Ξεκινήσανε από εκείνο το σοβινιστικό, μεγαλοϊδεατικό και ταυτόχρονα φαιδρό σύνθημα "η Μακεδονία είναι μία και ελληνική". Σπρώξανε έναν ολόκληρο λαό στον κυκεώνα του εθνικιστικού παροξυσμού. Την ίδια ώρα το πρόβλημα των σχέσεων της Ελλάδας με την Πρώην Γιουγκοσλαβική Δημοκρατίας της Μακεδονίας μετατρεπόταν και μετατρέπεται με τη συνηγορία τους σε ένα ακόμα πεδίο επέμβασης των ιμπεριαλιστών στην περιοχή. Εστειλαν και στέλνουν με τη στάση τους πρόσκληση ανοιχτής επέμβασης των ΗΠΑ και της ΕΕ στην εξωτερική πολιτική της χώρας. Αφησαν ελεύθερο το έδαφος, για να αποτελεί η Ελλάδα κέντρο"υψηλών" διερχομένων, που πιέζουν ασφυκτικά για την ικανοποίηση των δικών τους συμφερόντων, αξιοποιώντας και την τακτική της κυβέρνησης της γειτονικής χώρας.

Και να πού κατέληξαν. Να ασελγήσουν ακόμα και κατά της μνήμης εκατομμυρίων νεκρών του αντιφασιστικού αγώνα. Αρνήθηκαν να παραβρεθεί ο υπουργός Εξωτερικών της Ελλάδας στις εκδηλώσεις του Αουσβιτς για τα 50 χρόνια της κατάληψης και της εξάλειψης των ναζιστικών κρεματορίων από τον Κόκκινο Στρατό. Αιτιολογία: επειδή εκεί θα αναρτιόταν η σημαία με τον Ηλιο της Βεργίνας εκ μέρους της ΠΓΔΜ. Γιατί έφτασαν μέχρις εκεί; Για να αποδείξουν την "αξιοπιστία" της πολιτικής τους! Αυτό υποστηρίζουν. Αυτό ισχυρίστηκαν διά του κυβερνητικού εκπροσώπου.

Και τα κατάφεραν να προσφέρουν πραγματικά αποδείξεις. Οχι, βέβαια, αξιοπιστίας. Απέδειξαν τα αδιέξοδα, στα οποία οδηγεί η πολιτική τους. Διαδήλωσαν με τον κατηγορηματικότερο τρόπο ότι η τακτική τους συνιστά εισιτήριο για τη διεθνή απομόνωση της χώρας. Ομολόγησαν ότι θέτουν την εξυπηρέτηση των μικροπολιτικών σκοπιμοτήτων υπεράνω αρχών και αξιών. Εφτασαν στο σημείο να θέτουν στην πλάστιγγα, από τη μια μεριά το ζήτημα της υποχρέωσης να περιποιηθείς με τη μεγαλύτερη δυνατή τιμή τους αγώνες της ανθρωπότητας και στην άλλη πλευρά την "αξιοπιστία" τους. Και τι αποφάνθηκαν; Οτι "ζυγίζει" περισσότερο το δεύτερο... Μόνο που την ίδια ώρα - ανεπίσημα βέβαια - καλούσαν εκπροσώπους του Τύπου να πείσουν την κοινή γνώμη, για να δεχτεί το "συμβιβασμό"! Τέτοιος φαρισαϊσμός, τέτοια υποκρισία.

Εφτασαν, μάλιστα, στο σημείο να υπαινιχτούν ότι όποιος διαφωνεί με την πολιτική τους και το δηλώνει, όπως οι κομμουνιστές, δίνει τροφή στον ξένο Τύπο, που αναπαράγει ελληνικά δημοσιεύματα, για τη συκοφάντηση της χώρας! Η στάση τους δεν εκπλήσσει πια. Αλλωστε πρόσφατα, όταν οι 25 διανοούμενοι υπέγραφαν επιστολή, εκφράζοντας την αντίθεσή τους με την επιβολή του "εμπάργκο" και αντιμετωπίστηκαν περίπου ως προδότες - από γνωστούς παράγοντες σε διατεταγμένη υπηρεσία, αλλά και από στελέχη του ΠΑΣΟΚ - η υπεύθυνη κυβέρνηση σχολίασε: "Ας πρόσεχαν πού έβαζαν την υπογραφή τους"!

Με το Αουσβιτς απλώς επιβεβαίωσαν ότι η επικίνδυνη και αδιέξοδη τακτική τους οδηγεί σε πρωτάκουστες συμπεριφορές. Ομως μέχρι εδώ. Δεν μπορούν να προσβάλλουν άλλο ούτε τα συμφέροντα του τόπου ούτε την ιστορία. Υποχρεούνται να προχωρήσουν άμεσα σε απευθείας διαπραγματεύσεις με την ΠΓΔΜ, χωρίς επιδιαιτητές και βαστάζους, για να τελειώνει πλέον αυτό το όνειδος και να πάψουν να ντροπιάζουν τον ελληνικό λαό.

Νίκος ΜΠΟΓΙΟΠΟΥΛΟΣ