Εν μέσω της δράσης των "πολλαπλών κέντρων", που "εκχυδαφιζουν την πολιτική ζωή" και θέλουν "ελεγχόμενα" κόμματα για να μετατρέψουν την οικονομία σε "ξέφραγο αμπέλι" και τα οποία το ΠΑΣΟΚ "μάχεται" (!) - λόγια του πρωθυπουργού (!) - η Ελλάδα οδεύει προς την εκλογή Προέδρου της Δημοκρατίας. Στην πασαρέλα των υποψηφίων, συνωστίζονται... κάτι λιγότεροι από τους χιλιάδες νέους που συναθροίστηκαν προχτές σε εκείνες τις ουρές της ντροπής, στο υπουργείο Προεδρίας, αναζητώντας μια θέση εργασίας. Οσο για τα ΜΜΕ, ασχολούνται λεπτομερειακά με τις πολιτικές διεργασίες περί του νέου ενοίκου του προεδρικού μεγάρου. Αλλωστε, με άλλα θέματα, όπως το ξεπούλημα του Σκαραμαγκά, τη λιτότητα και την κυβερνητική ασέλγεια κατά της μνήμης εκατομμυρίων θυμάτων του αντιφασιστικού αγώνα, δεν ασχολούνται σχεδόν καθόλου και, άρα, δεν τους χρειάζονται... λεπτομέρειες.

Τα παραπάνω είναι ικανά για να πιστοποιηθεί η τεράστια απόσταση ανάμεσα στις ανάγκες και τα προβλήματα της ελληνικής κοινωνίας και στην πολιτική που ασκεί η κυβέρνηση και συνολικά ο αστικός πολιτικός κόσμος. Πρόκειται για την "πολιτική" έκδοση του "εγώ κάνω τη δουλιά μου και εσύ να κάνεις τη δική σου". Οπου, σε ό,τι αφορά τα καθεστωτικά κόμματα, "δουλιά τους" είναι η προώθηση των αντιλαϊκών τους επιλογών, οι προεδρολογικοί ή μη ύμνοι στη συναίνεση, το μεταξύ τους "υψηλού" επιπέδου "πάρε - δώσε" και οι "αντιπαραθέσεις", για να σπάει η συναινετική ρουτίνα περισσότερο, του στιλ "εγώ έχω τα εχέγγυα έντιμου διαχειριστή των κοινοτικών κονδυλίων - ο ένας, όχι, εγώ - ο άλλος". "Δουλιά" του ελληνικού λαού, κατά την προσταγή τους, είναι να δέχεται αγόγγυστα νέα βάρη, νέους γύρους γυρολόγων που εμπορεύονται την ελπίδα και νέες επιθέσεις κατά της νοημοσύνης του.

Και πραγματικά όλη αυτή η υπόθεση της προεδρολογίας συνιστά ανοιχτή προσβολή κατά της νοημοσύνης των εργαζόμενων. Ομως οι φορείς της δεν πρόκειται να πτοηθούν. Την ώρα που θα διαβάζονται αυτές οι γραμμές, "νέα" ονόματα "κεντροαριστερών" και "κεντροδεξιών" υποψηφίων Προέδρων θα πέφτουν στην "πιάτσα", συντηρώντας αυτά τα ιδιότυπα "καλλιστεία" των ικανών να εξασφαλίσουν την "ευρύτατη δυνατή συναίνεση" για την εκλογή Προέδρου. Οσο για το παιχνίδι της καταστροφολογίας, με την οποία ξορκίζεται το ενδεχόμενο εκλογών, θα συνεχίζει να πηγαίνει χέρι χέρι με το "κάψιμο" υποψηφίων. "Κάψιμο", που επίσης θα συνεχίζεται μέχρι να οριστικοποιηθούν οι τελικές - προσωπικές - επιλογές του πρωθυπουργού και να επιτευχθούν οι καλύτερες δυνατές ισορροπίες, τόσο εντός των ΠΑΣΟΚ, ΝΔ και Πολιτικής Ανοιξης, όσο και στις μεταξύ τους σχέσεις.

Βέβαια, στελέχη του κυβερνητικού κόμματος δηλώνουν ότι τα πράγματα έχουν λήξει, αν και κανείς δεν μπορεί να αποκλείσει προσπάθεια ανατροπής του σκηνικού από τον Α. Παπανδρέου, ώστε να βρεθεί στο Προεδρικό Μέγαρο (δεν είναι τυχαίο ότι τη μια ο Κ. Στεφανόπουλος εμφανίζεται περίπου ως ειλημμένη επιλογή του ΠΑΣΟΚ και από την άλλη στενοί συνεργάτες του πρωθυπουργού διαρρέουν ότι ο υποψήφιος θα ανήκει στο... "δημοκρατικό χώρο"). Οπως λένε οι ίδιοι παράγοντες, το μήνυμα προς τον πρωθυπουργό είναι ότι ο δρόμος προς την Προεδρία θα παραμείνει κλειστός. Οσο για τη μεγάλη ζαριά των εκλογών, υποστηρίζουν: "Αν μπορούσε να τη ρίξει, θα το ήθελε, αλλά δεν μπορεί αφού δεν έχει πού να στηριχτεί".Αναφέρονται δε στη στάση γνωστών συγκροτηματαρχών του φιλοκυβερνητικού Τύπου που την εποχή της Συνόδου Κορυφής στο Εσσεν φιλοξενούσαν, ασχολίαστες, κάποιες καθόλου κολακευτικές φωτογραφίες του Α. Παπανδρέου. Φωτογραφίες, που στο συντηρητικό Τύπο παρουσιάζονταν, κατά τον γνωστό άθλιο τρόπο, ως "τεκμήριο βιολογικής κατάπτωσης" του πρωθυπουργού. Γιατί όμως τα "πολλαπλά κέντρα" δε θέλουν τον Α. Παπανδρέου; Αν δεχτούμε την απάντηση μελών υψηλόβαθμων της Χαρ. Τρικούπη, είναι ζήτημα... πρωθυπουργικού κενού. Αν είχαν καταλήξει στο πρόσωπο του "εκσυγχρονιστή" πρωθυπουργού και μπορούσαν να τον επιβάλουν, δε θα είχαν πρόβλημα, υποστηρίζουν με απρόβλεπτη φυσικότητα...

Οσο για τα περί "πολλαπλών κέντρων", εκτός από την αφόρητη υποκρισία που προδίδουν, όταν εκστομίζονται από "συνεργάτες τους", προδίδουν και τη μάχη συμφερόντων που διεξάγεται στα παρασκήνια.Οπως ισχυρίζονται άνθρωποι του κομματικού μηχανισμού του ΠΑΣΟΚ - και σίγουρα κάτι παραπάνω ξέρουν - η κυβέρνηση πρέπει να αποδειχτεί "δίκαιη στη μοιρασιά" του φιλέτου των μεγάλων έργων, του Β Πακέτου Ντελόρ και της εκποίησης της δημόσιας περιουσίας. Φαίνεται ότι οι πιέσεις εντείνονται, ενώ κάποιοι από τους "ριγμένους" την καλούν έντονα να εκπληρώσει τις... υποχρεώσεις της. Οι ίδιοι κύκλοι θυμίζουν ότι και στο παρελθόν, σε ανάλογες περιπτώσεις αφόρητων πιέσεων, ο Α. Παπανδρέου έριχνε "τουφεκιές" κατά των "κέντρων", ώστε να καλυφθεί πίσω από τις άσφαιρες μπαρουτιές η εξυπηρέτησή τους.

Ομως, η δράση των παρασκηνίων δε σταματά εδώ. Η μάχη για το ποιος θα επιβάλει τους κανόνες της μετα-Ανδρέα εποχής διεξάγεται ασταμάτητα, βεβαιώνουν "παρατηρητές" και "εμπόλεμοι", που θα διασταυρώσουν τα πυρά τους σε ένα Σώμα που ισούται με τα 2/3 του Συνεδρίου, όπως είναι η Οργανωτική Συνδιάσκεψη του ΠΑΣΟΚ. "Ποιος θα βγάλει πρωθυπουργό μετά την αποχώρηση Παπανδρέου και άρα ποιος θα κληρονομήσει το κόμμα; Το συνέδριο ή η Κοινοβουλευτική Ομάδα;", ιδού το πρόβλημα των αντιμαχόμενων. Απόλυτα ...ταυτισμένο με τα προβλήματα του ελληνικού λαού...

Ν. Μπ.