Την ανάγκη της άμεσης και οργανωμένης αντίδρασης των εργαζομένων, ενάντια στην πολυμέτωπη επίθεση που δέχεται σήμερα το εργατικό κίνημα, υπογράμμισε χτες στην παρέμβασή του στην προ ημερησίας διατάξεως συζήτηση, ο βουλευτής του ΚΚΕ Μήτσος Κωστόπουλος.

"Το ζήτημα που κουβεντιάζουμε - κυρίως το ζήτημα αυτό - είναι ζήτημα ιδεολογικό, ζήτημα ταξικής προσέγγισης και ανάλυσης, ζήτημα πολιτικής πρακτικής", επισήμανε ξεκινώντας την ομιλία του ο Μήτσος Κωστόπουλος, σημειώνοντας ότι σήμερα βρίσκεται στο στόχαστρο το "μίνιμουμ πλαίσιο κοινωνικών, ασφαλιστικών, προνοιακών, πολιτικών, συνδικαλιστικών δικαιωμάτων" που διαμορφώθηκε με τους αγώνες των εργαζομένων. Τόνισε δε ότι "η γραμμή που χαράσσεται είναι απλή, σαφής, απάνθρωπη: Ενταση της εκμετάλλευσης της εργατικής τάξης και όλων των εργαζομένων με διάφορες δικαιολογίες, που πολλές φορές είναι για γέλια. Λόγου χάριν όποιος υποστηρίζει ότι τα σύγχρονα δεδομένα επιβάλλουν τη μείωση του χρόνου εργασίας είναι "δογματικός" και όποιος λέει το 8ωρο να γίνει 9ωρο και 10ωρο είναι μοντέρνος "εκσυγχρονιστής"".

Παράλληλα ο Μήτσος Κωστόπουλος συμπλήρωσε ότι οι νεοφιλελεύθερες επιλογές που επιχειρείται να προωθηθούν με βάση και τις αποφάσεις του Διευθυντηρίου των Βρυξελλών, νομιμοποιούν σήμερα το εργατικό κίνημα "να πει ΟΧΙ σ' αυτές τις επιλογές, με όποια μέσα και τρόπους αντίστασης επιλέξει, προκειμένου να υπερασπιστεί αυτά που κατέκτησε". "Τίθεται δηλαδή το ζήτημα της ανατίναξης όλων των γεφυρών προς τα πίσω, με ό,τι αυτό συνεπάγεται", είπε χαρακτηριστικά.

Καταλήγοντας ο Μήτσος Κωστόπουλος, τόνισε πως "η σημαντική πολιτική πρόταση των κομμουνιστών για συγκρότηση αντιιμπεριαλιστικού, αντιμονοπωλιακού μετώπου δεν έγινε ούτε σαν μπλόφα, ούτε από παραξενιά. Συνυπολόγισε ότι η κατάσταση που διαμορφώνεται σήμερα συνιστά μια πρωτόγνωρη στα τελευταία 80 χρόνια επίθεση του κεφαλαίου στα εργασιακά δικαιώματα, στο ίδιο το εργατικό κίνημα. Συνυπολόγισε ότι αυτή την επίθεση πραγματοποιεί ένα μπλοκ πολιτικών δυνάμεων που δεν μπορείς να ξεχωρίσεις αν είναι νεοσυντηρητικές ή σοσιαλδημοκρατικές. Ενα μπλοκ που οχυρώνεται πίσω από θεοκρατικές θεωρίες, ότι τάχα είναι μοιραίο να μη μείνει τίποτα όρθιο. Απευθυνόμενοι προς κάθε εργάτη, όπου κι αν ανήκει, προς κάθε δημοκράτη, προς κάθε προοδευτικό και λογικό άνθρωπο τονίζουμε ότι για να αποτρέψουμε τους μεγάλους κινδύνους, θα το καταφέρουμε μόνο με την ένταση στο έπακρο όλων των δυνάμεων, με την ικανότητα για τη χρησιμοποίηση κάθε, έστω και της παραμικρής ρωγμής, όπως και κάθε, ακόμα και της παραμικρής δυνατότητας, για μαζικό σύμμαχο, έστω προσωρινό, ασταθή". Αυτό λέμε. Αυτό είναι το μέτωπο των εργαζομένων, το μέτωπο των προοδευτικών δυνάμεων, ενάντια στο μέτωπο της αντίδρασης.