Τα σιτηρά αποτελούσαν και αποτελούν το βασικότερο είδος διατροφής του λαού μας και σημαντικότατο κλάδο παραγωγής της εθνικής μας οικονομίας - επομένως και μεγάλης σημασίας - αφού μόνον από το 1957 η πατρίδα μας έγινε αυτάρκης και μερικώς εξαγωγική από το 1965, οπότε έπαυσε και η εκροή πολύτιμου συναλλάγματος. Η ομάδα των σιτηρών από μόνη της καταλαμβάνει το 45 - 50% της καλλιεργήσιμης γεωργικής γης επί συνόλου 36 εκατ. στρεμμάτων. Ποια είναι σήμερα η τύχη των σιτοπαραγωγών, που ξεδιάντροπα οι θιασώτες της ένταξης στην ΕΟΚ ζητούν την ψήφο τους; Λίγα παραδείγματα για τις εξευτελιστικές τιμές του σταριού σε σχέση με όλα τα άλλα αγαθά που αγοράζει ο σιτοπαραγωγός:
1. Προπολεμικά με τιμή σταριού τις 8 δραχμές το ψωμί είχε 10 δραχμές, δηλαδή, 2 δραχμές ή 25% πάνω από την τιμή του σταριού. Στις μέρες μας με τιμή σταριού τις 48 δραχμές, το ψωμί πουλιέται προς 370 δραχμές, αφού η φραντζόλα των 700 γραμμαρίων βαφτίζεται κιλό και τιμάται προς 260 δραχμές. Εχουμε δηλαδή διαφορά τιμής του ψωμιού με βάση την τιμή του σταριού 322 δραχμές, ή σε ποσοστά, 670%! Εδώ η ληστεία που γίνεται σε βάρος του εισοδήματος των αγροτών και του απλού καταναλωτή απ' την αμαρτωλή αρτοποίηση και τους αλευροβιομηχάνους είναι ανεξέλεγκτη, αφού το ψωμί σε ποσοστά είναι 27 φορές ακριβότερο από προπολεμικά (670:25=27). Ζούσαν αξιοπρεπώς οι προπολεμικοί αρτοποιοί με το 25% του μεικτού βιοτεχνικού κέρδους, με έλεγχο ποιότητας και υποχρεωτικής τήρησης βιβλίων καταγραφής αλεύρων και παραγωγής από ειδικές υπηρεσίες.
2. Για τρακτέρ αξίας 1.000.000 δρχ. το 1984 και με τιμή σταριού τις 34 δρχ. ο σιτοπαραγωγός χρειάστηκε 30 τόνους (1.000.000: 34=30) στάρι. Το 1996 με τιμή σταριού τις 48 δρχ. η αξία του τρακτέρ ανέβηκε στα 6.000.000 δρχ. με ΦΠΑ, που για την αγορά του χρειάζονται 125 τόνοι στάρι (6.000.000:48=125) δηλαδή, 95 τόνοι περισσότεροι ή σε ποσοστά η αύξηση είναι μέχρι και 500%, ενώ η αύξηση των τιμών του σταριού είναι μόλις 41% ή 12 φορές μικρότερη από την αύξηση της τιμής του τρακτέρ. Την ίδια αυτή περίοδο 1984 - '96 πελώριο και δυσβάσταχτο είναι το άνοιγμα της ψαλίδας μεταξύ βιομηχανικών και γεωργικών προϊόντων και αγροτικών επιτοκίων, που ξεπέρασαν το 33%.
3. Ενας καφές ελληνικός στο λαϊκό καφενείο της πλατείας μου τιμάται 200 δρχ., δηλαδή 4 κιλά σιτάρι και ένας ευρωπαϊκός στα νεολαιίστικα στέκια 400 και παραπάνω, δηλαδή 8 κιλά σιτάρι. Τώρα από μόνοι μας μπορούμε να υπολογίσουμε πόσα τσουβάλια σιτάρι χρειάζονται για την αγορά ενός μετρίου κοστουμιού, για μια επίσκεψη σε έναν μεγαλογιατρό, ενώ για ένα κιλό κριτσίνια αξίας 1.200 δρχ. χρειάζονται 25 κιλά στάρι, αγοράζοντάς τα από φούρνο.
Αυτός είναι ο Ελληνας σιτοπαραγωγός που η ΕΕ και η ΓΚΑΤΤ τον υποχρεώνουν να μειώνει την τιμή του προϊόντος του κατά 10% κάθε χρόνο και για τρία χρόνια, για ν' ανταγωνιστεί με το μέσο γεωργικό του κλήρο των 33 στρεμμάτων τον Ευρωπαίο με τα 170 στρέμματα και τον Αμερικανό με τα 1.700. Οι αριθμοί δείχνουν ότι το 45 - 54% της γεωργικής γης εγκαταλείπεται απ' τους γεωργούς μας λόγω της πολιτικής της ΕΕ, τους οποίους θέλει βοηθηματούχους και ζητιάνους με την εφαρμογή του τρίπτυχου των κανονισμών της: Περιορισμός της παραγωγής, μείωση των τιμών, κατάργηση σταδιακή των επιδοτήσεων και ενισχύσεων. Από αυτούς τους ανθρώπους, οι ένοχοι νεκροθάφτες τους ευρωπαϊστές, ζητούν ψήφο.
Να γιατί οι αγρότες - που δεν μπόρεσαν να κάνουν το δικό τους Αγροτικό Κόμμα - πρέπει να υπερψηφίσουν το ΚΚΕ.
- Γιατί η ΕΟΚ με τη σύνδεση της Ελλάδας από το 1962 ακόμα αξίωνε τη μείωση του ενεργού αγροτικού πληθυσμού από το 28% στο 8%, δηλαδή απόσυρση των αγροτών από το χωράφι, με την παύση κάθε γεωργικής δραστηριότητας, που τη βάφτισαν πρόωρη συνταξιοδότηση.
- Γιατί με το Μητρώο Αγροτών, τη φοβερή αυτή παγίδα, δε θα υπολογίζονται ως αγρότες το ένα τρίτο του αγροτικού πληθυσμού.
- Γιατί οι ΗΠΑ ελέγχουν το 40 - 60% της παραγωγής σιτηρών, του καλαμποκιού και της σόγιας στην παγκόσμια αγορά και απαιτούν την πλήρη κατάκτησή της. Ετσι, παρ' όλες τις θριαμβολογίες των μεγάλων κομμάτων για ανθούσα ελληνική γεωργία, δε θα υπάρχουν μικροί - μεσαίοι και μεγάλοι αγρότες, με την πλήρη κατάργηση των επιδοτήσεων και ενισχύσεων της ΕΕ που προβλέπει η συμφωνία ΕΕ - ΓΚΑΤΤ μέχρι το 2000.
Μαύρο, λοιπόν, στο δικομματισμό του "ξεπουλάμε τα πάντα", που σας αποκρύπτει αυτές τις αλήθειες. Ψήφο ελπίδας στο ΚΚΕ, το μόνο φορέα αντίστασης στα σκοτεινά σχέδια ΕΕ - ΓΚΑΤΤ και ξενόδουλων ελληνικών κυβερνήσεων.
*Ο Βασίλης Μπουφίδης είναι γεωπόνος και προέρχεται από το Προοδευτικό Αγροτικό Κόμμα Ελλάδας.
Feeds
Επίθεση σε αστυνομικούς 
