Το αντεργατικό "κογκλάβιο" κυβέρνησης - βιομηχάνων - κυβερνητικοδίαιτων εργατοπατέρων εκτέλεσε την αποστολή του αντικοινωνικού "διαλόγου" και έβαλε την υπογραφή του κάτω από μια κατάπτυστη συμφωνία ...εκτέλεσης των εργατικών δικαιωμάτων.

Το κατεδαφιστικό σχέδιο "Καποδίστριας" αποτελεί πλέον νόμο του κράτους. Ενός κράτους, που θέλει την Τοπική Αυτοδιοίκηση, και τυπικά, σε ρόλο φορομπήχτη και εισπράκτορα της κεντρικής εξουσίας, μεσίτη και ξεπουληματία των οικονομικών δραστηριοτήτων της περιφέρειας στο ιδιωτικό κεφάλαιο, ασπίδα του νεοφιλελεύθερου αυταρχισμού σε τοπικό επίπεδο. Ο Παπαδοπούλειος οδοστρωτήρας, στο πέρασμά του δεν αναγνωρίζει ούτε ιστορία, ούτε δημοκρατία. Διαπνέεται από την "εκσυγχρονιστική αρχή" του τύπου ...καταργηθείτε, συγχωνευτείτε, τελειώσατε!

Τι σημαίνουν όλα αυτά; Τι σημαίνουν αν συνδυαστούν με τους χαφιέδες που σουλατσάρουν σε δημόσιους και κλειστούς χώρους; Αν συνδυαστούν με τα χουντικά κατάλοιπα που "τιμούν" το Αστυνομικό Σώμα, αφιερώνοντας τσάμικους στον Παττακό και που δραστηριοποιούνται σε εποχές που η κυβέρνηση ανασύρει χουντικούς νόμους, καθιστά έμβλημά της το "κοινωνικό φραγγέλιο" και δίνει εντολές για δολιοφθορές σε τρακτέρ; Αν συνδυαστούν με την πολιτική του "γιέσμεν" απέναντι στις ΗΠΑ και την τακτική "όλα τα κουβεντιάζουμε, για όλα ευχαριστούμε"... εκτός αν πρόκειται για τους εργάτες και τα αιτήματά τους;

***

Τι είναι, αλήθεια, αυτό το μόρφωμα; Τι εκπροσωπούν αυτοί που δηλώνουν ότι το συγκροτούν; Τι θέλουν να προωθήσουν μέσα από τη διαδικασία αναζήτησης οργανωτικών σχημάτων και προγραμμάτων για την επίσημη εμφάνιση της "κεντροαριστεράς"; Οι απαντήσεις δίνονται μέσα από την ίδια την πολιτική πραγματικότητα που βιώνει η χώρα. Το ΠΑΣΟΚ λεηλατεί οτιδήποτε θυμίζει κοινωνική κατάκτηση σ' αυτόν τον τόπο. Μηχανεύεται τις πιο άθλιες και αυταρχικές μεθόδους για να πειθαναγκάσει και να τρομοκρατήσει το λαό, ώστε να αποφύγει και να αποκρούσει την εκδήλωση της δυσαρέσκειας των εργαζόμενων. Και την ίδια ώρα οι "αριστεροί" της Κουμουνδούρου, του παρέχουν το άλλοθι του "αριστερού συνομιλητή"! Οσο "αριστερό" είναι το ΠΑΣΟΚ και η πολιτική του, άλλο τόσο "αριστερή" είναι η ουρά του. Αλλο τόσο "αριστερός" είναι ο ΣΥΝ, που "διαλογίζεται" με τη Χαρ. Τρικούπη με γνώμονα την καταγραφή των προγραμματικών συγκλίσεων μεταξύ τους, ώστε το ροζ δεκανίκι του ..."εκσυγχρονισμού", ενός "εκσυγχρονισμού" της αντιλαϊκής παραζάλης, να πάρει και τυπικά το χαρακτήρα του εξαρτήματος, στο μηχανοστάσιο των πολιτικών επιτελείων της πλουτοκρατίας.

***

Ο ΣΥΝ βρίσκεται στο προσκήνιο ως λιπαντικό για το πέρασμα του ..."αριστερού" νεοφιλελευθερισμού και του εθελόδουλου ευρω-ατλαντισμού. Η διατήρησή του σε αυτό το σημαντικό για την ολιγαρχία "πόστο" και η ικανότητά του να εγκλωβίζει εργαζόμενους στο τσεπάκι του ΠΑΣΟΚ, θα τρωθεί ανεπανόρθωτα, εφόσον αποκαλυφθεί απροσχημάτιστα ως παραμάγαζο του κυβερνώντος κόμματος. Είναι θέμα επιβίωσης, λοιπόν, για τον ΣΥΝ, να "πουλάει" το στιλ του ..."δύσκολου", στο κεντροαριστερό νυφοκρέβατο. Επομένως, η ανάγκη γίνεται φιλοτιμία, και αρχίζουν τα σκαμπανεβάσματα στο "κεντροαριστερό" αλισβερίσι, είτε αφορά την αποχώρηση του ΣΥΝ από τον "κοινωνικό διάλογο", είτε την υπερψήφιση του "Καποδίστρια" με ...κριτική διάθεση, είτε με τα "δε θέλω έτσι, θέλω αλλιώς" για τη σύμπραξη στις δημοτικές εκλογές. Φυσικά, όλα αυτά εκδηλώθηκαν, αφού πρώτα ο ΣΥΝ "έφαγε το γάιδαρο" της βρώμικης δουλιάς, και, για τη διατήρηση των προσχημάτων, "κόλλησε στην ουρά"...

Εκείνο, λοιπόν, που αναζητείται είναι ο τρόπος με τον οποίο ο ΣΥΝ, αφ' ενός, θα συνεχίσει να συντηρείται στην πολιτική ζωή ως πολιτικό κατοικίδιο της άρχουσας τάξης, το οποίο θα μπορεί να εξαπατά ένα κομμάτι του κόσμου της Αριστεράς, και, αφ' ετέρου, θα δώσει το παρόν στα κέντρα του κυβερνητισμού.

***

Οσο για το ΠΑΣΟΚ, έχει τα δικά του διλήμματα. Μπροστά στην ανάγκη να βρει συνενόχους στην αντιλαϊκή πολιτική του, τι να πράξει; Να περιμένει πότε θα ευοδωθεί η συγκόλληση με τον ΣΥΝ ή να τον κόψει φέτες, θέτοντας υπό τις αγκάλες του τις καταπράσινες φυλλωσιές της Κουμουνδούρου ή να συνεχίζεται στο διηνεκές το παιχνιδάκι του "μαζί και χώρια"; Κάθε εγχείρημα έχει τα υπέρ και τα κατά του. Και, φυσικά, στο τι θα γίνει, αποφασιστικός θα είναι ο προσανατολισμός που το μεγάλο κεφάλαιο θα καταλήξει να δώσει στο πολιτικό του σύστημα και αν, στο πλαίσιο της επιχειρούμενης ανασύνθεσης του πολιτικού τοπίου, θα συνεχιστεί ή όχι η μονοκομματική διαχείριση.

***

Νίκος ΜΠΟΓΙΟΠΟΥΛΟΣ

Ο ΣΥΝ βρίσκεται στο προσκήνιο ως λιπαντικό για το πέρασμα του ..."αριστερού" νεοφιλελευθερισμού και του εθελόδουλου ευρω-ατλαντισμού. Η διατήρησή του σε αυτό το σημαντικό για την ολιγαρχία "πόστο" και η ικανότητά του να εγκλωβίζει εργαζόμενους στο τσεπάκι του ΠΑΣΟΚ, θα τρωθεί ανεπανόρθωτα, εφόσον αποκαλυφθεί απροσχημάτιστα ως παραμάγαζο του κυβερνώντος κόμματος