Ο Ηλίας Παπαδημητρίου οργανώθηκε στο ΚΚΕ το 1941. Πήρε μέρος στην Εθνική Αντίσταση. Φυλακίστηκε δύο φορές - από τον Αύγουστο μέχρι το Νοέμβρη του 1945 και από τον Αύγουστο του 1946 μέχρι τον Γενάρη του 1964. Εξορίστηκε στη Γυάρο και στη Λέρο - από τον Απρίλη του 1967 μέχρι τον Απρίλη του 1971 - για την αντιστασιακή του δράση.

Οσο διάστημα ήταν ελεύθερος, πήρε ενεργό μέρος στο συνεταιριστικό και γενικότερα στο αγροτικό κίνημα. Το 1981 εκλέχτηκε μέλος του ΔΣ της Ενωσης Γεωργικών Συνεταιρισμών Λάρισας και στη συνέχεια αντιπρόεδρος και πρόεδρός της, αξίωμα από το οποίο παραιτήθηκε το 1985, όταν εκλέχτηκε βουλευτής του ΚΚΕ. Διατήρησε όμως το αξίωμα του αντιπροέδρου της ΠΑΣΕΓΕΣ από το 1982 μέχρι το 1989, όταν παραιτήθηκε και από βουλευτής, λόγω προβλημάτων υγείας. Χωρίς καμιά αμφιβολία, μια συζήτηση που αναφέρεται στην ιστορία του αγροτικού κινήματος στη Θεσσαλία, στην πολύχρονη πάλη της αγροτιάς για το δίκιο της, στις τωρινές μεγαλειώδεις κινητοποιήσεις και στο μέλλον του αγροτικού κόσμου της χώρας μας, έχει ξεχωριστό ενδιαφέρον.

- Τι σας θυμίζει ο αγροτικός ξεσηκωμός που ξεκίνησε πάλι από τη Θεσσαλία και εξαπλώθηκε σε ολόκληρη την Ελλάδα;

- Από την ύπαρξή της μέχρι σήμερα η αγροτιά αγωνίζεται για τα δικαιώματά της και αποτελεί - μπορώ να πω - από το Κιλελέρ και μετά τον πιστό σύμμαχο της εργατικής τάξης. Από προπολεμικά είχαμε τις εξεγέρσεις των Τρικάλων και αργότερα της Καρδίτσας και σε άλλες περιοχές της χώρας όταν η αγροτιά ζητούσε ένα κομμάτι γης. Οι αγρότες στην πλειοψηφία τους πήραν μέρος στην Εθνική Αντίσταση και έδωσαν σκληρές μάχες και ένοπλα και άοπλα, φροντίζοντας τη συγκομιδή, για να έχει ψωμί ο πεινασμένος λαός. Μεταπολεμικά αναπτύχθηκε το αγροτικό κίνημα, έχοντας τις ρίζες του στην Εθνική Αντίσταση. Στη Λάρισα, για παράδειγμα, ο πρώτος πρόεδρος της Ενωσης Αγροτικών Συλλόγων μετά την απελευθέρωση ήταν κομμουνιστής. Στη συνέχεια θυμάμαι και άλλους αγροτικούς αγώνες όπως η κινητοποίηση των σιτοπαραγωγών του Πλατυκάμπου το 1966. Μετά τη μεταπολίτευση, είναι γεγονός ότι η αγροτιά άρχισε επίμονα να διεκδικεί ορισμένα ζητήματα που είχαν να κάνουν άμεσα με την επιβίωσή της. Οι αγώνες των τευτλοπαραγωγών, των καπνοπαραγωγών στο Συκούριο, στους Γόννους και αλλού, είναι γνωστοί. Χαρακτηριστική περίπτωση είναι ο αποκλεισμός της Καρδίτσας με τρακτέρ, ιδιαίτερα την περίοδο 1979-'81. Το 1979 είχε γίνει και συλλαλητήριο εδώ στη Λάρισα, όπου ήρθαν μεγάλες φάλαγγες από Καρδίτσα, Τρίκαλα και αλλού. Το 1988 είχε γίνει αποκλεισμός της Ελασσόνας, ο οποίος μάλιστα διήρκησε αρκετές μέρες. Ολες οι προσβάσεις στην επαρχία αυτή είχαν αποκλειστεί και εμείς που πηγαίναμε σαν αντιπροσωπεία περνούσαμε μόνο με ειδικό σημείωμα από τις επιτροπές αγώνα. Κινητοποιήσεις έγιναν και σε άλλες περιοχές, όπως στην Κατερίνη και το Λαγκαδά. Επίσης, τρεις φορές η εργαζόμενη αγροτιά κατέβηκε με τρακτέρ και παντός είδους μηχανήματα μέχρι την Αθήνα το 1987-'88. Θέλω να πω με δύο λόγια ότι οι αγώνες της αγροτιάς και ιδιαίτερα στη Θεσσαλία έχουν τις ρίζες τους στο ξεσηκωμό του Κιλελέρ και πραγματοποιήθηκαν πάντα με την καθοδήγηση του προοδευτικού κινήματος.

- Μετά το '87-'88, οι αγροτικοί αγώνες παίρνουν πιο δυναμικές και μαζικές διαστάσεις. Ετσι δεν είναι;

- Από τότε που μπήκε η χώρα μας στην ΕΟΚ, οι κινητοποιήσεις πήραν πράγματι διαφορετικό χαρακτήρα. Οι ποσοστώσεις, οι περιορισμοί στους καπνοκαλλιεργητές με τα συμβόλαια κλπ., οι τιμές που καθορίζονταν απ' έξω και όχι από εδώ προκάλεσαν μεγαλύτερα προβλήματα στην αγροτιά. Τα συνθήματα που κυριάρχησαν στις κινητοποιήσεις - και κυριαρχούν και σήμερα φυσικά - είναι "οι τιμές των αγροτών να είναι Αθηνών και όχι Βρυξελλών". Τα τελευταία χρόνια όμως ο αγώνας αυτός φούντωσε. Γιατί ολοένα και περισσότερο φαίνεται το πόσο καταστροφικές είναι οι συνέπειες της ΚΑΠ και της ΓΚΑΤΤ. Οι αγρότες ολοένα και περισσότερο αντιδρούν και προσπαθούν να αποσπάσουν ό,τι είναι δυνατόν, προκειμένου να εξασφαλίσουν κάτι, όχι για το βάλουν στην μπάντα, αλλά για να μπορέσουν να ζήσουν.

- Την κινητοποίηση του Μάρτη του '95 πώς την είδατε;

- Το '95 ήταν όχι μόνο ένα ξέσπασμα, αλλά και μια προειδοποίηση και για τη μαχητικότητα και τη μαζικότητα που παίρνουν οι αγροτικές κινητοποιήσεις. Ηταν μια προειδοποίηση προς την κυβέρνηση και την Ευρωπαϊκή Ενωση ότι οι Ελληνες αγρότες, μαζί με όλους τους εργαζόμενους, θα συνεχίσουν τον αγώνα τους. Οι τωρινές κινητοποιήσεις αποτελούν το αποκορύφωμα των αγώνων της αγροτιάς, ύστερα από την κινητοποίηση του '95.

- Εχετε πάει στα μπλόκα, πώς νιώσατε και τι σκεφτήκατε εκεί;

- Πήγα παραγνωρίζοντας τα προβλήματα υγείας που έχω. Οπως και τότε, έτσι και τώρα, στα μπλόκα υπάρχει πράγματι ένας ενθουσιασμός, μια συγκίνηση, μια επιθυμία για αγώνα. Αυτό το έβλεπα και παλιότερα, όταν επισκεπτόμασταν την Καρδίτσα, τα Τρίκαλα, τους καπνοπαραγωγούς της Ελασσόνας. Αυτό που με συγκινεί περισσότερο τώρα είναι η ενότητα της αγροτιάς. Βλέπω ανθρώπους να παλεύουν, για να μπορούν να μείνουν στη γη τους. Κι ας λένε ότι στα μπλόκα κυριαρχούν οι μεγαλοπαραγωγοί. Κυριαρχούν περισσότερο οι παραγωγοί που πλήτονται από τα μέτρα που παίρνει η κυβέρνηση, η οποία εφαρμόζει πιστά τους κανονισμούς και τις ντιρεκτίβες της Ευρωπαϊκής Ενωσης. Κι αυτή η επιμονή του Σημίτη γενικά και του Τζουμάκα ειδικά, που έρχεται και ξανάρχεται χωρίς να δώσει λύσεις, πεισμάτωσε τους αγρότες. Γιατί τα αιτήματά τους είναι δίκαια και εγώ πιστεύω ότι ο αγώνας αυτός θα έχει μια εξέλιξη ικανοποίησης των βασικών αιτημάτων των παραγωγών γενικά.

- Πώς βλέπετε τη συνέχιση του αγώνα της αγροτιάς;

- Πώς σχολιάζετε το ρόλο που παίζουν η ΠΑΣΕΓΕΣ, η ΓΕΣΑΣΕ και η ΣΥΔΑΣΕ; - Εκείνα τα χρόνια από το '77 και ιδιαίτερα από το '81 μέχρι το '88, ο συσχετισμός των δυνάμεων και στις Ενώσεις και στην ΠΑΣΕΓΕΣ και τη ΓΕΣΑΣΕ ήταν διαφορετικός και κατά κάποιο τρόπο ταρακουνιόταν η κυβέρνηση. Μπορεί να ήμασταν τρεις μέσα στην ΠΑΣΕΓΕΣ, αλλά, μπροστά στα ζητήματα που βάζαμε συνέχεια και επιμέναμε πολλές φορές, η διοίκηση της ΠΑΣΕΓΕΣ έπαιρνε αποφάσεις υπέρ των αγροτών και προχωρούσε σε κινητοποιήσεις. Οι συνδικαλιστές τότε έβλεπαν τα πρώτα βήματα του ξεριζωμού της αγροτιάς και μετά κοιτούσαν την κομματική τους ταυτότητα κι αντιστέκονταν δυναμικά, με πείσμα. Μετά όμως, όταν άλλαξε ο συσχετισμός, ΠΑΣΕΓΕΣ και ΓΕΣΑΣΕ έγιναν καθαρά κυβερνητικά όργανα. Ακολουθούν ό,τι τους λέει ο υπουργός Γεωργίας και ό,τι τους λέει κάθε κανονισμός και ντιρεκτίβα της Ευρωπαϊκής Ενωσης. Οι ηγεσίες των ΠΑΣΕΓΕΣ, ΓΕΣΑΣΕ και ΣΥΔΑΣΕ πηγαινοέρχονται στις Βρυξέλλες και προσπαθούν να συμβιβάσουν την κατάσταση και να συγκρατήσουν το μαζικό λαϊκό κίνημα της αγωνιζόμενης αγροτιάς.

- Τι λέτε για την επίθεση της κυβέρνησης σε στελέχη του ΚΚΕ;

- Πάντα σε όλες τις κινητοποιήσεις, από παλιότερα και πολύ περισσότερο σήμερα, αυτό γίνεται. Τα στελέχη του ΚΚΕ, που δουλεύουν στους μαζικούς φορείς, συγκεντρώνουν τα πυρά της κυβέρνησης και των ΜΜΕ. Πολύ περισσότερο τώρα που συμμετέχουν σε μια Συντονιστική Επιτροπή που εκπροσωπεί όλους τους αγρότες και αγωνίζονται για τη λύση των αγροτικών προβλημάτων. Είναι επόμενο επειδή πρωτοστατούν στον αγώνα και καθημερινά βρίσκονται στα μπλόκα να συγκεντρώνουν τη μήνιν της κυβέρνησης και των Μέσων Μαζικής Ενημέρωσης.

- Πέρα από αυτά, βλέπουμε όμως να υπάρχει μια πρωτόγνωρη αλληλεγγύη των άλλων εργαζομένων στην αγωνιζόμενη αγροτιά.

- Ετσι είναι. Και παλιότερα είχαμε πολλές εκδηλώσεις συμπαράστασης στην κινητοποίηση της αγροτιάς, όπως σε εκείνες της Καρδίτσας ή εδώ στη Λάρισα, όπου πολλές φορές τα μαγαζιά και οι μικροεπιχειρήσεις έκλεισαν σε ένδειξη συμπαράστασης. Τώρα όμως αυτή η συμπαράσταση έχει πάρει μαζική μορφή. Πράγμα που δείχνει ότι όλοι συνειδητοποιούν πως ο αγώνας αυτός είναι κοινός ενάντια στην αντιλαϊκή πολιτική της κυβέρνησης, της Ευρωπαϊκής Ενωσης, που πλήττει το λαό μας. Αυτός ο κοινός αγώνας μπορεί και πρέπει να συνεχιστεί και να ανοίξει το δρόμο για τη διαμόρφωση ενός κοινού μετώπου αντίστασης και αντεπίθεσης, ικανού να ανατρέψει αυτή την πολιτική και να θέσει τις βάσεις για την εφαρμογή μια άλλης, υπέρ του λαού και του τόπου μας.

Κώστας ΔΕΤΣΙΚΑΣ