Στην πρωτοφανή σε αντοχή, αποφασιστικότητα, μαζικότητα και ενότητα εξέγερση των αγροτών, η κυβέρνηση, προκειμένου να σπάσει το δίκαιο αγώνα τους, έχει εξαντλήσει το αντιλαϊκό οπλοστάσιό της. Εχει χρησιμοποιήσει όλα τα μέσα, κυρίως τα αθέμιτα και ύπουλα, για να γονατίσει και να τσακίσει τους αγρότες. Δεν τα κατάφερε, ούτε θα τα καταφέρει. Οι αγρότες στα μάτια και τη συνείδηση του υπόλοιπου λαού στέκουν σε υψηλή θέση και χαίρουν της έμπρακτης λαϊκής συμπαράστασης και αλληλεγγύης.

Η στάση της κυβέρνησης απέναντι στους εξεγερμένους αγρότες υπαγορεύτηκε κυρίως από το φόβο που την κατέλαβε ότι τυχόν νίκη των αγροτών ή έστω "συμβιβασμός" μαζί τους θα την έφερνε σε ιδιαίτερα δυσχερή θέση απέναντι στο διογκούμενο κύμα κινητοποιήσεων των εργαζομένων, των συνταξιούχων, των εκπαιδευτικών, των ναυτικών και των άλλων λαϊκών στρωμάτων. Από την άλλη, είναι αλήθεια, η κυβέρνηση Σημίτη δεν μπορούσε να ενεργήσει αλλιώς. Ηταν μονόδρομος γι' αυτήν η αδιαλλαξία και η προσπάθεια υπονόμευσης των αγροτικών κινητοποιήσεων, από τη στιγμή που έχει δεσμευτεί απέναντι στα μεγάλα αφεντικά - ντόπια και ξένα - ότι θα θυσιαστεί για να επιβάλλει τα νέα αντιλαϊκά μέτρα. Από την πρώτη μέρα ήταν φανερό ότι η κυβέρνηση Σημίτη είχε υποταχθεί στη "μοίρα" της.

Οι πρώτοι που έσπευσαν στο πλευρό της και στήριξαν την αδιάλλακτη στάση της ήταν - ποιοι άλλοι; - οι βιομήχανοι και οι μεγαλοεξαγωγείς. Ο ΣΕΒ και τα άλλα "ευαγή ιδρύματα" εξέφρασαν την ταξική τους αλληλεγγύη στον πολιτικό εκφραστή και διαχειριστή των συμφερόντων τους. Ηταν οι πρώτοι, και μόνοι, που ανταποκρίθηκαν στην πρόσκληση της κυβέρνησης να "αντιδράσουν", ως "κοινωνική τάξη", στις αγροτικές κινητοποιήσεις και μάλιστα έμπρακτα, καταθέτοντας μηνύσεις σε βάρος των αγροτών και συμμετέχοντας ενεργά στο χτύπημα του αγώνα τους, όπως αυτές του Συνδέσμου Εξαγωγέων Θεσσαλονίκης.

Οπως ήταν αναμενόμενο, η συμπαράσταση των μεγαλοεπιχειρηματιών δεν ήταν αρκετή για να σώσει την κυβέρνηση, η οποία στράφηκε σε περισσότερο αποτελεσματικές μεθόδους, οι οποίες όμως αποκάλυψαν το αποκρουστικό και αυταρχικό πρόσωπό της, ακόμα και σε αυτούς που την ψήφισαν πριν δύο μήνες.

Αρχικά η κυβέρνηση επιχείρησε να επιβεβαιώσει την πολιτική και ιδεολογική υπεροχή. Στην κατεύθυνση αυτή επιστρατεύτηκε ο ίδιος ο πρωθυπουργός, με τα απανωτά διαγγέλματα, τα οποία τα χαρακτήρισε η προσπάθεια ιδεολογικής τρομοκρατίας, η κινδυνολογία και ο εκβιασμός των συνειδήσεων. Το αποτέλεσμα είναι γνωστό. Ο Κ. Σημίτης όχι μόνο δεν έπεισε τους αγρότες, αλλά πύκνωσε τα μπλόκα. Ακόμα χειρότερα γι' αυτόν, η "κοινή γνώμη" έμεινε κατάπληκτη από την πρωθυπουργική αλαζονεία, την υπεροψία και την αδιαλλαξία. Η κοινωνική απομόνωση της κυβέρνησης, αναπόφευκτη εξαιτίας αυτής της απαράδεκτης και άθλιας συμπεριφοράς της, αποτέλεσε την πρώτη και καθοριστική ήττα της κυβέρνησης στην αναμέτρηση με τους αγρότες.

Μέσα σε αυτό το δυσμενές για την κυβέρνηση και την πολιτική της κλίμα, κατέφυγε στα γνωστά και δοκιμασμένα από τις κυβερνήσεις του ΠΑΣΟΚ "μέσα". Ο κομματικός μηχανισμός του ΠΑΣΟΚ, που τις "παλιές, καλές εποχές" κατόρθωνε να παίζει το ρόλο του "κυματοθραύστη" των κοινωνικών αγώνων, ανέλαβε δράση. Τα κορυφαία στελέχη (Σκανδαλίδης, Τσουκάτος) πραγματοποίησαν εκφοβιστικές περιοδείες στη Θεσσαλία, αλλά, κυριολεκτικά, έσπασαν τα μούτρα τους. Την ίδια τύχη είχαν και οι επόμενες κινήσεις του κομματικού μηχανισμού, μέσω των νομαρχών και των κομματικών και συνεταιριστικών στελεχών του ΠΑΣΟΚ.

Οι παρεμβάσεις τους προκάλεσαν και εξόργισαν τα μέλη και τους οπαδούς του ΠΑΣΟΚ, τα οποία βέβαια δεν εξαιρούνται από την εφαρμογή της αντιαγροτικής πολιτικής. Σε μια απεγνωσμένη προσπάθεια να τους αποσύρει από τα μπλόκα, η ηγεσία του ΠΑΣΟΚ δε δίστασε να χρησιμοποιήσει την Αγροτική Τράπεζα και τους ανταποκριτές των ΕΛΓΑ, οι οποίοι τους "πλησίασαν" σε προσωπικό επίπεδο, κομίζοντας "ελκυστικές" προτάσεις και υποσχέσεις, αλλά και απειλές και εκβιασμούς.

Αξίζει να σημειωθεί ότι όλες αυτές οι προσπάθειες της κυβέρνησης απέτυχαν, παρά το γεγονός ότι τα λεγόμενα διαφωνούντα κορυφαία στελέχη του ΠΑΣΟΚ (Αρσένης, Τσοχατζόπουλος, Β. Παπανδρέου) είχαν ταχθεί στο πλευρό του Κ. Σημίτη και είχαν αποδοκιμάσει τις αγροτικές κινητοποιήσεις. Ο ρόλος των "διαφωνούντων" στο ΠΑΣΟΚ ξεσκεπάστηκε στα μάτια των αγροτών. Αυτό που επίσης τους ενδιαφέρει είναι το πώς θα εφαρμοστεί η ίδια πολιτική πιο αποτελεσματικά, να γίνουν με μια έννοια "Σημίτηδες στη θέση του Σημίτη".

Η κυβέρνηση, στην εναγώνια προσπάθειά της να σπάσει τον αγώνα των αγροτών, δε δίστασε - όπως αναμένονταν - να χρησιμοποιήσει τη συκοφάντηση και την προβοκάτσια. Ξεκίνησε από τη γνωστή θεωρία των "υποκινούμενων" και κορύφωσε την επίθεσή της, χαρακτηρίζοντάς τους ως "μπαταχτσήδες", μεγαλοτσιφλικάδες, "βαρυποινίτες" και "μαφιόζους". Το μόνο που απέδειξε η χρήση τέτοιων μεθόδων ήταν ότι κυβέρνηση παρουσιάζει έντονα τα σημάδια του πανικού, οι αντιδράσεις της είναι σπασμωδικές και επιβεβαιώνει τη δύσκολη θέση στην οποία έχει περιέλθει.

Δε θα μπορούσε βέβαια η κυβέρνηση Σημίτη να μην αναζητήσει σωσίβιο στον αντικομμουνισμό και την επίθεση ενάντια στο ΚΚΕ, μήπως και τρομάξει ορισμένους αφελείς. Κατόρθωσε και εδώ να γελοιοποιηθεί. Αυτός είναι και ο λόγος που τις τελευταίες μέρες έσπευσε να τα "μαζέψει".

Είναι φανερό ότι στην αναμέτρησή της με τους αγρότες η κυβέρνηση Σημίτη δοκιμάστηκε σκληρά. Η πολυδιαφημισμένη ικανότητά της να επιβάλει τα νέα αντιλαϊκά μέτρα στραπατσαρίστηκε στα μπλόκα της οργής. Απέναντι στη μεθοδευμένη τρομοκρατική επίθεση - αυτός είναι ο περιβόητος "διάλογος" που προφασίζεται ότι επιδιώκει - οι αγρότες αντιπαρατάσσουν τη συμπαγή ενότητά τους και το λαϊκό κίνημα την έμπρακτη αλληλεγγύη και συμπαράταξή του. Και είναι αυτός ακριβώς ο λόγος που αναπτερώνει γενικότερα το ηθικό και τις ελπίδες της συντριπτικής πλειοψηφίας του ελληνικού λαού, που πλήττεται από τις αντιλαϊκές επιλογές της κυβέρνησης, ότι μόνο με σκληρούς αγώνες μπορούν να αναχαιτίσουν αυτήν την πολιτική και να έχουν κατακτήσεις.

Ενα είναι βέβαιο. Τίποτα δεν είναι όπως πριν για την κυβέρνηση Σημίτη μετά τον αγώνα των αγροτών. Στο εξής καθημερινά θα το διαπιστώνει.

Παναγιώτης ΚΑΚΑΛΗΣ