Σ' αυτήν την ξετσίπωτη σύμφυση πολιτικής και οικονομικής κυριαρχίας της "ευυπόληπτης" ολιγαρχίας, που στηρίζεται στην τηλεοπτική - ραδιοφωνική - έντυπη "βιομηχανία" της αποχαύνωσης. Σ' αυτήν την υστερική διαφήμιση της υποκουλτούρας, της διαφθοράς και της παρακμής, που πολλαπλασιάζεται και διογκώνεται, όσο περισσότερο μεγαλώνει η "μπάνγκα". Η "μπάνγκα", πάνω στην οποία διεξάγεται το αλισβερίσι για το ξεπούλημα του τόπου και υπογράφονται οι συμφωνίες για το ξεκοκάλισμα του δημόσιου πλούτου, για την άλωση του πολιτισμού και τη διαπόμπευση αξιών, με αντάλλαγμα τη διαφύλαξη της νομής της εξουσίας.

Το νέο σπάσιμο του αποστήματος, που αυτή τη φορά συνδυάστηκε με την υπόθεση του ΣΚΑ+ΔΚΙ, εκτός από το αφόρητο που δημιούργησε στην ατμόσφαιρα, θέτει επιτακτικά το ζήτημα: Απαιτείται να μπει φραγμός στο σκάνδαλο της αλληλοδιαπλοκής οικονομικών - πολιτικών - εκδοτικών συμφερόντων, που θέτει στο στόχαστρο στοιχειώδη δημοκρατικά δικαιώματα. Η ευθύνη ανήκει πια σε μέγιστο βαθμό στους ανθρώπους της Τέχνης, στους ανθρώπους του πολιτισμού, στους εργαζόμενους του Τύπου, στους δημοσιογράφους. Είναι ώρα να αναλάβουν το χρέος τους. Είναι επωμισμένοι με το καθήκον, να συμβάλλουν στη διαμόρφωση ενός λαϊκού κινήματος, όχι απλά καταδίκης, αλλά και διεκδίκησης ενός άλλου τύπου ενημέρωσης, μιας άλλου τύπου λειτουργίας των ΜΜΕ, μια άλλου τύπου διαχείρισης των κοινών. Γιατί, τελικά, δεν αξίζει σ' αυτόν το λαό να παρακολουθεί αλυσοδεμένος το "κοπρεμί" της ανηθικότητας. Μιας ανηθικότητας, που, όσο το σύστημα που την παράγει σαπίζει, τόσο περισσότερο προκλητική γίνεται.

Πρόκειται για φαινόμενα, που δεν επιτρέπουν σε κανένα την πολυτέλεια της σιωπής. Αλλωστε, μήπως όλοι δε γίνονται μάρτυρες της εξωφρενικής προσπάθειας χειραγώγησης 10 εκατομμυρίων πολιτών, μέσα από την επιλεκτική, διαστρεβλωτική και - στα σημαντικά ζητήματα - ανύπαρκτη πληροφόρηση; Είναι μια κατάσταση, που οι εργάτες της ενημέρωσης (μέχρι χτες λειτούργημα), οι δημοσιογράφοι, τη βιώνουν στο πετσί τους. Μέχρι πότε;

Ποιος μπορεί να μείνει πια ασυγκίνητος μπροστά στον ποταμό αίματος, βίας, "τηλε-μαγείας", ηλεκτρονικής και έντυπης εκπόρνευσης, ταχυδακτυλουργικής προσφοράς της υποκουλτούρας σε 24ωρη βάση; Οσοι έχουν χύσει τον ελάχιστο ιδρώτα, για να μπει ένα πετραδάκι στην ανάπτυξη του πολιτισμού στον τόπο μας, για να υπηρετήσουν την καλλιτεχνική δημιουργία, είναι οι πρώτοι που πρέπει να προσβάλλονται - και προσβάλλονται - από αυτό το περιβόλι του πνευματικού ευνουχισμού και του γαργαλήματος των πιο ποταπών ενστίκτων. Είναι εκείνοι, που πρώτοι βιάζονται και τυλίγονται σε μια κόλλα χαρτί. Στην κόλλα των συμβολαίων εργασιακής δουλείας, που τους επιβάλλουν οι μεγαλοσχήμονες των θλιβερών θεαμάτων και ακροαμάτων.

Οι κομμουνιστές δεν πρόκειται να συμβιβαστούν. Το ΚΚΕ έχει αποδείξει ότι και θέλει και μπορεί να στηρίξει έναν αγώνα διαρκείας, ενάντια σ' αυτά τα φαινόμενα - παιδιά ενός κοινωνικοπολιτικού συστήματος, που η απέχθειά του απέναντι στον άνθρωπο εκδηλώνεται με χίλιους δυο τρόπους. Εχει καταστήσει σαφές ότι στο μονόδρομο της αντίστασης που πορεύεται, στον αγώνα για τη συγκρότηση ενός λαϊκού κινήματος που θα απαιτεί και θα επιβάλλει τον κοινωνικό έλεγχο απέναντι στην ασυδοσία και τις κρεατομηχανές των συγκροτηματαρχών του Τύπου, δεν πρόκειται να κάνει κανένα πισωγύρισμα. Ας αναλάβουν τις ευθύνες τους όσοι παρατηρούν από το απέναντι πεζοδρόμιο.

Νίκος ΜΠΟΓΙΟΠΟΥΛΟΣ

Φτάσαμε πια στο σημείο η μη πιστή τήρηση των παράνομων και ανήθικων συμφωνιών, αυτό το αλισβερίσι, να καταγγέλλεται ενώπιον των δικαστηρίων, ζητώντας τη δικαίωσή του!