Προφανώς δεν έγινε ξαφνικά η "Ελευθεροτυπία" και ο ιδιοκτήτης της τιμητής της διαφάνειας στο δημόσιο βίο και κυρίως στις συμβάσεις που υπογράφει το δημόσιο με τα "μεγάλα αφεντικά" για τις "χοντρές δουλιές". Δεν είναι, βέβαια, αυτός ο λόγος και το κίνητρο που ώθησε την "αδέσμευτη" εφημερίδα να ανακινήσει το θέμα της ανανέωσης της σύμβασης για το Ξυστό Λαχείο. Αλλωστε, ανάλογες αποκαλύψεις της εφημερίδας στο παρελθόν (βλέπε διαμάχη με Λαμπράκη για το έργο των βιβλιοθηκών του υπουργείου Παιδείας) είχαν αποδείξει ότι κίνητρο αποτελούν κυρίως τα στενά επιχειρηματικά συμφέροντα των ιδιοκτητών, ενταγμένα βέβαια στο πλαίσιο της γενικότερης φαγωμάρας μεταξύ των μεγαλοεκδοτών και επιχειρηματιών για τη μοιρασιά των "μεγάλων έργων".

Η κυβέρνηση βέβαια παριστάνει, ως συνήθως, τον διαιτητή και επιχειρεί να ικανοποιήσει τους "εμπλεκόμενους", επιχειρώντας να ισορροπήσει χάρη των γενικότερων συμφερόντων της οικονομικής ολιγαρχίας αλλά και της ίδιας. Δεν της "βγαίνει" όμως πάντα...

ΥΓ. Μόνο όταν υπάρχει σύγκρουση μεταξύ ισχυρών συμφερόντων μπορεί να ανοίξει κάποια χαραμάδα για να μάθει ο λαός ένα απειροελάχιστο μέρος του άθλιου παιχνιδιού που παίζεται στις πλάτες του και κυρίως με τα λεφτά του.