Η επιχείρηση ΚΕΡΑΜΙΚΑ ΟΛΥΜΠΙΑ ήταν η τελευταία από τις μεγάλες που υπήρχαν στην περιοχή. Το πρωί της 17ης Νοέμβρη οι 200 εργαζόμενοι γυρνώντας από την κανονική τους άδεια που τους είχε παραταθεί αναγκαστικά από τον επιχειρηματία, βρήκαν την πύλη κλειδωμένη. Ο λόγος όπως τους εξήγησε ο διευθυντής κ. Ντούνης, είναι ότι η επιχείρηση δεν έχει λεφτά για πρώτες ύλες και ότι θα λειτουργήσει σε μερικές μέρες. Ομως οι εργαζόμενοι αντιμετώπισαν τη δήλωση αυτή με επιφυλακτικότητα και από εκείνη την ημέρα πραγματοποιούν επίσχεση εργασίας, απαιτώντας τη λειτουργία του εργοστασίου και την καταβολή των δεδουλευμένων τους.

Αντί όμως να έρθουν οι πρώτες ύλες και να λειτουργήσει το εργοστάσιο, ήρθε μια επιστολή της διεύθυνσης προς το σωματείο εργαζομένων που ανακοίνωνε το οριστικό κλείσιμο. Στην ανακοίνωση αναφέρεται ότι "παρά την πολύμηνη και αγωνιώδη προσπάθεια δεν καταφέραμε να αποφύγουμε την - ίσως αρκετά καθυστερημένη - παύση των εργασιών! Αν είχαμε σταματήσει πριν από ένα χρόνο οι οφειλές προς τους προμηθευτές μας θα ήταν μηδενικές. Οι αποζημιώσεις των εργαζομένων θα καλυφθούν προνομιακά από τα περιουσιακά στοιχεία της επιχείρησης" και τέλος "θέλουμε να ευχαριστήσουμε αυτούς που εργάστηκαν ευσυνείδητα και συνεργάστηκαν έντιμα μαζί μας"!

Ως ιδιοκτήτης της επιχείρησης εμφανίζεται ένας Ιταλός, ονόματι Τζοβάνι Μαρατζάνα. Πριν τρία χρόνια περίπου άρχισε να δημιουργεί τα πρώτα προβλήματα, με καθυστερήσεις στις πληρωμές, με αναγκαστικές διαθεσιμότητες, αλλά και με την εκ περιτροπής (! ) απασχόληση των εργαζομένων που τους είχε χωρίσει σε τρεις ομάδες εργασίας.

Οι εργαζόμενοι τότε κλήθηκαν να κάνουν υποχωρήσεις και υπομονή για το καλό του εργοστασίου και έτσι έπαψαν να παίρνουν φόρμες εργασίας, παπούτσια, γάλα. Εφτασαν, μάλιστα, στο σημείο να δουλεύουν υπερωρίες με 8 κατοστάρικα την ώρα. Οποιος είχε αντίρρηση να δουλέψει υπερωρία με αυτή την τιμή, εκβιαζόταν δεόντως. Παρά τις υποχωρήσεις των εργαζομένων, η επιχείρηση - σύμφωνα με τον ιδιοκτήτη - πήγαινε από το κακό στο χειρότερο, ώσπου πρόπερσι η πιστώτρια ΕΤΒΑ κινήθηκε προς τον πλειστηριασμό της επιχείρησης. Η αντίδραση όμως των εργαζομένων και των φορέων της περιοχής απέτρεψε τον πλειστηριασμό και υποχρεώθηκε η ΕΤΒΑ σε ρύθμιση χρεών, με την προοπτική να λειτουργήσει η επιχείρηση. Ελαφρυντικές ρυθμίσεις είχε και από το ΙΚΑ αφού έκανε διακανονισμό να πληρώνει με δόσεις τα συσσωρευμένα ασφάλιστρα των εργαζομένων.

Η Θεανώ Τσούρα, εργαζόμενη στην ΚΕΡΑΜΙΚΑ ΟΛΥΜΠΙΑ μέσα σε λίγα χρόνια βρίσκεται για δεύτερη φορά άνεργη. Το 1991 απολύθηκε από το "Αιγαίον". Βρήκε δουλιά στην ΚΕΡΑΜΙΚΑ, αλλά πάλι τα ίδια. "Βρίσκομαι σε άσχημη οικονομική κατάσταση, λέει. Πώς να τα βγάλω πέρα. Οι υποχρεώσεις μου είναι πάρα πολλές. Πούνα βρω τώρα δουλιά;". Ο Β. Σκουρής που δούλευε 9 χρόνια στην επιχείρηση, πιστεύει πως δεν πρόκειται να ξανανοίξει το εργοστάσιο. "Είμαστε όλοι νέοι και πρέπει να βρούμε δουλιά", θα μας πει. "Πού όμως, αφού δεν υπάρχει τίποτα. Η ΚΕΡΑΜΙΚΑ ήταν το τελευταίο που λειτουργούσε. Δεν υπάρχει καμία προοπτική για εύρεση εργασίας". Η Αντωνία Κωνσταντοπούλου 45 χρονών, ειδοποιήθηκε να γυρίσει στη δουλιά της εφτά μέρες απ' όταν έληγε η άδειά της. "Επρεπε να γυρίσω στη δουλιά στις 10 Νοέμβρη όμως με πήραν τηλέφωνο και μου είπαν να έρθω στις 17. Στις 14 του μήνα με ξαναπήραν τηλέφωνο και μου είπαν να γυρίσω στις 24. Πού να ξέρω τώρα αν θα ξαναλειτουργήσει το εργοστάσιο. Εγώ είμαι μεγάλη και θέλω να συμπληρώσω τα ένσημά μου. Αν με διώξουν από δω, πού θα βρω δουλιά σε τέτοια ηλικία;", θα μας πει οργισμένη.