Ο δυναμισμός που εμφανίζει ο κλάδος γάλακτος - τροφίμων - ποτών δεν έχει θετικό αντίκρισμα και για τους εργαζόμενους του χώρου. Αντίθετα, στηρίχτηκε σε ένα μεγάλο βαθμό στο χτύπημα των δικαιωμάτων τους και ο κλάδος αναδείχτηκε σε προνομιακό πεδίο για την προώθηση της απορύθμισης των εργασιακών σχέσεων και την επιβολή ελαστικών μορφών εργασίας.

Παρά την εμφανιζόμενη ανάπτυξη, έχουμε συρρίκνωση των θέσεων εργασίας, καθώς όποιος εργαζόμενος με σύμβαση αορίστου χρόνου συνταξιοδοτείται, δεν αναπληρώνεται ή αναπληρώνεται με συμβασιούχους ορισμένου χρόνου. Στην TASTY από 170 άτομα στην παραγωγή, έχουν μείνει 80. Στην ΑΜΣΤΕΛ από 70 άτομα που απασχολούσε στην παραγωγή, έχουν απομείνει 25 και έχει επιβάλει διπλή ειδικότητα, υποχρεώνοντας τους εργαζόμενους να τρέχουν σαν σβούρες και να κάνουν όλες τις δουλιές.

Στον ΜΕΤΑΞΑ από 170 άτομα στην παραγωγή, έχουν μείνει μόνο 50. Παράλληλα έχει επιβάλει με την απειλή των ομαδικών απολύσεων και πριν ακόμα ολοκληρωθεί ο "κοινωνικός διάλογος" - παγίδα της κυβέρνησης τη διευθέτηση του χρόνου εργασίας σε μηνιαία βάση! Δηλαδή οι εργαζόμενοι μπορεί να δουλέψουν τη μια μέρα 3 ώρες, την άλλη 12 ώρες ανάλογα κάθε φορά με τις ανάγκες του εργοδότη. Αν ο αριθμός των ωρών εργασίας που έκανε κάποιος όλο το μήνα είναι π. χ. μικρότερος των 160 ωρών, οι ώρες που υπολείπονται μεταφέρονται στον επόμενο μήνα!

Το 8ωρο - 5ήμερο έχει βάλει στο στόχαστρο και η ΔΕΛΤΑ,η οποία υποχρεώνει τους εργαζόμενους να δουλεύουν έξι μέρες τη βδομάδα, απ' τις οποίες τις πέντε μέρες 7ωρο και το Σάββατο 5ωρο! Επιπλέον καταστρατηγώντας τις κλαδικές συλλογικές συμβάσεις εργασίας, αμείβει τους εργαζόμενους με βάση την Εθνική, ενώ δεν τους δίνει ούτε καν το μπουκάλι το γάλα που δικαιούνται!

Το παράδειγμα της ΔΕΛΤΑ ακολουθούν και άλλες βιομηχανίες, σε σημείο που η καταστρατήγηση των κλαδικών συμβάσεων να παίρνει τεράστιες διαστάσεις. Σύμφωνα, δε, με καταγγελίες που φτάνουν στα σωματεία, αρκετοί εργαζόμενοι υποχρεώνονται να υπογράφουν ότι πληρώνονται μεγαλύτερα ποσά απ' ό,τι πραγματικά παίρνουν.

Γενικό φαινόμενο αποτελεί επίσης η συρρίκνωση ή κατάργηση των τμημάτων πώλησης και η αξιοποίηση εκεί, είτε εργολάβων, που "συμφέρουν" γιατί απασχολούν ανασφάλιστους, με χαμηλά μεροκάματα και υπό άθλιες συνθήκες εργασίας, είτε εργαζομένων με δελτία παροχής υπηρεσιών, όπως έγινε στην "Κόκα - κόλα".

Σε έξαρση είναι και το φαινόμενο των συμβασιούχων, π. χ. ο ΠΑΥΛΙΔΗΣ που απασχολεί σήμερα 250 εργαζόμενους με συμβάσεις αορίστου χρόνου και 80 άτομα με δίμηνες - τρίμηνες συμβάσεις, που ανανεώνονται συνέχεια και που αν και υποτίθεται καλύπτουν εποχικές ανάγκες, απασχολούνται με τον τρόπο αυτό σχεδόν όλο το χρόνο.

Πρωτοπόρα στην εφαρμογή των κατευθύνσεων της "Λευκής Βίβλου" εμφανίζεται η επιχείρηση ΤΣΙΠΙΤΑ.Σύμφωνα με καταγγελίες συνδικαλιστών, οι 120 περίπου εργαζόμενοι εκεί αμείβονται με μισθούς κάτω και της Εθνικής Σύμβασης, δεν πληρώνονται ούτε τις υπερωρίες, ενώ το 8ωρο είναι άγνωστο γι' αυτούς.

Τα παραπάνω είναι μόλις ένα μικρό δείγμα του εργασιακού μεσαίωνα που τείνει να επικρατήσει στο χώρο, με δεδομένο μάλιστα ότι σε αρκετούς χώρους δεν υπάρχουν καν σωματεία. Η όλη αυτή κατάσταση δεν είναι άσχετη με την πορεία που ακολουθήθηκε στον κλάδο, αλλά και την κυβερνητική πολιτική που τροφοδότησε την ασυδοσία των βιομηχάνων. Μερίδιο ευθύνης πέφτει και στην πολυδιάσπαση του συνδικαλιστικού κινήματος στο χώρο (δραστηριοποιούνται 7-8 ομοσπονδίες), την οποία συντηρούν ορισμένες συνδικαλιστικές ηγεσίες.

Ο Τ. Δουληγέρης,γραμματέας της Ομοσπονδίας Γάλακτος - Τροφίμων - Ποτών, θα επισημάνει: "Οι μεγαλοβιομήχανοι του κλάδου, με την ανοχή και προτροπή της κυβέρνησης, επιχειρούν να εφαρμόσουν τις επιλογές της Ευρωπαϊκής Ενωσης και της "Λευκής Βίβλου", καταστρατηγούν την εργατική νομοθεσία και προχωρούν στη σταδιακή απορύθμιση των εργασιακών σχέσεων". Θα τονίσει ότι "για την αντιμετώπιση αυτής της αντεργατικής λαίλαπας, απαιτείται η ενδυνάμωση των σωματείων ή δημιουργία σε εκείνους τους χώρους που κάτω από την τρομοκρατία των εργοδοτών δεν υπάρχουν.

Σοβαρός ανασταλτικός παράγοντας είναι η πολυδιάσπαση του κινήματος. Στόχος των ταξικών δυνάμεων είναι η συνένωση των ομοειδών Ομοσπονδιών και σε αυτή την κατεύθυνση πραγματοποιούμε συνεχώς περιοδείες και συζητήσεις με τους εργαζόμενους. Την ανάγκη αυτή κατανοούν οι εργαζόμενοι, ωστόσο προσκρούει στις συνδικαλιστικές εκείνες παρατάξεις (ΠΑΣΚΕ - ΔΑΚΕ) που έχουν την πλειοψηφία στις διοικήσεις και επιδιώκουν ένα υποταγμένο συνδικαλιστικό κίνημα για να περνάει ευκολότερα η κυβερνητική πολιτική. Εμείς θα συνεχίσουμε την προσπάθεια, μέχρι να επιτευχθεί ο στόχος".

Ντίνα ΝΤΑΒΟΥ