Ασφαλώς δεν μπορούσε να φανταστεί ο πρωθυπουργός Κ. Σημίτης ότι δυόμισι μήνες μετά την εκλογική νίκη, θα εκφραζόταν ισχυρή αντίσταση στην αντιλαϊκή επέλασή του, με τα μπλόκα των αγροτών. Δεν μπορούσε να φανταστεί ότι η "δυναμική", που είχε τεχνητά δημιουργηθεί και το κλίμα "παντοδυναμίας" που καλλιεργούνταν, θα προσγειώνονταν ανώμαλα στα οδοφράγματα της Εθνικής οδού. Δυόμισι μήνες μετά, η κυβέρνηση Σημίτη, μπροστά στον ενωμένο, αποφασιστικό και συντονισμένο αγώνα επιβίωσης των αγροτών, φαίνεται "λαχανιασμένη" και αμήχανη. Εντεκα μέρες σκληρού και ανυποχώρητου αγώνα των αγροτών, αποδείχτηκαν αρκετές, για να αντιστρέψουν το κλίμα σε βάρος της κυβέρνησης Σημίτη, η οποία από τη θέση της ακάθεκτης επίθεσης ενάντια στα λαϊκά συμφέροντα, βρέθηκε σε θέση άμυνας, υποχρεωμένη να απαντά, να απολογείται και να λογοδοτεί για τις αντιλαϊκές επιλογές και μέτρα.

Από αυτή την άποψη μπορεί να δικαιολογήσει κάποιος τον Κ. Σημίτη, ο οποίος δεν μπορεί να χωνέψει ότι σε τόσο σύντομο χρονικό διάστημα από τότε που πήρε (σ.σ. διάβαζε υφάρπαξε) τη "λαϊκή εντολή", έχει βρεθεί σε τόσο δυσχερή θέση. Είναι φανερό ότι πίστευε πως θα είχε περίοδο χάριτος, τέτοια που θα του επέτρεπε να προωθήσει αποφασιστικά τα αντιλαϊκά μέτρα. "Δυστυχώς", διαψεύστηκε οικτρά.

Είναι φανερό ότι η κυβέρνηση αντιμετωπίζει τον αγώνα των αγροτών ως πρόκριμα για τη συνέχιση και επέκταση της αντιλαϊκής λαίλαπας, που έχει σχεδιάζει και έχει ήδη θέσει σε εφαρμογή. Από την έκβαση αυτού του αγώνα θα εξαρτηθεί σε σοβαρό βαθμό το κλίμα, αλλά και η ένταση και οι ρυθμοί υλοποίησης των κυβερνητικών σχεδίων. Το μήνυμα που επιχειρεί να στείλει η κυβέρνηση είναι ολοφάνερο: Οι αγώνες και οι διεκδικήσεις δεν την "αγγίζουν", δεν τροποποιούν το πρόγραμμά της, δεν αλλάζουν την πολιτική της.

Είναι πολύ σημαντική και κρίσιμη, λοιπόν, για την πορεία της ίδιας της κυβέρνησης και η έκβαση της αναμέτρηση για τους αγρότες. Αυτός είναι ο λόγος, που έχει επιστρατεύσει τους πάντες και τα πάντα, με στόχο να λυγίσει τους εξεγερμένους αγρότες. Παρουσιάζει τα συμφέροντα της ολιγαρχίας που υπηρετεί ως κοινωνικά συμφέροντα, γιατί θέλει να στρέψει άλλες λαϊκές δυνάμεις ενάντια στους αγρότες. Συκοφαντεί τη μορφή πάλης, κατηγορεί τους αγρότες ως υπαίτιους για τη διαμορφωθείσα κατάσταση, για να πετύχει το σκοπό της, τη στιγμή που την απόλυτη ευθύνη την έχει η ίδια και η πολιτική της.

Η επίθεση που εξαπέλυσε η κυβέρνηση είναι πρωτοφανής και "αποκάλυψε" πρόωρα το πραγματικό της πρόσωπο - πρόσωπο στυγνού διαχειριστή των συμφερόντων της οικονομικής ολιγαρχίας και θεματοφύλακα των Βρυξελλών - ενώ κομματιάστηκε η μάσκα του "κοινωνικά ευαίσθητου" και οπαδού του διαλόγου, που με κόπο είχε φιλοτεχνήσει ο Κ. Σημίτης. Φάνηκε καθαρά σε πολύ περισσότερο κόσμο ότι ο πρωθυπουργός και η κυβέρνησή του όχι μόνο αδιαφορεί επιδεικτικά για τα καυτά προβλήματα των λαϊκών στρωμάτων, αλλά έχει στόχο να επιβάλει τα νέα αντιλαϊκά μέτρα, που θα χειροτερεύσουν απόλυτα την ήδη άθλια κατάστασή τους. Οι εμφανίσεις του πρωθυπουργού, ο οποίος πήρε πάνω του την όλη υπόθεση, καθώς και αυτές του υπουργού Γεωργίας, προκάλεσαν οργή στην "κοινή γνώμη", εξαιτίας της αλαζονείας, της αδιαλλαξίας, αλλά και της αστείας απόπειρας τρομοκράτησης του κόσμου. Αντί να λειτουργήσουν παραλυτικά και διαλυτικά για τις κινητοποιήσεις των αγροτών, κατάφεραν το ακριβώς αντίθετο.

Η τακτική της κυβέρνησης ήταν σαφής από την αρχή. Από τη μια αδιαλλαξία απέναντι στα αιτήματα των αγροτών και ταυτόχρονα υπονόμευση "εκ των έσω" των μπλόκων και άσκηση πίεσης μέσω των υπόλοιπων κοινωνικών ομάδων. Στη μάχη που ακολούθησε η κυβέρνηση φάνηκε ότι δεν είναι τόσο "παντοδύναμη" όσο στην αρχή εμφανιζόταν. Δεν κατάφερε, για την ώρα, ούτε την επιχείρηση "αντιτρακτέρ" να φέρει σε πέρας, ώστε να απομακρυνθούν τα πράσινα τρακτέρ από τα οδοφράγματα, ούτε να στρέψει την "οργή" των άλλων κοινωνικών στρωμάτων - πλην των βιομηχάνων - ενάντια στους αγρότες. Και δεν το κατάφερε για έναν απλό λόγο. Γιατί οι εργαζόμενοι, οι συνταξιούχοι, οι μικρομεσαίοι, κλπ., αντιλαμβάνονται ότι ο αγώνας των αγροτών τούς αφορά άμεσα και δεν είναι μια μάχη"συντεχνίας". Την ίδια στιγμή βρίσκονται και αυτοί αντιμέτωποι με την αντιλαϊκή πολιτική της κυβέρνησης και μάλιστα βρίσκονται σε διαδικασίες αγωνιστικών κινητοποιήσεων. Επιθυμούν, δηλαδή, να εξέλθουν νικητές οι αγρότες από αυτή την αναμέτρηση, γιατί θα έχουν ανοίξει το δρόμο, το δρόμο του αγώνα που οδηγεί σε κατακτήσεις. Επιπλέον, γιατί θα έχει δοθεί ένα καλό μάθημα στην κυβέρνηση Σημίτη που αντιμετωπίζει με ανάλγητο και ταξικό τρόπο τις ανάγκες της συντριπτικής πλειοψηφίας του λαού.

Φυσικά, η κυβέρνηση δεν έχει παραιτηθεί και διαθέτει σοβαρές εφεδρείες και βέβαια την αμέριστη συμπαράσταση της οικονομικής ολιγαρχίας και του Διευθυντηρίου των Βρυξελλών. Οι επόμενες μέρες θα είναι κρίσιμες και καθοριστικές. Επιβάλλεται, λοιπόν, να δυναμώσει έμπρακτα η λαϊκή αλληλεγγύη στους αγρότες. Να δυναμώσει η ανάπτυξη των αγώνων σε κάθε χώρο, με αιτήματα που αφορούν και καίνε διάφορες κοινωνικές ομάδες και κατηγορίες. Η "συνάντηση" αυτών των λαϊκών ρευμάτων σε ένα παλλαϊκό μέτωπο αντίστασης είναι αυτή που θα κάμψει την αδιαλλαξία της κυβέρνησης και θα την υποχρεώσει, θέλοντας και μη, να πάρει υπόψη της τις λαϊκές ανάγκες και να αλλάξει την πολιτική της.

Παναγιώτης ΚΑΚΑΛΗΣ