Κυριακή 29 Γενάρη 1995
ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
Σελίδα 8
ΠΟΛΙΤΙΚΗ
ΠΡΟΣ ΤΗ ΔΙΑΚΥΒΕΡΝΗΤΙΚΗ ΔΙΑΣΚΕΨΗ ΤΟΥ 1995
Ετσι κι αλλιώς στο περιθώριο
  • Πώς διαμορφώνονται οι τάσεις για την αναθεώρηση της Συνθήκης του Μάαστριχτ
  • Η Ευρώπη της "μεταβλητής γεωμετρίας" στο επίκεντρο

Είκοσι τρεις μήνες μας χωρίζουν από τη Διακυβερνητική Διάσκεψη της Ευρωπαϊκής Ενωσης για την αναθεώρηση της Συνθήκης του Μάαστριχτ. Ο χρόνος δεν είναι πολύς, αν ληφθεί υπόψη ο αριθμός και το μέγεθος των θεμάτων που θα συζητηθούν. Στην ατζέντα έχουν ήδη εγγραφεί η θεσμική μεταρρύθμιση, το μοίρασμα της εξουσίας ανάμεσα στα εθνικά και τα κοινοτικά όργανα, ο καθορισμός νέων πεδίων άσκησης κοινής πολιτικής, η διεύρυνση προς ανατολάς και νότο. Τα θέματα αυτά συνδέονται και συμπληρώνουν τους διακηρυγμένους στόχους της Συνθήκης για την Οικονομική και Νομισματική Ενωση (ΟΝΕ), που έχουν ήδη τεθεί σε εφαρμογή.

Μέχρις στιγμής καμιά κυβέρνηση χώρας - μέλους δεν έχει εκφράσει τις θέσεις ή τις προθέσεις της για την αναθεώρηση. Ωστόσο από ανακοινώσεις και δηλώσεις κορυφαίων παραγόντων διαμορφώνεται ένα κλίμα και σχηματοποιούνται οι τάσεις. Οι αναζητήσεις περιορίζονται προς το παρόν σε κομματικό επίπεδο ή στα πλαίσια συζητήσεων που οργανώνονται από κυβερνητικές και επιστημονικές οργανώσεις.

Παρόμοια συζήτηση άρχισε τις τελευταίες μέρες και στη χώρα μας. Μάλιστα αυτή τη φορά, σύμφωνα με πληροφορίες, τόσο η κυβέρνηση, όσο και η αξιωματική αντιπολίτευση σκοπεύουν να ακολουθήσουν μια διαφορετική τακτική απ' αυτήν που ακολούθησαν όταν εγκρίθηκε η Συνθήκη και όταν όλα τα κόμματα, που συμφώνησαν, αφ' ενός απέρριψαν την πρόταση του ΚΚΕ για δημοψήφισμα αφ' ετέρου δέχτηκαν την με συνοπτικές διαδικασίες έγκριση της Συνθήκης από τη Βουλή. Τώρα, λοιπόν, φαίνεται ότι θα δεχτούν ένα δημόσιο διάλογο, με κάποια συγκεκριμένα πλαίσια, ενώ δεν αποκλείεται και η υιοθέτηση της πρότασης για δημοψήφισμα, μόνο που ο χαρακτήρας του δημοψηφίσματος επιχειρείται να είναι ανώδυνος για τις εξελίξεις.

Τρεις είναι οι διαμορφωνόμενες τάσεις σε πανευρωπαϊκό επίπεδο σχετικά με την εικόνα της Ευρωπαϊκής Ενωσης. Η πρώτη, που θεωρείται ισχυρότερη, είναι αυτή που εκφράζει το κυβερνών Χριστιανοδημοκρατικό Κόμμα του Καγκελάριου Χ. Κόλ, με το κείμενο "Σκέψεις επί της ευρωπαϊκής πολιτικής", που δόθηκε στη δημοσιότητα λίγο πριν τις πρόσφατες ευρωεκλογές. Στο σχέδιο αυτό προτείνεται η διαμόρφωση ενός "σκληρού" πυρήνα, στον οποίο θα συμμετέχουν οι χώρες που εκπληρώνουν τα κριτήρια για την είσοδό τους στο τρίτο στάδιο της ΟΝΕ, δηλαδή η Γερμανία, η Γαλλία, το Βέλγιο, η Ολλανδία και το Λουξεμβούργο. Αυτές θα είναι οι χώρες της "πρώτης ταχύτητας", οι υπόλοιπες θα ακολουθούν με τη "δεύτερη ταχύτητα", με μειωμένη συμβολή στη διαμόρφωση των αποφάσεων. Σχετικά με τη διεύρυνση, η γερμανική πλευρά φαίνεται να δίνει προτεραιότητα στις χώρες της Κεντρικής και Ανατολικής Ευρώπης, με τις οποίες διατηρεί προνομιακές σχέσεις.

Στο γαλλικό "στρατόπεδο" τα πράγματα παραμένουν ασαφή, εξάλλου εκεί φαίνεται ότι κυριαρχεί το θέμα της προεδρικής εκλογής, ενώ βαριά πέφτει η σκιά του δημοψηφίσματος, όπου το "ναι" στη Συνθήκη του Μάαστριχτ επικράτησε με το οριακό ποσοστό του 51%. Πάντως ο Γάλλος πρωθυπουργός και υποψήφιος για την προεδρία Εντ. Μπαλαντίρ, αλλά και ο συνυποψήφιός του Ζακ Σιράκ συμφωνούν στο ότι η διεύρυνση της Ευρωπαϊκής Ενωσης θα πρέπει γίνει με ιδιαίτερη περίσκεψη, υποστηρίζοντας ότι προέχει η "εμβάθυνση". Σχετικά με το "γεωμετρικό σχήμα" της Ενωσης, ο Εντ. Μπαλαντίρ υποστηρίζει το μοντέλο των "ομόκεντρων κύκλων" με τη Γαλλία και τη Γερμανία κατ' αρχήν στο κέντρο τους. Η κατάταξη των άλλων χωρών μένει, προς το παρόν, απροσδιόριστη. Πάντως, πολιτικοί παρατηρητές επισημαίνουν ότι οι διαφορές Γερμανίας και Γαλλίας θα γεφυρωθούν στην πορεία προς τη διακυβερνητική διάσκεψη.

Μια τρίτη άποψη σχετικά με το μέλλον της Ευρώπης εκφράζεται από τον πρωθυπουργό της Βρετανίας Τζον Μέιτζορ. Σύμφωνα μ' αυτήν, η Ευρωπαϊκή Ενωση θα πρέπει να αναπτυχθεί σε μια ζώνη ελεύθερων συναλλαγών. Ο Βρετανός πρωθυπουργός υποστηρίζει ότι τα μοναδικά πεδία κοινής πολιτικής είναι ο ανταγωνισμός και η αγροτική πολιτική, ενώ έχει αναφερθεί στην Ευρώπη των πολλών ταχυτήτων, όπου κάθε χώρα - μέλος θα επιλέγει σε ποια ταχύτητα θα ενταχθεί, διατηρώντας το δικαίωμα του βέτο. Το μοντέλο του Τζον Μέιτζορ χαρακτηρίζεται "αλά καρτ".

Στον κοινό παρονομαστή, πάντως, των απόψεων που διαμορφώνονται από τις ιθύνουσες δυνάμεις της Ευρωπαϊκής Ενωσης βρίσκεται η σύλληψη για την Ευρώπη όπου θα διαχωριστούν, με τα οικονομικά κυρίως, κριτήρια οι χώρες - μέλη. Φυσικά σε όλες τις εκδοχές η Ελλάδα καταλαμβάνει τη θέση του "φτωχού συγγενούς", στο περιθώριο των εξελίξεων, με ό,τι αυτό συνεπάγεται για τη χώρα και τους εργαζόμενους.

Δάνης ΠΑΠΑΒΑΣΙΛΕΙΟΥ


Κορυφή σελίδας
Ευρωεκλογές Ιούνη 2024
Μνημεία & Μουσεία Αγώνων του Λαού
Ο καθημερινός ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ 1 ευρώ