ΟΥΑΣΙΓΚΤΟΝ. -

Ο Τζούλιους Μπέκτον διατέλεσε στρατηγός του αμερικανικού στρατού. Υπήρξε διοικητής της "Ομοσπονδιακής Υπηρεσίας Αντιμετώπισης Επειγόντων" και για κάποιο φεγγάρι εργάστηκε ως πρόεδρος κολεγίου. Ωστόσο στη διάρκεια της πολυτάραχης ζωής του και με 72 χρόνια στην πλάτη, ο Μπέκτον διαβεβαίωσε πως το πιο δύσκολο από όσα αντιμετώπισε ποτέ ήταν η διεύθυνση των γυμνασίων της Ουάσιγκτον!

"Ηταν η δυσκολότερη, η σκληρότερη δουλιά που ανέλαβα ποτέ", είπε ο Μπέκτον, αναγγέλλοντας την είδηση της παραίτησής του στο τέλος της τρέχουσας ακαδημαϊκής χρονιάς από τη θέση του διευθυντή δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης."Κουράστηκα, σωματικά, ψυχικά, συναισθηματικά", τόνισε ο Μπέκτον στους άναυδους δημοσιογράφους, εξηγώντας ότι παρά το γεγονός ότι κατάφερε να κάνει κάποιες μικροβελτιώσεις στο δημόσιο εκπαιδευτικό σύστημα, η κρίση στη ζούγκλα του μαυροπίνακα είναι ό,τι χειρότερο είχε να αντιμετωπίσει ποτέ! Γιατί; Επειδή τα 77.000 γυμνάσια της Ουάσιγκτον πλήττονται από τέσσερις μεγάλες πληγές: τα ετοιμόρροπα κτίρια, τις κακές επιδόσεις των μαθητών στις γραπτές δοκιμασίες, τη βία και την κακοδιαχείριση, που φθάνει σε τέτοιο βαθμό, ώστε κανείς δεν ξέρει πόσοι ακριβώς εκπαιδευτικοί εργάζονται στα σχολεία της πρωτεύουσας...

Μια επιτροπή που συγκροτήθηκε από το Κογκρέσο, για να βγάλει τη δευτεροβάθμια εκπαίδευση της Ουάσιγκτον από την οικονομική κρίση, απέλυσε τον προηγούμενο διευθυντή και διόρισε τον Μπέκτον στη θέση του το Νοέμβρη του 1996. Ομως, τα λίγα που κατάφερε να κάνει ο Τζούλιους Μπέκτον (όπως διορισμό φρουρών ασφαλείας σε κάθε σχολείο, εγκατάσταση ανιχνευτών μετάλλων και όπλων κλπ.) δε στάθηκαν αρκετά, μοιάζοντας περισσότερο με σταγονίδια στον ωκεανό των ανυπέρβλητων προβλημάτων. Γιατί... πώς να το κάνουμε! Ακόμη και για έναν πρώην στρατηγό, η αμερικάνικη ζούγκλα του γυμνασιακού μαυροπίνακα είναι ακόμη σκληρότερη και από το πεδίο μαχών - εικονικών ή μη...