρήγορα το ...φάκελο του επενδυτή, θα δώσουν το πράσινο φως για την καταβολή μισθών κάτω από τις συλλογικές συμβάσεις, θα προσπαθήσουν να καθαρίσουν το αεροδρόμιο από εργαζόμενους με ...καταχρηστικούς όρους, που όπως θα εκτιμηθεί επιβαρύνουν την αποδοτικότητα της επένδυσης.

Δε χρειάζεται πολλή φαντασία. Υποψήφιοι περιφερειάρχες που δεν έχουν σηκώσει ανάστημα και δεν έχουν βρεθεί απέναντι στην αντιλαϊκή πολιτική που εφαρμόζεται σε επίπεδο κεντρικής κυβέρνησης, απλά τσιράκια και τοπικοί υπάλληλοι του κεφαλαίου θα είναι. Μόνο που οι εργαζόμενοι δε χρειάζεται να περιμένουν να αποδειχθεί αυτό στην πράξη. Καλύτερα να απαλλαγούν από την παρουσία τους, πριν καν ανοίξουν οι κάλπες.