Μια επίσκεψη στα γιαπιά του Πύργου, αρκεί για να διαπιστώσεις την κατάσταση που επικρατεί. Η συντριπτική πλειοψηφία των οικοδόμων, νέοι και ανήλικοι. Αλλωστε τέτοιους εργάτες χρειάζονται οι εργολάβοι. Να αντέχουν στη σκληρή εργασία, να μην απαιτούν λεφτά και πολύ περισσότερο, ένσημα.

Σύμφωνα με καταγγελίες του Συνδικάτου Οικοδόμων Πύργου, γίνονται συμφωνίες μεταξύ εργολάβων και ιδιοκτητών κατοικιών για δουλιές χωρίς ένσημα, ή και με λιγότερα ένσημα από αυτά που προβλέπονται. Υπάρχουν όμως και καταγγελίες για "κλοπή" των ενσήμων από τους εργολάβους, αφού δεν τα καταβάλουν στους εργαζόμενους, τα κρατούν για τον εαυτό τους ή και τα πουλούν σε τρίτους, μεγιστοποιώντας έτσι τα κέρδη τους.

Οπως θα μας πει ο οικοδόμος Σταυρόπουλος, που δουλεύει 22 χρόνια στην οικοδομή, "στις 50 δουλιές που θα δουλέψουμε, μόνο στις δύο μας δίνουν ένσημα". Στην ερώτησή μας γιατί δεν τα διεκδικεί, θα πει: "Ολοι οι οικοδόμοι εκβιάζονται από τους εργολάβους και τους κατασκευαστές σπιτιών με τον "μπαμπούλα" των Αλβανών". Δίπλα του, με ένα σκεπάρνι στα χέρια στεκόταν ένα ανήλικο παιδί περίπου 16 χρονών. Οταν αντιλήφθηκε την ιδιότητά μας, απομακρύνθηκε διακριτικά...

Πιο πέρα συναντήσαμε τον Βασίλη Μπαλά, 22 χρονών και τον Αλ. Ανδρεόπουλο, 20 χρονών. Μαζί τους και ο πατέρας του Βασίλη, Αγγελος. Και οι τρεις δουλεύουν για λογαριασμό της εταιρίας "ΔΟΞΑ". Οι δύο νέοι που δουλεύουν ως απλοί εργάτες, όπως μας είπαν, παίρνουν πέντε χιλιάδες τη μέρα και μάλιστα χωρίς να έχουν ωράριο. Ο Α. Μπαλάς που είναι μάστορας, οι αποδοχές του κυμαίνονται ανάλογα με τη δουλιά από τις 7 έως τις 10 χιλιάδες. Ενσημα για τη συγκεκριμένη δουλιά - φρεάτια σε δρόμο - σύμφωνα με την εταιρία, δεν προβλέπονται. "Πότε δουλεύω 8 ώρες, πότε 4 ώρες, με κρατάνε όσο με χρειάζονται. Μερικές φορές δεν έχω και καθόλου δουλιά. Τι να κάνουμε" θα μας πει με πικρία ο Αλέξανδρος.

Σε ένα γιαπί συναντήσαμε δύο παλαίμαχους του κλάδου, τον 57χρονο Γιώργο Κατσαρδάμα και τον Χρήστο Ροδόπουλο 63 χρόνων! "Δουλεύω από δέκα χρονώ παιδί", θα μας πει ο Γ. Κατσαρδάμας. "Σαράντα εφτά χρόνια δουλιάς στην οικοδομή είναι παρά πολλά. Ευτυχώς που έχω συμπληρώσει ίσα - ίσα τα ένσημά μου και σε ένα χρόνο θα πάρω σύνταξη. Δεν είναι κατάσταση αυτή να παίρνουμε σύνταξη στα 58 και να θέλουν να μας την πάνε στα 60. Ζαλίζομαι, δεν μπορώ να σταθώ πια στη σκαλωσιά. 47 χρόνια με το μυστρί στο χέρι και μόλις που έχω συμπληρώσει τα ένσημά μου. Δουλεύαμε σε ανασφάλιστες περιοχές χωρίς ένσημα. Υπάρχουν πολλοί συνάδελφοι που δε θα μπορέσουν να πάρουν ποτέ σύνταξη. Αίτημά μας είναι να αποδοθούν τα υπέρ αγνώστων ένσημα, ώστε να καταφέρουν οι ηλικιωμένοι οικοδόμοι να πάρουν μια σύνταξη. Οσο για το μεροκάματο, αυτό είναι κάτω από αυτό που ορίζει η Συλλογική Σύμβαση. Δεν μπορούμε να τα βγάλουμε πέρα οικονομικά. Ειδικά τώρα το χειμώνα υπάρχουν και περιπτώσεις που κάνουμε δύο μεροκάματα το μήνα".

Δίπλα μας και Χρήστος Ροδόπουλος, 63 χρόνων. Στην ερώτησή μας γιατί δεν έχει πάρει ακόμα τη σύνταξή του, θα μας πει: "Θέλω ακόμα δύο χιλιάδες ένσημα"! και συνεχίζοντας μας λέει, "τι να κάνω; Εχω πρόβλημα στην καρδιά μου και έκανα εγχείρηση με τρία μπάι πας. Προσπαθώ να κάνω κουράγιο να δουλέψω, αλλά δυσκολεύομαι πολύ. Πολλές φορές σταματάω, γιατί δεν αντέχω. Το ξέρω κάποια στιγμή θα πεθάνω πάνω στη δουλιά". Για το πόσα χρόνια δουλεύει; "Από δώδεκα χρονώ. Σταμάτησα το σχολείο στην τετάρτη τάξη του δημοτικού και άρχισαν να δουλεύω στην οικοδομή, 51 χρόνια!Μια ζωή δουλεύαμε χωρίς ένσημα, γι' αυτό τώρα δεν μπορούμε να πάρουμε σύνταξη". Για το πρόβλημα υγείας που έχει, όπως μας είπε, έχει εξεταστεί σε πολλά νοσοκομεία, τα οποία τον έχουν βγάλει ως ανίκανο για εργασία. Ομως, η δευτεροβάθμια υγειονομική επιτροπή τον βγάζει ικανό. "Το παλεύω το θέμα - θα μας πει - αλλά δε βλέπω να γίνεται τίποτα". Στην ίδια θέση με τον Χ. Ροδόπουλο, που είναι πολύ δύσκολο να πάρει σύνταξη, βρίσκονται στην περιοχή άλλοι 300 ηλικιωμένοι οικοδόμοι.