Να σημειώσουμε, όμως και κάτι άλλο, με την ευκαιρία του προηγούμενου σχολίου. Ο,τι ακριβώς ισχύει, για τον πληθωρισμό και τη μείωσή του, ισχύει και για οποιονδήποτε άλλον τεχνοκρατικό οικονομικό στόχο. Και οι τελευταίοι δεν είναι μόνο πολλοί τα τελευταία χρόνια, αλλά καθορίζουν λίγο - πολύ και τη ζωή όλων μας. Τα πάντα φέρνουν γύρω από τη μείωση των δημοσίων ελλειμμάτων, τη μείωση του δημόσιου χρέους, τη μείωση των επιτοκίων, κλπ., κλπ.

Και, βέβαια, κανείς δεν μπορεί να έχει αντίρρηση στην επίτευξη αυτών των στόχων. Το ζήτημα, όμως, δε βρίσκεται σ' αυτό. Ακόμη κι αν αφήσουμε στην άκρη το ποιοι ευθύνονται για όλ' αυτά, παραμένει το κρίσιμο θέμα του περιεχόμενου της πολιτικής και των μέτρων, με τα οποία επιχειρεί η κυβέρνηση - και η κάθε κυβέρνηση - να φέρει τους στόχους αυτούς σε πέρας. Με μια πολιτική, που προστατεύει και ενισχύει παραπέρα τα λαϊκά εισοδήματα και δικαιώματα γενικότερα και βάζοντας τους πραγματικά έχοντες και κατέχοντες να πληρώσουν το κόστος ή την ακριβώς αντίθετη;

Περιττό, να σημειώσουμε ποια πολιτική από τις δυο ακολουθεί η σημερινή κυβέρνηση. Είναι ηλίου φαεινότερο στον καθέναν, που ζει σ' αυτό τον τόπο.