Η καρδιά της νεολαίας που ανησυχεί, που προβληματίζεται, της νεολαίας που αντιστέκεται κυριολεκτικά, για τρεις μέρες παλλόταν στο χώρο του 23ου Φεστιβάλ ΚΝΕ - ΟΔΗΓΗΤΗ. Και το πιο σημαντικό είναι πως οι νέοι και οι νέες που επισκέφτηκαν το Φεστιβάλ, ένιωσαν ότι είναι κάτι δικό τους. Κάτι σημαντικό, κομμάτι της ζωής τους.

Συζήτησαν και ενημερώθηκαν γύρω από τις τελευταίες εξελίξεις στο χώρο της παιδείας και τάχθηκαν στο πλευρό της ΚΝΕ στο κάλεσμα για αγώνα ενάντια στην εκπαιδευτική αντιμεταρρύθμιση, που ορθώνει και νέους φραγμούς στη μόρφωση. Τόσο η ειδική εκδήλωση για την παιδεία με τη συμμετοχή, εκπαιδευτικών και φοιτητών, όσο και τα ενημερωτικά έντυπα, τα κείμενα στο περίπτερο της Παιδείας, συνέβαλαν στη δημιουργία ουσιαστικών συζητήσεων.

Το δικό τους χώρο είχαν και οι νέοι εργαζόμενοι μαζί με τους νυχτερινούς μαθητές. Εκεί δεκάδες νέοι ενημερώθηκαν, ίσως για πρώτη φορά, σχετικά με τα εργασιακά τους δικαιώματα και το δικαίωμα του εργαζόμενου νέου στη μόρφωση. Συμπλήρωσαν αιτήσεις για την ένταξή τους σε σωματεία, προκειμένου συλλογικά και οργανωμένα να διεκδικήσουν όσα τους ανήκουν και να αναχαιτίσουν την επιστροφή στον εργασιακό και μορφωτικό μεσαίωνα, που σχεδιάζουν η άρχουσα τάξη της χώρας μας, η κυβέρνηση και η ΕΕ.

Κάθε ένας ανακάλυπτε το δικό του στέκι. Γνώριζε τις θέσεις της ΚΝΕ και του ΚΚΕ για την Τοπική Αυτοδιοίκηση,την Ειρήνη,τον Πολιτισμό,τα Μέσα Μαζικής Ενημέρωσης κλπ. Το σημαντικότερο ίσως πέρασμα αποτέλεσαν τόσο το περίπτερο του Ελληνοκουβανικού Συνδέσμου Φιλίας,όσο και το περίπτερο των 80χρονων της Οχτωβριανής Επανάστασης και των 50χρονων του Δημοκρατικού Στρατού Ελλάδας.Εκεί οι νέοι μάθαιναν την ιστορία και οι παλιότεροι θυμούνταν στιγμές της ζωής τους, γεμάτες από βάσανα και θυσίες, μα και από τη χαρά του αγώνα για το ιδανικό του δίκιου, την προοπτική του σοσιαλισμού.

"Είναι ένα εκπληκτικό γεγονός που χρόνο με το χρόνο γίνεται πιο πλούσιο και ουσιαστικό και αγκαλιάζεται ολοένα και από περισσότερους νέους".

"Το Φεστιβάλ για μένα σημαίνει πολλά πράγματα. Ειδικά για τους νέους δείχνει ένα άλλον τρόπο ζωής. Ηρθα για να νιώσω το σμίξιμο του κόσμου γύρω από τα ίδια όνειρα".

"Είναι κάτι το απερίγραπτο"."Μεγαλείο και ελευθερία. Προοπτική και Ζωή".

Τα παραπάνω είναι φράσεις των νέων που για τρεις μέρες έζησαν στο ρυθμό του Φεστιβάλ. Είναι λόγια ψυχής και αυτό μετράει περισσότερο. Αποδεικνύει το αναπόφευκτο για το παρόν και το μέλλον. Η νεολαία ψάχνεται, αλλά όχι στους ψεύτικους κόσμους των ψευδαισθήσεων που του πλασάρει η κοινωνία της καπιταλιστικής βαρβαρότητας.

Η Αναστασία είναι σπουδάστρια νοσηλευτικής και περιγράφοντας τους λόγους που την ώθησαν να πάρει μέρος στο Φεστιβάλ, δηλώνει: "Χρειάζεται να ενημερωθούμε και να αντιταχθούμε. Δεν μπορούμε να είμαστε αδρανείς και απαθείς. Το μέλλον μας πρέπει να το σχεδιάσουμε εμείς. Και αυτό είναι στο χέρι μας. Τίποτα δε χαρίζεται. Πρέπει να το κερδίσουμε".

Και η Σοφία,εργαζόμενη και φοιτήτρια στη Σχολή Οικονομικών και Κοινωνικών Επιστημών, συμπληρώνει: "Κλίμα συναδέλφωσης και αλληλεγγύης. Αυτό κυριάρχησε εδώ μέσα. Και αυτό δυστυχώς λείπει από την κοινωνία μας. Συστατικό απαραίτητο για να μπορέσουν οι νέοι να προχωρήσουν στους νέους δρόμους μιας καλύτερης ζωής".

Γλέντι μέχρι το πρωί με λαϊκά και ρεμπέτικα τραγούδια, χορός και κέφι πολύ, ήταν η εικόνα που κυριάρχησε στη Λαϊκή Σκηνή και τις τρεις μέρες. Η Μαριώ με το συγκρότημά της, ο Β. Κασούρας και το συγκρότημα Μινόρε,τα χορευτικά και μουσικά σχήματα που παρουσίασαν παραδοσιακή μουσική και χορούς.

Το Σάββατο ο Δημήτρης Ζερβουδάκης κατέκτησε τις καρδιές των νέων και των μεγαλύτερων με τα σύγχρονα μελωδικά τραγούδια του, ενώ στο ρεπερτόριό του πρόσθεσε και αξέχαστα τραγούδια του Π. Σιδηρόπουλου. Χιλιάδες νέοι έγιναν ένα και αφέθηκαν να τους ταξιδέψει η μουσική και η φωνή του καλλιτέχνη.

Αξέχαστο θα μείνει στη μνήμη όλων το αφιέρωμα στο πολιτικό τραγούδι της δεκαετίας του '70. Οδηγοί στο ταξίδι του χρόνου, των εξελίξεων και των αγώνων που περιγράφονται μέσα από αξέχαστα τραγούδια ήταν η Μαρία Δημητριάδη,ο Παναγιώτης Καραδημήτρης και η Ανθή Τατσιούλη.

"Αυτά τα τραγούδια μπορούν να γίνουν μπούσουλας για το μέλλον, για να μπορέσουμε ξανά να βρούμε τον εαυτό μας και τα όνειρά μας", είπε η Μ. Δημητριάδη. Ενα δίωρο αφιέρωμα που ξεσήκωσε τους νεολαίους. Ο χορός, τα συνθήματα και οι υψωμένες γροθιές πλαισίωσαν τη μουσική και τους στίχους των αντάρτικων και επαναστατικών τραγουδιών. Και όταν η Μ. Δημητριάδη ύψωσε τη γροθιά της και μαζί με τους άλλους δύο ερμηνευτές άρχισαν να τραγουδούν τον ύμνο της ΚΝΕ, λες και ήταν μυριάδες οι γροθιές που έσχιζαν τον αέρα. Τα συνθήματα "ΚΝΕ δυνατή, πρωτοπόρα, μαζική", "Το μέλλον μας δεν είναι ο καπιταλισμός, είναι ο νέος κόσμος ο σοσιαλισμός", έσβησαν τις τελευταίες νότες του τραγουδιού.

Οι εκδηλώσεις του Φεστιβάλ τελείωσαν με τη θύμηση του Μάνου Λοϊζου. Η μουσική από το ακορντεόν άρχισε να παίζει, δεκάδες κνίτες και κνίτισσες πλησίασαν μπροστά στην εξέδρα, η Μαρία Δημητριάδη γονάτισε και σαν μια μεγάλη παρέα τραγούδησαν όλοι μαζί "Δε θα περάσει ο φασισμός".

"Οχτώ δεκαετίες αγώνα και θυσία, το ΚΚΕ στην πρωτοπορία". Το ραντεβού ανανεώθηκε για τους αγώνες που θα έρθουν. Στην πάλη για το μέτωπο της αντεπίθεσης στον ιμπεριαλισμό και τα μονοπώλια. Στον αγώνα για το μέλλον και τη σοσιαλιστική προοπτική.