Απιαστο όνειρο είναι για τον τσαγκάρη Χρήστο Νίλα η σύνταξη, καθώς έχει "πατήσει" ήδη τα 60 χρόνια, αλλά του λείπουν τα απαιτούμενα ένσημα και η ανεργία έρχεται να πολλαπλασιάσει το πρόβλημα.

"Κανονικά - θα πει - θα έπρεπε να είχα βγει στη σύνταξη, αφού είμαι ήδη 60 χρονών, όμως τα ένσημά μου δεν είναι αρκετά. Για πολλά χρόνια αναγκάστηκα να δουλεύω ανασφάλιστος για ένα κομμάτι ψωμί. Μόλις διεκδικείς ένσημα, οι εργοδότες σε πετάνε στο δρόμο. Χρειάζομαι ακόμα 600 ένσημα για να βγω στη σύνταξη, αλλά είναι πολύ δύσκολο να τα συμπληρώσω. Τώρα όπου πάω και ζητώ για δουλιά με απορρίπτουν. Οι εργοδότες θέλουν νέους ανθρώπους, επειδή αντέχουν στη δουλιά που είναι σκληρή, αλλά και γιατί παίρνουν μικρότερα μεροκάματα. Στην ηλικία μου είναι πολύ δύσκολο, ως και αδύνατον να βρει κάποιος δουλιά. Ειδικά στον κλάδο τον τσαγκαράδων, όπου τα πράγματα έχουν δυσκολέψει πολύ.

Για να μπορέσω να επιβιώσω, αναγκάζομαι να κάνω πίσω, να δέχομαι να δουλεύω χωρίς κανονικό μεροκάματο και μερικές φορές και χωρίς ένσημο. Και όλα αυτά βέβαια περιστασιακά, δουλιές των λίγων ημερών. Τι να κάνω; Πώς να τα βγάλω πέρα χωρίς δουλιά; Στα τόσα χρόνια που είμαι, έχω μάθει κάτι: "Αν δε φωνάξεις δε σου δίνει κανείς". Θέλω να πω στους νέους συναδέλφους να αγωνιστούν τώρα, να προλάβουν. Η πρωτοβουλία για τη συγκρότηση Επιτροπής Ανέργων είναι καλή, όλοι μαζί να συσπειρωθούμε στην Επιτροπή και να παλέψουμε για το δίκιο μας".