Μια φωτεινή μορφή του εργατικού κινήματος, ένας άξιος κομμουνιστής, ένας ακούραστος μαχητής του δίκιου του εργάτη, ένα γνήσιο πρότυπο για τις νεότερες γενεές των αγωνιστών και των συνδικαλιστών - ο μπάρμπα - Κώστας Παπανικολάου - πέθανε προχθές το βράδυ σε ηλικία 86 ετών, αφήνοντας πίσω του"μια ζωή χωρίς ανάσα",όπως ο ίδιος την όρισε.

Αν μια τέτοια ζωή μπορεί να αποδοθεί σ' ένα σύντομο βιογραφικό σημείωμα, θα έγραφε τα εξής: Ο Κώστας Παπανικολάου γεννήθηκε το 1911. Αρχισε τη συνδικαλιστική του δράση το 1936. Το 1941 προσχώρησε στο Εργατικό ΕΑΜ. Εγινε μέλος του ΚΚΕ το 1942. Το 1946 πιάστηκε και εξορίστηκε. Το 1947 δικάστηκε και φυλακίστηκε μέχρι το 1951. Από το 1951 μέχρι το 1967 πιάστηκε και φυλακίστηκε πολλές φορές. Η χούντα τον συνέλαβε την πρώτη μέρα και τον εξόρισε στα Γιούρα και στη συνέχεια στη Λέρο, μέχρι το 1974.

Το σωματείο του - το σωματείο σερβιτόρων - ήταν από τα ιδρυτικά της συνδικαλιστικής κίνησης των "115". Από το 1954, ήταν - στην αρχή - γενικός γραμματέας και στη συνέχεια πρόεδρος του σωματείου σερβιτόρων μέχρι τη συνταξιοδότησή του.

Είχε εκλεγεί πολλές φορές αντιπρόσωπος στα συνέδρια της ΓΣΕΕ από την Ομοσπονδία Επισιτισμού, δίνοντας μάχη ενάντια στον εργατοπατερισμό, την εργατοκαπηλία, τους αποκλεισμούς, τον αντικομμουνισμό. Ηταν μέλος της Εκτελεστικής Επιτροπής της ΕΣΑΚ από το 1975 μέχρι τη συνταξιοδότησή του. Υπήρξε, επίσης, γραμματέας της ΤΕ Αθήνας της ΕΣΑΚ.

Οι εργάτες και ειδικότερα οι σερβιτόροι, που επί δεκαετίες τον τιμούσαν με την ψήφο τους, βρήκαν στο πρόσωπο του τον τίμιο, τον ασυμβίβαστο, τον ακούραστο εκπρόσωπό τους, που - ακόμα όταν και τα πόδια του δεν τον "κρατούσαν" - έπαιρνε "σβάρνα" τα μαγαζιά, γιατί έτσι έμαθε αυτός τον συνδικαλισμό: "κοντά στον εργαζόμενο". Οι νεότεροι γνώρισαν σ' αυτόν έναν τρυφερό πατέρα, έναν σεμνό, πολύτιμο και πάντα γελαστό δάσκαλο, που ποτέ δεν κουράστηκε να επαναλαμβάνει: "Τα προβλήματα παιδιά! Βάρος στα προβλήματα! Και κοντά στον κόσμο! Κοντά!". Και οι αντίπαλοι βρήκαν απέναντί τους έναν"βράχο", που ποτέ δεν έκανε πίσω και γι' αυτό έχαιρε καθολικής εκτίμησης και γενικού σεβασμού.

Μέχρι τα στερνά του, ο μπάρμπα - Κώστας έδινε το "παρών" σε κάθε προσκλητήριο αγώνα. Παρών σε κάθε συγκέντρωση, σε κάθε εκδήλωση. Παρών και στην τελευταία Πρωτομαγιάτικη συγκέντρωση στο Σύνταγμα μουσκεμένος ως το κόκαλο από τη βροχή, να απαντάει στις συντροφικές παρατηρήσεις που του έλεγαν να φύγει: "Μπόρα είναι, θα περάσει"!

Η ΕΕ της ΕΣΑΚ,σε ανακοίνωσή της, εξαίρει την αγωνιστική δράση του Κώστα Παπανικολάου, ο οποίος - όπως τονίζει - διακρίθηκε για την αντοχή και την προσήλωσή του στα ιδανικά της εργατικής τάξης, παρά τις εξορίες, τις φυλακίσεις και τις διώξεις της εργοδοσίας και του κράτους. "Εμείς οι ΕΣΑΚίτες συνδικαλιστές - καταλήγει - υποσχόμαστε στην εργατική τάξη ότι θα συνεχίσουμε στον ίδιο φωτεινό δρόμο που βάδισε ο σ. Κώστας στις νέες συνθήκες επίθεσης του κεφαλαίου και των κυβερνήσεων, για τα ιδανικά της εργατικής τάξης".

Η ολομέλεια της διοίκησης του Εργατικού Κέντρου Αθήνας,με ανακοίνωσή της, εκφράζει τη βαθιά θλίψη της για τον θάνατο του Κώστα Παπανικολάου και τονίζει: "Η ζωή και η δράση του παλαίμαχου συνδικαλιστή ήταν παράδειγμα προς μίμηση για όλους τους νεοτέρους του. Το συνδικαλιστικό κίνημα θα θυμάται με σεβασμό τη δράση και τους αγώνες του αγαπητού "μπάρμπα - Κώστα"". Η ολομέλεια ομόφωνα αποφάσισε να συμμετάσχει αντιπροσωπεία του στην κηδεία.