Την περασμένη Δευτέρα η Βουλή κύρωσε τη συμφωνία της ΓΚΑΤΤ. Αν κρίνει κανείς από τη στάση που επιφύλαξε στο γεγονός ολόκληρος ο αστικός Τύπος, τότε πρόκειται για ένα ανούσιο, άνευ σημασίας θέμα. Είναι, όμως, έτσι; Ας δούμε τη σημασία του θέματος μέσα από τα στοιχεία που κατατέθηκαν κατά τη συζήτηση στη Βουλή.

Ορισμένα ενδεικτικά στοιχεία

Με την εφαρμογή της ΓΚΑΤΤ στα επόμενα έξι χρόνια αναμένεται να διωχτούν από του αγρούς, δηλαδή να περάσουν στην ανεργία, ένα δισεκατομμύριο αγρότες σε ολόκληρο τον κόσμο.Οι ΗΠΑ, η Ιαπωνία και η Ευρωπαϊκή Ενωση θα μοιραστούν 270 δισ. δολάρια, ενώ οι φτωχές χώρες θα χάσουν 2,5 δισ. δολάρια. Από το μερίδιο των κερδών που αναλογεί στην ΕΕ, στη χώρα μας δεν αναλογεί τίποτα. Από τις εκτιμήσεις, επίσης, της ΠΑΣΕΓΕΣ, όπως κατατέθηκαν στην αρμόδια επιτροπή της Βουλής, που συζήτησε την ΓΚΑΤΤ πριν την Ολομέλεια του Σώματος, η εφαρμογή της συμφωνίας κατά την επόμενη πενταετία θα έχει ως αποτέλεσμα την εκτόπιση των εγχώριων παραγόμενων αγροτικών προϊόντων και τροφίμων, τη μείωση των πραγματικών τιμών και του εισοδήματος των Ελλήνων παραγωγών, την εγκατάλειψη και την ερήμωση πολλών ορεινών, ημιορεινών, νησιώτικων και λιγότερο ανεπτυγμένων περιοχών της χώρας, την αύξηση της ανεργίας, τη σοβαρή επιβάρυνση του ήδη βεβαρημένου εμπορικού ισοζυγίου της χώρας μας.Με μελανά χρώματα για τη χώρα μας έχουν σκιαγραφήσει την εφαρμογή της ΓΚΑΤΤ και εκπρόσωποι άλλων κοινωνικών τάξεων και φορέων. Ο πρόεδρος της Εθνικής Συνομοσπονδίας Ελληνικού Εμπορίου, μιλώντας στην επιτροπή της Βουλής, έκανε λόγο για κίνδυνο αφελληνισμού και καταστροφής των μεσαίων επιχειρήσεων, ενώ ο πρόεδρος του ΣΕΒ, Ι. Στράτος,δεν είχε κανέναν ενδοιασμό να παραδεχτεί ότι απειλούνται η γεωργία, η κλωστοϋφαντουργία και το έτοιμο ένδυμα. Πρόσθεσε, όμως, πως "δεν πρέπει να μας ανησυχεί ότι μερικοί κλάδοι είναι καταδικασμένοι".

Η δουλικότητα των αστικών κομμάτων

Η στάση αυτή του προέδρου του ΣΕΒ, αν και κυνική, καθόλου δεν ξενίζει, αφού είναι ευρύτερα κατανοητό πως το κεφάλαιο ουδέποτε είχε πατρίδα για να υπερασπίσει τα συμφέροντά της, άμεσα ή μακροπρόθεσμα.Πολύ περισσότερο, αυτό ισχύει για την ελληνική αστική τάξη, που πάντοτε ήταν ξενόδουλη και κομπραδόρικη.Το σημαντικό, όμως, είναι ότι με τη θέση του Ι. Στράτου συντάχτηκε η συντριπτική πλειοψηφία των κομμάτων της Βουλής, πλην του ΚΚΕ, το οποίο έδωσε τη μάχη επί της ουσίας, μιλώντας για την πραγματική σημασία που έχει η ΓΚΑΤΤ για τη χώρα μας. Ετσι, αν είχε κάποια διδακτική αξία η συζήτηση της περασμένης Δευτέρας, αυτή αφορά το γεγονός ότι αποκαλύφθηκε με τον πιο σαφή τρόπο η ταξική τοποθέτηση των κομμάτων της Βουλής."Δεν ψηφίζουμε τη συμφωνία, είπε ο εκπρόσωπος της ΝΔ, όχι γιατί διαφωνούμε επί της αρχής, αλλά διότι διαφωνούμε με τον τρόπο διαπραγμάτευσης της κυβέρνησης του ΠΑΣΟΚ". Την ίδια στάση κράτησε και η Πολιτική Ανοιξη, μόνο που αυτή κατηγόρησε τις διαπραγματεύσεις, τόσο της κυβέρνησης του ΠΑΣΟΚ, όσο και της προηγούμενης κυβέρνησης της ΝΔ. Αντιπολιτευτικές ανάγκες, όπως φαίνεται, τέχνες κατεργάζονται. Θα άξιζε, όμως, τα δύο προαναφερόμενα κόμματα να απαντήσουν στο εξής ερώτημα, που τέθηκε στη συζήτηση από το βουλευτή του ΚΚΕ, Σπ. Στριφτάρη: ΟΙ Αμερικανοί, οι Ιάπωνες και οι ισχυροί της Ευρώπης ήθελαν τόσο πολύ να εξυπηρετήσουν τα συμφέροντα των μικρών χωρών και εμποδίστηκαν από την ανικανότητα των εκάστοτε ελληνικών κυβερνήσεων; Αναμφίβολα όχι. Αναμφίβολα υπάρχουν και κυβερνητικές ευθύνες. Ομως, αυτές δεν αναιρούν την ουσία της ΓΚΑΤΤ και τον ταξικό της χαρακτήρα. Ισα ίσα, λειτουργούν επιβεβαιωτικά και αποδεικνύουν τι σφηκοφωλιά είναι οι λεγόμενοι Ευρωπαίοι και Αμερικανοί σύμμαχοι, όταν δε λαμβάνουν καθόλου υπόψη τους τα συμφέροντα των μικρών χωρών και στη συγκεκριμένη περίπτωση, τα συμφέροντα της χώρας μας.

"Τι χρείαν έχομεν μαρτύρων";

Είναι γεγονός ότι εκτός από τους υπουργούς της κυβέρνησης κανένας άλλος βουλευτής, από κανένα κόμμα της Βουλής, δε βρέθηκε να εκθειάσει τη συμφωνία. Αρκετοί, μάλιστα, βουλευτές του κυβερνητικού κόμματος αποχωρούσαν πριν την ψηφοφορία για να μην αναγκαστούν να ψηφίσουν, ή καλύτερα να καταψηφίσουν τη συμφωνία. Ο Ευάγγ. Αργύρης,μάλιστα, δήλωσε ανοιχτά ότι θα απόσχει από την ψηφοφορία γιατί δεν ήθελε να ψηφίσει υπέρ. "Δεν μπορώ να ψηφίσω μια τέτοια συμφωνία", είπε. Κι όμως, η συμφωνία ψηφίστηκε. Αραγε, δεν είναι αυτό μια μέγιστη απόδειξη δουλικότητας, ραγιαδισμού, υποτελούς στάσης απέναντι στους ισχυρούς αυτού του κόσμου; Δεν είναι αυτό απόδειξη ότι ο λαός δεν μπορεί τίποτα να περιμένει από τα κόμματα του δικομματισμού και το φτωχό συγγενή τους, την Πολιτική Ανοιξη; Δεν αποδεικνύεται, τέλος, ότιαυτή η ομοφωνία μεταξύ των προαναφερόμενων κομμάτων, του προέδρου των βιομηχάνων και του Τύπου, που έθαψε το θέμα της ΓΚΑΤΤ, όχι μόνο δεν είναι τυχαία, αλλά στάση επιλεγμένη με σαφή ταξικά κριτήρια; Ο λαός και οι εργαζόμενοι ας βγάλουν τα συμπεράσματά τους.

Γιώργος ΠΕΤΡΟΠΟΥΛΟΣ