στους τέσσερις αποξενωμένους τοίχους του σπιτιού, έναν ήχο μια φωνή, μια εικόνα που δεν είναι η δική τους, "κουρνιάζουν" απέναντι από τους δέκτες, έχοντας την ψευδαίσθηση, πως και αυτοί μπορούν για παράδειγμα να διαθέτουν ένα ιδιωτικό τζετ και να πηγαίνουν να παίρνουν τις ευλογίες του Πατριάρχη, ή ότι οι "τόκοι" με τους οποίους πληρώνουν καθημερινά τη δύσκολη ζωή, ξεπληρώνονται με τα "άτοκα" δάνεια των εκατομμυρίων. Ελπίζουν και αυτοί, πως τα παιδιά τους, κάποτε, θα παντρευτούν πάμπλουτες νύφες, που θα γνωρίσουν στα σαλόνια του Μπέβερλι Χιλς και πολύφερνους γαμπρούς και πως θα ζήσουν σαν πρίγκιπες και βασιλιάδες, μακριά από το νέφος της ανεργίας, τον κυκεώνα του μεροκάματου, την ερημιά της ψεύτικης, αλλά πλάνας, τηλεοπτικής βιτρίνας. Μέσα σε αυτόν, λοιπόν, τον τηλεοπτικό και ειδησεογραφικό "πλούτο", το σπίτι, το δωμάτιο, γίνονται, πιο απόκοσμα και πιο μοναχικά.

Κούλα ΑΝΤΩΝΙΟΥ