Το κυρίαρχο πρόβλημα που βασανίζει αυτό το διάστημα τους βαμβακοπαραγωγούς της Θεσσαλίας, είναι πώς θα μπορέσουν να επιβιώσουν κάτω από τις συνθήκες αυτές. Οπως λένε στα χωριά, όσοι δε χρεοκόπησαν μέχρι τώρα θα χρεοκοπήσουν φέτος και πολλοί από αυτούς δύσκολα θα μπορέσουν να ξανακαλλιεργήσουν.

"Πώς να τα βγάλουμε πέρα;", αναρωτιέται ο πρόεδρος του Αγροτικού Συλλόγου Γοργοβιτών Καρδίτσας Θωμάς Κυρίτσης και συνεχίζει: "Παραγωγή δεν έχουμε, αλλά ούτε μεγάλη τιμή θα πάρουμε, για να μπορέσουμε να καλύψουμε τη ζημιά από το χαλάζι και τις βροχές. Καταλαβαίνεται ότι το πρόβλημά μας είναι τι εισόδημα θα πάρουμε τελικά". Και στην ερώτηση τι εισόδημα βλέπουν να παίρνουν, ο Βαγγέλης Τουλιόπουλος από το χωριό Γραμματικό Καρδίτσας απάντησε: "Από 33 στέμματα, μάζεψα όλα κι όλα 2.730 κιλά, από 9 - 10 τόνους που περίμενα. Το βαμβάκι αυτό είχε 14 υγρασία και το εκκοκκιστήριο το πήρε με 163 δραχμές το κιλό. Κάντε έναν πολλαπλασιασμό να δείτε τι εισόδημα βγαίνει".

Η ίδια περίπου κατάσταση επικρατεί και στους άλλους θεσσαλικούς νομούς. Στο χωριό Ζάρκο Τρικάλων ο πρόεδρος του Αγροτικού Συλλόγου Πέτρος Δόλγερας μάς είπε ότι αυτή η χρονιά είναι από τις χειρότερες και πως τα πρώτα χέρια στο βαμβάκι βγάζουν από 80 έως 200 κιλά το πολύ. Πάνω - κάτω ίδια είναι η εικόνα και για την περιοχή των Φαρσάλων και γενικότερα στη Λάρισα, όπως μας είπαν ο Δημήτρης Μπέης από το χωριό Αμπελιά και ο Μίμης Στεργιούλης από τη Χάλκη, αλλά και στον Αλμυρό του Βόλου, όπως είπε ο Κώστας Σιώμος."Πήγα και 'γω με τέσσερις καρότσες να μαζέψω τα βαμβάκια - μας είπε ο Μίμης Στεργιούλης που έδειχνε να μη χάνει το χιούμορ του - γέμισα με το ζόρι τη μία και στο γυρισμό οι άλλες χοροπήδαγαν στο δρόμο άδειες". Για να συμπληρώσει: "Καταραμένη φτώχεια".

Σε ένα καφενείο στο Ζάρκο των Τρικάλων, ο προβληματισμός και η ανησυχία ήταν ζωγραφισμένη στα πρόσωπα των βαμβακοπαραγωγών. "Καταστρεφόμαστε παλικάρι, γράψτο να τα καταλάβουν οι μεγάλοι εκεί κάτω", φώναξε ο Βασίλης Λιότσιος.Από το διπλανό τραπέζι ο Αχιλλέας Πάτσιος, πήρε το λόγο και είπε: "Με 150 - 200 κιλά παραγωγή το στρέμμα δε βγαίνουμε. Το κόστος παραγωγής έφτασε 40.000 - 45.000 και για όσους νοικιάζουν 70.000 - 75.000 το στρέμμα. Ολα ανεβαίνουν, πετρέλαια, λιπάσματα, σπόρια, συλλεκτικά, μόνο η τιμή στο βαμβάκι πέφτει. Ολοι εδώ εδώ στο χωριό είναι χρεωμένοι σε συνεταιρισμό και Αγροτική Τράπεζα και όπως δείχνουν τα πράγματα θα μας πάρουν τα χρέη από κάτω. Για να καταλάβετε την κατάστασή μας σας λέω ότι μετά τις 8.30 το βράδυ δε βλέπεις κανέναν στα καφενεία. Οπως πάνε θα μας ξεκληρίσουν όλους. Ηδη από το χωριό έφυγαν τα τελευταία χρόνια 90 οικογένειες και τα σπίτια τους ερημώνουν".

Τα ίδια λόγια ακούσαμε και στη Χάλκη της Λάρισας, από τον Χαράλαμπο Χατζούδη, ο οποίος είπε: "Το θέμα της ημέρας στο χωριό είναι πώς θα αντιμετωπίσουμε αυτό το πρόβλημα. Και εδώ, όπως είναι τα πράγματα, αυτό που χρειάζεται να γίνει άμεσα, δεν είναι το πάγωμα των χρεών, αλλά να δοθούν εισοδηματικές ενισχύσεις. Γιατί, τι να κάνει το 40άρικο που λέει ότι θα μας δώσει τώρα η κυβέρνηση, για να μας το πάρει πίσω του χρόνου. Δεν μπορούν να καταλάβουν ότι αν δεν έχουν λεφτά οι αγρότες δεν μπορεί να κινηθεί η τοπική οικονομία. Τα μαγαζιά στο χωριό "φυτοζωούν" και μετά τις 8.30 βλέπεις έξω, ανθρώπους μετρημένους στα δάχτυλα".

Στα Φάρσαλα, έξω από το εκκοκκιστήριο της Ενωσης, ο 49χρονος Ευάγγελος Καραχάλιος από το χωριό Ζωοδόχος Πηγή ετοιμάζεται, όπως μας είπε να εγκαταλείψει τη βαμβακοκαλλιέργεια και να ξαναμπαρκάρει στα καράβια. "Δεν πάει άλλο - ήταν τα λόγια του - δεν μπορώ να θρέψω την οικογένεια, 183 δραχμές στο βαμβάκι δε βγαίνω πέρα. Ασε που φέτος με τη ζημιά που πάθαμε, ούτε με 300 δραχμές το κιλό δε βγαίνουμε. Εμένα, που με βλέπεις - συνέχισε - ξεμπάρκαρα το 1984 και έγινα αγρότης, αλλά πριν λίγες μέρες πήγα να αναθεωρήσω το ναυτικό φυλλάδιο για να ξαναπάω στα καράβια".