Θέατρο και κοινωνία

Υπάρχουν βιβλία που, και μέσω ενός ειδικού θέματος παρέχουν ευρύτερη αυτού γνώση για την κοινωνία, τους θεσμούς, τα πρόσωπα της εποχής του αντικειμένου τους. Παρέχουν στον αναγνώστη και ένα "μέτρο" για να αντιστοιχίσει το θέμα του βιβλίου με "συγγενή" του σε άλλες κοινωνίες, εποχές και ως προς τη χώρα μας. Θέμα του "πάμπλουτου" σε στοιχεία βιβλίου του ιστορικού, φιλολόγου, ιδρυτή της "Γαλλικής Εταιρείας Μελετών του 17ου Αιώνα" (σ' αυτόν αφιέρωσε όλες τις μελέτες του) Ζορζ Μονζεντιέν είναι "Η καθημερινή ζωή των ηθοποιών την εποχή του Μολιέρου",που κυκλοφορεί στην εξαιρετικά εκλαϊκευτική, παρότι επιστημονική σειρά, "Λαοί και Πολιτισμοί" των εκδόσεων "Παπαδήμα",σε ρέουσα μετάφραση Λήδας Παλλάντιου.

Το βιβλίο ψυχαγωγεί (έλκεται πάντα το κοινό με το έργο και το βίο των καλλιτεχνών), αλλά κυρίως παρέχει άπειρες γνώσεις. Για το θέατρο και τους ανθρώπους του (το έργο και τη ζωή τους) στη Γαλλία από το 1600 - 1700, με επίκεντρο τον "ταπετσιέρη" του βασιλιά. Δηλαδή τον κορυφαίο κωμωδιογράφο - σκηνοθέτη - θιασάρχη - ηθοποιό Ζαν Μπατίστ Ποκελέν,γνωστό ως Μολιέρο.Για την εξουσία, τους εκπροσώπους της, τη θεατρική πολιτική της. Τις ταξικές αντανακλάσεις της κοινωνίας στην εξέλιξη, στα είδη, στα έργα του θεάτρου, στα κείμενα υπεράσπισης ή κατακεραύνωσης του θεάτρου, στους θιάσους, στους συγγραφείς, θεατρίνους, στους χώρους των παραστάσεων. Εξαιρετικά τεκμηριωμένα αποκαλυπτικό, όμως, είναι το βιβλίο όσον αφορά την τρομερή εξουσία της καθολικής Εκκλησίας ακόμα και έναντι όποιου θεατρόφιλου βασιλιά, τον λογοκριτικό, απαγορευτικό, αφοριστικό και συχνά απάνθρωπο (αλλεπάλληλα στη διάρκεια του 17ου αι. ) "ρόλο" της και μέσω των παραθρησκευτικών οργανώσεών της κατά του θεάτρου. Θύμα της υπήρξε, ακόμα και στη στερνή του ώρα, ο Μολιέρος, τον οποίο υπερασπίστηκαν στιχουργικά ο Λάιμπνιτς:"Ατεγκτοι των ανθρώπων κυβερνήτες/ Γνωρίζετε πως στον αιώνα μας/ Ενας Μολιέρος είναι τόσο/ εποικοδομητικός/ όσο και τα διδάγματά σας; " και οΤριστάν: "Γιατί ετούτο το επάγγελμα αποφεύγεις/ Ως ύποπτο ατιμίας; / Είναι μια πράξη σήμερα που η δόξα του/ Φέρνει τη σφραγίδα της φιλίας".Κρίμα που ανάλογες φωνές δεν αντιτάχθηκαν στην ορθόδοξη Εκκλησία από τους βυζαντινούς μέχρι τους νεότερους χρόνους. Δεν πέρασε μισός αιώνας αφότου έπαψαν να ισχύουν στη χώρα μας οι νόμοι του Βυζαντίου κατά των Ελλήνων θεατρίνων...

Αρ. ΕΛΛΗΝΟΥΔΗ