Με μεγάλη επιτυχία ολοκληρώθηκε το πρόγραμμα δωρεάν σίτισης που διοργάνωσε το υπουργείο Υγείας και Πρόνοιας... Περισσότερες από 12.000 μερίδες φαγητό διανεμήθηκαν το τριήμερο των Χριστουγέννων σε έξι κέντρα στην Αθήνα, τον Πειραιά, στη Θεσσαλονίκη και στην Πάτρα... Από την πλευρά του υπουργείου, υπάρχει η διάθεση να επεκταθεί το πρόγραμμα και σε άλλες πόλεις, εκτός των τεσσάρων που αναφέρονται παραπάνω...

Τα παραπάνω... φιλανθρωπικά αναφέρονται σε χτεσινή ανακοίνωση του εν λόγω υπουργείου για να διαφημίσει, αλήθεια τι; Μήπως τον τύπο κοινωνίας που υπηρετούν και ονειρεύονται οι κυβερνώντες; Μήπως την πολιτική που παράγει τις εικόνες ενός ανθρώπινου περιθωρίου, που στοιβάζεται στον Καιάδα της εξαθλίωσης; Μήπως θέλουν έτσι να αποτυπώσουν ανάγλυφα το περιεχόμενο των πρωθυπουργικών διακηρύξεων περί του "κοινωνικού ιστού ασφαλείας" που... εξυφαίνει ο "εκσυγχρονισμός" στη χώρα; Αλήθεια τι ακριβώς μήνυμα είναι αυτό, που οι κάμερες της τηλεόρασης ήθελαν να περάσουν, όταν όλες τις προηγούμενες μέρες ακολουθούσαν τους... φιλάνθρωπους με τα συσσίτια - από τους ενοίκους του δημαρχιακού μεγάρου μέχρι τους κατέχοντες υπουργικά οφίτσια - στις γωνιές της Αθήνας;

Ο,τι και να πεις είναι λίγο, για να εκφράσει την αγανάκτηση που προκαλεί τόσο η εικόνα των απόκληρων, όσο και η εικόνα εκείνων που επιχειρούν να φτιάξουν... την εικόνα τους, το "ίματζ" τους, τις δημόσιες σχέσεις τους, πάνω στο κουφάρι τους. Ομως, πέρα από τα αισθήματα που προκαλεί το πρόβλημα, η ουσία βρίσκεται στο ότι το πρόβλημα είναι υπαρκτό. Υπαρκτότατο. Δεν πρόκειται πλέον για περιστασιακό φαινόμενο. Για διηγήσεις που έρχονται από αλλού. Για πράγματα μακρινά, που δε μας αφορούν. Χιλιάδες άνθρωποι, χιλιάδες συνάνθρωποί μας, δίπλα μας, πεινάνε. Κοιμούνται στους δρόμους. Ζουν έγκλειστοι μέσα στους τέσσερις τοίχους της παράγκας τους, της προσωπικής φυλακής τους. Πάνω στο πετσί τους βιώνουν την αθλιότητα ενός συστήματος που τους έχει σωριάσει κάτω από τις "γέφυρες". Τους έχει στοιβάξει στον υπόγειο του μετρό. Τους έχει τσουβαλιάσει στα κατάστιχα απορίας των δημόσιων οργανισμών. Οσους από αυτούς έχει τσουβαλιάσει. Γιατί, όπως μας πληροφορεί το... φιλάνθρωπο υπουργείο της... φιλάνθρωπης κυβέρνησης, υπάρχουν πολύ περισσότεροι, αφού "το πρόγραμμα θα επεκταθεί και σε άλλες πόλεις"...

Βέβαια, δε θα κουραστούν πολύ να βρουν πού "στεγάζεται" η δυστυχία, η απόλυτη πείνα, η έσχατη φτώχεια. Η πυξίδα της ίδιας της πολιτικής τους, τους οδηγεί στις "ερήμους" του Μαντουδίου, του Λαυρίου, του Βόλου, της Κοζάνης, της Καβάλας, της Θήβας, της Καρδίτσας και σε όλο τον ατέλειωτο κατάλογο με τις ρημαγμένες από την ανεργία περιοχές της χώρας. Αυτή η πολιτική τους είναι ο καλύτερος "χάρτης", για να "ανακαλύψουν" πού έχουν πεταχτεί όλοι αυτοί οι άνθρωποι που πια δεν είναι "χρήσιμοι", αφού η ηλικία τους δεν τους καθιστά "καλό εμπόρευμα" για τα αφεντικά και ως εκ τούτου "θάβονται" στα αζήτητα, αφού πρώτα στύφτηκαν σαν λεμονόκουπες. Αυτή, η πολιτική τους, με τον "ουμανισμό" που τη διαπνέει είναι πολύ εύκολο να τους οδηγήσει, με συσσίτια ή όχι, έξω από τα "μαυσωλεία" του κόσμου τους. Του κόσμου της αποξένωσης, της απανθρωπιάς, της αλλοτρίωσης. Εκεί, στην πολιτική τους, στην ιδεολογία της ασυδοσίας του ισχυρού, στη θεωρία της "επί πτωμάτων ανέλιξης" και στην πρακτική που αποτυπώνεται στις... αρχές των"κατεχόντων" του τύπου "κλέψε για να φας και σκότωσε για να έχεις", θα βρουν- όλοι αυτοί οι "μάγειροι" των συσσιτίων - τα ερείπια που δημιουργούν. Εκεί ακριβώς βρίσκονται και τα αίτια που προκαλούν όλα αυτά τα φαινόμενα της απανθρωπιάς.