Αγαπητοί σύντροφοι,

Η επικράτηση της αντεπανάστασης στις σοσιαλιστικές χώρες της Ευρώπης οδήγησε στο αδυνάτισμα του διεθνούς κινήματος.Βλέπουμε σήμερα, στις παραμονές του 21ου αιώνα, οι διεθνείς εξελίξεις να σημαδεύονται από τη βάρβαρη και απάνθρωπη επιχείρηση του ιμπεριαλισμού να επιβάλει τη "νέα τάξη πραγμάτων" στον κόσμο. Οι συνεχείς ανοιχτές επεμβάσεις και οι ανταγωνισμοί των ιμπεριαλιστικών δυνάμεων, για το μοίρασμα των αγορών, οδηγούν σε νέα δεσμά εξάρτησης και καθυπόταξης χωρών, στην εμφάνιση νέων εστιών έντασης και τοπικών πολέμων, στη δολοφονική δράση των δήθεν ειρηνευτικών ΝΑΤΟικών ή άλλων πολυεθνικών δυνάμεων. Το ΝΑΤΟ επεκτείνεται και αναγορεύεται σε παγκόσμιο χωροφύλακα και τοποτηρητή της νέας τάξης.

Ταυτόχρονα, η δράση των μονοπωλίων συνοδεύεται από μια πρωτόγνωρη επίθεση στα δικαιώματα των εργαζομένων, στις εργασιακές σχέσεις και τις κοινωνικές τους κατακτήσεις, καθώς και από την καταλήστευση των πλουτοπαραγωγικών πηγών του πλανήτη. Αναβαθμίζεται ο ρόλος κι οι αρμοδιότητες μιας σειράς διεθνών ιμπεριαλιστικών οργανισμών κι ενώσεων, όπως είναι η ΕΕ και το ΔΝΤ, που αποτελούν σοβαρούς μοχλούς της υλοποίησης των σχεδίων των πολυεθνικών. Παρά όμως αυτήν την ευνοϊκή, για το διεθνή ιμπεριαλισμό, συγκυρία, δεν αλλάζει το βασικό, ότι δηλαδή το καπιταλιστικό σύστημα βρίσκεται σε κατάσταση γενικής κρίσης, εδώ και 80 χρόνια. Είναι ο καπιταλισμός που σαπίζει, με βασικό γνώρισμα την όξυνση όλων των αντιθέσεών του στο στάδιο του ιμπεριαλισμού. Η γενική κρίση του καπιταλισμού συνεχίζεται. Τα κοινωνικά προβλήματα οξύνονται ακόμη και στις ίδιες τις μητροπόλεις του καπιταλισμού.

Οι διεθνείς συναντήσεις των ηγεσιών των ιμπεριαλιστικών χωρών, η συνεδρίαση της Παγκόσμιας Τράπεζας και του ΔΝΤ που έγινε πρόσφατα στο Χονγκ Κονγκ, έδειξε ότι και οι ίδιοι ανησυχούν έντονα μπροστά στα εμπόδια και τις αντιθέσεις που προσκρούουν. Οι ίδιοι οι ιμπεριαλιστικοί οργανισμοί και αστικές στατιστικές υποχρεώνονται να αναγνωρίσουν τραγικά στοιχεία όπως:

Το 1960 το 20% των πλουσίων κατείχε το 31% του συνολικού εισοδήματος της ανθρωπότητας και το 20% των φτωχών μόλις το 1%.Σήμερα το 20% των πλουσίων κατέχει το 83% του ανθρώπινου εισοδήματος σε σχέση με το 1,5% των φτωχών. Ο αριθμός των ανθρώπων που φυτοζωούν, κερδίζοντας μόνο 2 δολάρια τη μέρα, θα αυξηθεί από 3 δισ. που είναι σήμερα σε 5 δισ.,ενώ το 25% των τροπικών δασών θα έχει καταστραφεί σε σχέση με το 4% που έχει χαθεί σήμερα.

Ο φόβος των ιμπεριαλιστών δεν πηγάζει από ανθρωπιστικά αισθήματα. Τρέμουν, γιατί το ισχυρό ταξικό τους ένστικτο και η ιστορική πείρα τούς καθιστά ικανούς να διαβλέπουν ότι η πολιτική τους θα απελευθερώσει κοινωνικές αντιδράσεις και ξεσπάσματα, που θα εξελιχθούν σε τεράστια απειλή για το ίδιο το καπιταλιστικό σύστημα στην πορεία. Αντιλαμβάνονται ότι οι κοινωνικές αντιθέσεις αναπαράγονται σε ανώτερο επίπεδο. Διαπιστώνουν ότι, αν και διαθέτουν ακόμα ανανεωμένα μέσα παρέμβασης στον κύκλο των κρίσεων, ταυτόχρονα στενεύουν τα περιθώρια να αμβλύνουν τις αντιθέσεις του συστήματος.

Ο καπιταλισμός δεν μπορεί να διατηρήσει ούτε τα στοιχειώδη δικαιώματα που παραχωρούσε σε άλλες φάσεις της ανάπτυξής του.

Η τάξη του μεγάλου κεφαλαίου, των πολυεθνικών μονοπωλιακών ενώσεων, των ιμπεριαλιστικών μηχανισμών είναι έμπειρη στην πολιτική διαχείριση του συστήματος. Εξαγοράζει τμήματα των μεσαίων στρωμάτων, τμήματα της εργατικής τάξης, δημιουργεί πολυποίκιλους μηχανισμούς χειραγώγησης του κινήματός της. Δεν είναι τυχαίο που, οι πιο αποτελεσματικές κυβερνήσεις στην προώθηση των νεοφιλελεύθερων μέτρων είναι οι κυβερνήσεις των σοσιαλδημοκρατών.

Παρ' όλα αυτά ο καπιταλισμός δεν μπορεί να εξαλείψει τις αντιθέσεις του ίδιου του συστήματος. Ο σημερινός αρνητικός συσχετισμός δύναμης δε θα μείνει στατικός. Δεν είμαστε βολουνταριστές, η σοσιαλιστική επανάσταση δε γίνεται κατά παραγγελία των ΚΚ. Κανένας, όμως, προσωρινός αρνητικός συσχετισμός δεν πρέπει να σταματήσει ένα κομμουνιστικό κόμμα από το βασικό καθήκον του, να δουλεύει για το πέρασμα στο σοσιαλισμό.

Αγαπητοί σύντροφοι,

Μετά την προσωρινή ήττα που επέβαλε η καπιταλιστική παλινόρθωση στις χώρες της Ανατολικής Ευρώπης, οι ιμπεριαλιστές ακολουθούν ποικίλη και διαφοροποιημένη, κατά περίπτωση, τακτική απέναντι στα κομμουνιστικά κόμματα. Κύριος στόχος τους, είναι να επιβάλλουν με ιδεολογικά και πολιτικά μέσα, αλλά και με νόμο, σε ορισμένες χώρες, τη διάλυσή τους, την απαγόρευση ή παρακώλυση της δράσης τους.Αξιοποιούν κάθε επιλογή αλλαγής ονόματος, συμβόλων, για να διαδίδει την άποψη ότι τα κομμουνιστικά κόμματα δεν έχουν λόγο ύπαρξης. Στηρίζουν κάθε προσπάθεια υποκατάστασης του κομμουνιστικού κινήματος με το "νεοαριστερό" ρεύμα, το οποίο στην πράξη στηρίζει τη διαχείριση του καπιταλιστικού συστήματος, τη δυσφήμιση του σοσιαλισμού που γνωρίσαμε. Η αστική και μικροαστική προπαγάνδα εμφανίζει το σοσιαλισμό και την κομμουνιστική κοινωνία ως ουτοπικά οράματα, με κύριο στόχο να εξοβελίσει την ιδέα της σοσιαλιστικής επανάστασης.

Αγαπητοί σύντροφοι,

Σ' αυτές τις συνθήκες που αναφέραμε, γίνεται περισσότερο αναγκαίος από πριν ο συντονισμός και η κοινή δράση μεταξύ των κομμουνιστικών κι εργατικών κομμάτων, όπως και η σύσταση ενός πανίσχυρου αντιιμπεριαλιστικού κινήματος, που θα είναι σε θέση να βάλει φρένο στα ιμπεριαλιστικά σχέδια. Θεωρούμε πως η συσπείρωση και η πάλη ενάντια στην ιμπεριαλιστική "νέα τάξη πραγμάτων" και τους εκφραστές της αποτελεί σήμερα τον βασικό κρίκο της σύγχρονης επαναστατικής διαδικασίας.

Η κοινή δράση και ο συντονισμός μεταξύ των ΚΚ δε βρίσκεται σε αντιπαράθεση με την προσπάθεια δημιουργίας ενός ευρύτερου αντιιμπεριαλιστικού κινήματος. Αντίθετα, όσο πιο γρήγορα ξεπεραστούν οι υποκειμενικές και αντικειμενικές δυσκολίες για την κοινή δράση των κομμουνιστικών κι εργατικών κομμάτων, τόσο πιο έγκαιρη θα είναι και η συσπείρωση των αντιιμπεριαλιστικών δυνάμεων σε τοπικό, περιφερειακό και παγκόσμιο επίπεδο. Η διεθνοποίηση της πάλης επιβάλλει περισσότερο από πριν την ανάγκη να διαμορφωθεί ένα ισχυρό, ενωμένο, διεθνές κομμουνιστικό κίνημα.

Εκτός αυτού, οι κομμουνιστές θέτουν ως στόχο τους το πέρασμα στο σοσιαλισμό,στόχο που πιθανόν να μην έχουν όλες οι αντιιμπεριαλιστικές δυνάμεις. Από εδώ προβάλλει μια ακόμη αναγκαιότητα για την προώθηση του διαλόγου μεταξύ των κομμουνιστικών κι εργατικών κομμάτων, με στόχο τη διαμόρφωση της σύγχρονης ιδεολογικής ταυτότητάς τους, τη στρατηγική του επαναστατικού αγώνα, το σοσιαλισμό που θέλουμε να οικοδομήσουμε.

Το Κόμμα μας δε συμφωνεί με την άποψη που συχνά ακούγεται, πως η παγκόσμια συσπείρωση των κομμουνιστών, μπορεί να κάνει ακόμη πιο επιθετικό τον ιμπεριαλισμό, απέναντι στο εργατικό κίνημα. Ούτε όμως κι αυτός ο ισχυρισμός ισχύει, όπως δείχνει άλλωστε κι η σημερινή πραγματικότητα, γιατί η δύναμη των ιμπεριαλιστών και του κεφαλαίου, σε ορισμένο βαθμό οφείλεται στην αδυναμία της ίδιας της πρωτοπορίας της εργατικής τάξης, στην κάθε χώρα, και διεθνώς, στην έλλειψη ιδεολογικής, οργανωτικής ενότητας, κοινής στρατηγικής και δράσης των κομμουνιστικών κι εργατικών κομμάτων απέναντι στη δράση του κεφαλαίου.

Αγαπητοί σύντροφοι,

Το ΚΚΕ θεωρεί πως η αποκατάσταση της ενότητας του διεθνούς κομμουνιστικού κινήματος δεν μπορεί να γίνει χωρίς την ιδεολογικοπολιτική αντιπαράθεση με τις ρεφορμιστικές κι οπορτουνιστικές αντιλήψεις,που έχουν αναδειχτεί για το κομμουνιστικό κίνημα σε "Δούρειο Ιππο" της αντεπανάστασης. Η ενότητα του διεθνούς κομμουνιστικού κινήματος πρέπει να στηριχτεί στη βάση του μαρξισμού - λενινισμού, του προλεταριακού διεθνισμού.

Αγαπητοί σύντροφοι,

Αν θέλουμε να τιμήσουμε με επαναστατικές πράξεις, κι όχι με λόγια, τις μεγάλες επετείους του επαναστατικού εργατικού κινήματος, όπως είναι η επέτειος των 80 χρόνων της Μεγάλης Οχτωβριανής Σοσιαλιστικής Επανάστασης, πρέπει ν' ανταποκριθούμε σ' αυτό που ελπίζουν, προσδοκούν εκατομμύρια κομμουνιστές σ' όλον τον κόσμο. Απαιτούνται ώριμες και συγκεκριμένες πρωτοβουλίες στην κατεύθυνση ανασυγκρότησης και ενότητας του παγκόσμιου κομμουνιστικού κινήματος. Για να γίνει ο 21ος αιώνας - αιώνας νέων επαναστατικών κινημάτων και νικηφόρων σοσιαλιστικών επαναστάσεων.

Οσες όμως κι αν είναι οι θεωρίες που θέλουν να εγκλωβίσουν τους λαούς μέσα στα όρια της προσπάθειας για την "καλυτέρευση" του καπιταλιστικού συστήματος, καθημερινά αποκαλύπτεται πως ο καπιταλισμός είναι ιστορικά ξεπερασμένος και διαφαίνεται η αναγκαιότητα και επικαιρότητα του σοσιαλισμού

Σ' αυτές τις συνθήκες, γίνεται περισσότερο αναγκαίος από πριν ο συντονισμός και η κοινή δράση μεταξύ των κομμουνιστικών κι εργατικών κομμάτων, όπως και η σύσταση ενός πανίσχυρου αντιιμπεριαλιστικού κινήματος, που θα είναι σε θέση να βάλει φρένο στα ιμπεριαλιστικά σχέδια

Απαιτούνται ώριμες και συγκεκριμένες πρωτοβουλίες στην κατεύθυνση ανασυγκρότησης και ενότητας του παγκόσμιου κομμουνιστικού κινήματος. Για να γίνει ο 21ος αιώναςαιώνας νέων επαναστατικών κινημάτων και νικηφόρων σοσιαλιστικών επαναστάσεων