Τα μουσικά παιχνίδια ενός Προέδρου | ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΣ

ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΣ

Τα μουσικά παιχνίδια ενός Προέδρου

Τα υπερήλικα άτομα και τα πολύ μικρά παιδιά, ζητάνε παιχνίδια και παράλογα πράγματα, πολλές φορές αναγκαζόμαστε και συμφωνούμε με τις παράλογες απόψεις τους. Σ' αυτή την περίπτωση ισχύει το "πετάει ο γάιδαρος, πετάει!".

Ξέρουμε όμως πολύ καλά ότι ο γάιδαρος είναι τετράποδο ζώο όχι πτηνό.

Το παράλογο συγχωρείται όταν πρόκειται για το χατίρι υπέργηρου ατόμου ή μικρού παιδιού.

Οταν πρόκειται, όμως, για Πρόεδρο μεγάλης χώρας το παράλογο βλάπτει.

***

Βγαίνει, λοιπόν, ο Πρόεδρος Μπιλ, πιάνει μια μπαγκέτα, στέκεται στο πόντιουμ μιας μεγάλης συμφωνικής ορχήστρας, της εθνικής συμφωνικής ορχήστρας της Ουάσιγκτον και κοροϊδεύει τον εαυτό του, τους μουσικούς, το συνθέτη Τζον Φίλιπ Σούζα (με το εμβατήριο του Σούζα κουνούσε τα χέρια του ο κύριος Μπιλ) και πολλά εκατομμύρια τηλεθεατών.

Δε γνωρίζουν οι συμβουλάτορες του κύριου Μπιλ ότι χιλιάδες πολίτες ξέρουν ότι για να ανέβει ένας πολίτης στο πόντιουμ και να διευθύνει μια συμφωνική ορχήστρα πρέπει να είναι αρχιμουσικός;

Πρέπει να έχει σπουδάσει για πολλά χρόνια την τέχνη της διεύθυνσης ορχήστρας και τα ανώτερα θεωρητικά της μουσικής.

***

Δεν παίζουνε με τις τέχνες.

Δεν αστειεύονται με τις ορχήστρες.

Το ψώνιο του καλλιτέχνη που έχει συνέπειες οπτικο-ακουστικές (δεν μπορούν να μας κοροϊδεύουν, ξέρουμε από μαέστρους, ένα Μητρόπουλο βγάλαμε) δε συγχωρείται ούτε σε Προέδρους μεγάλων ιμπεριαλιστικών κρατών.

Γιώργος ΜΗΝΑΣ

Συνθέτης - Καθηγητής