Χωρίς παιδικές φωνές, χωρίς χρωματομπογιές και κασετίνες, χωρίς παιχνίδι και διάλειμμα, μα, με κλειστές τις πόρτες των σχολείων και με σφιγμένες τις καρδιές των κατοίκων, βρίσκει τα χωριά Σταυρινήδες και Μαυρατζαίους της Σάμου η φετινή σχολική χρονιά. Τα παιδιά δεν είναι εκεί για να χαρούν την πανέμορφη φύση, οι νέοι έφυγαν, απέμειναν οι λίγοι γέροι και η εύφορη, αλλά ανεκμετάλλευτη γη. Υπάρχει, όμως, και η ελπίδα, που τους κρατά δυνατούς και εγκάρδιους μέσα στην απογοήτευση και αγανάκτησή τους, πως τα πράγματα θα αλλάξουν, οι νέοι θα γυρίσουν, τα χωριά τους θα ξαναζωντανέψουν...

"Σαράντα ψυχές είμαστε όλοι κι όλοι. Τα παιδιά μας έφυγαν. Ξήλωσαν τ' αμπέλια", ήταν τα λόγια του μικρότερου κατοίκου, 60 χρόνων, του χωριού Σταυρινήδες, που επισκέφθηκε κλιμάκιο του ΚΚΕ. Τρία καφενεία, δύο εκκλησίες, ένα σχολείο και κανένας μαθητής συνθέτουν τον πληθυσμό του χωριού, που συνεχώς φθίνει. "Στη Συνθήκη του Μάαστριχτ είναι καθαρή η διαταγή: Ο ενεργός αγροτικός πληθυσμός να μειωθεί από 25% που είναι σήμερα, στο 4%", εξήγησαν οι κομμουνιστές στους Σαμιώτες που βλέπουν τα χωριά τους να ερημώνουν. Ενώ τους έκαναν σαφές πως ο μόνος τρόπος να τιμωρήσουν τους υπεύθυνους γι' αυτή την κατάσταση είναι να δυναμώσουν τη φωνή του ΚΚΕ, τη δική τους φωνή. "Αυτή τη φορά, δεν υπάρχει άλλη λύση. Μαυρίστε τους. Ενισχύστε το ΚΚΕ. Εμείς δεν τάζουμε τίποτα. Ούτε θέσεις, ούτε χρήματα. Θα είμαστε στο πλευρό σας σε κάθε μορφή αγώνα, όπως ήμασταν πάντα. Τα πράγματα αύριο θα γίνουν χειρότερα", προειδοποίησαν οι κομμουνιστές.