Εχω ένα όνειρο...,δήλωνε με σταθερή και αποφασιστική φωνή 35 σχεδόν χρόνια πριν, ο Μάρτιν Λούθερ Κινγκ, μπροστά σε εκατοντάδες χιλιάδες αγωνιστές της φυλετικής ισότητας, κηρύσσοντας το όνειρό του για μία πολυφυλετική Αμερική, στην οποία οι άνθρωποι θα μπορούν να ζουν και να εξελίσσονται όχι με βάση το χρώμα του δέρματός τους, αλλά με βάση την ανθρώπινη αξία τους. Αυτό μάλλον θα σκέφτηκε ο Αϊτινός πρόσφυγας, Αμπνερ Λουίμα και αναζήτησε στις ΗΠΑ το όνειρο, αυτό το "έγχρωμο" αμερικανικό όνειρο. Αυτό που συνάντησε όμως, ήταν η απάνθρωπη βαρβαρότητα των αστυνομικών οργάνων της πόλης της Νέας Υόρκης. Δεν ήταν μόνο η επίδειξη τής "χειρωνακτικής ικανότητας καταστολής", αλλά και η σεξουαλική κακοποίηση που υπέστη ο Αϊτινός αυτός πρόσφυγας, που το μόνο που ήθελε να κάνει ήταν να βοηθήσει να εκτονωθεί ένας καβγάς συνδαιτυμόνων σε πολυσύχναστο κλαμπ...

... η δίκη του αστυνομικού οργάνου που τον ξυλοφόρτωσε και του έδωσε και εφιάλτες για την υπόλοιπη ζωή του εκκρεμεί και ο ίδιος ο Βόλπε ζήτησε τη μεταφορά της τοποθεσίας της εκδίκασης της υπόθεσης μακριά από τη Νέα Υόρκη, με το σκεπτικό ότι η κοινή γνώμη έχει επηρεαστεί από τα ΜΜΕ! Αυτό είναι αλήθεια, μια και τα Μέσα είναι από τις ελάχιστες φορές που δε σιώπησαν και δεν έθαψαν τα τεκταινόμενα.

Το περιστατικό έχει συγκλονίσει τη Νέα Υόρκη, η οποία θέλει να αυτοδιαφημίζεται για την πολυπολιτισμικότητά της. Αυτό μπορεί να είναι και το σοβαρότερο περιστατικό στα χρονικά της πόλης. Ο σφυγμός όμως των κατοίκων της μεγαλούπολης κατέγραψε πιθανά την πραγματική ουσία αυτής της επίθεσης και δεν τη θεώρησε ως μεμονωμένο ή "ατυχές" περιστατικό. Εξ ου και οι αντιδράσεις, μετά από πολλά χρόνια πήραν μία δυναμική και αρκούντως μαζική μορφή διαμαρτυρίας. Αποκορύφωμα η πορεία που διαπέρασε πολλές συνοικίες για να καταλήξει στο δημαρχείο, "κραυγάζοντας" την ουσία της αστυνομικής κτηνωδίας. Το ρατσισμό που ζει στις φλέβες πολλών θερμοκέφαλων και όχι μόνο και κατασπαράσσει τα σπλάχνα της αμερικανικής κοινωνίας εδώ και αιώνες. Οι μέρες "μύρισαν" δεκαετία του '60, το μόνο που έλειπε ήταν το Guerila Theater, αυτό το θέατρο διαμαρτυρίας του δρόμου, που πιτσίλιζε τους "τυχαίους και ανύποπτους" διαβάτες με αίμα προσπαθώντας να τους αφυπνίσει από ύπνο "τρίσβαθο και δίχως όνειρα"...