Στα τέλη της δεκαετίας του '80 μια σειρά γεγονότα, που διαδραματίζονται στο χώρο του εμπορίου, σηματοδοτούν την έναρξη της αντίστροφης μέτρησης για τα εργασιακά δικαιώματα των εργαζομένων στον κλάδο, αλλά και για τις μικρομεσαίες επιχειρήσεις. Το "χρονικό του προαναγγελθέντος θανάτου" αρχίζει να γράφεται το 1988, όταν η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ, δέσμια των πολυεθνικών του κλάδου, αποδεσμεύει σε πρώτη φάση το ωράριο λειτουργίας των εμπορικών καταστημάτων. Το έργο της αναλαμβάνει να ολοκληρώσει η κυβέρνηση της ΝΔ, που δύο χρόνια μετά, το 1990, με το γνωστό της πολυνόμο, απελευθερώνει πλήρως το ωράριο και επιτρέπει την εφαρμογή του αίσχους του ωρομισθίου και της μερικής απασχόλησης.

Η απελευθέρωση ανοίγει τους "ασκούς του Αιόλου" και οι εξελίξεις στο χώρο είναι ραγδαίες και συνάμα τραγικές για εργαζόμενους και μικρομεσαίους εμπόρους. Οι πολυεθνικές εισβάλλουν στην Ελλάδα, η δουλικότητα των κυβερνήσεων απέναντί τους εκτινάσσει την ασυδοσία τους στα ύψη. Σε λίγα χρόνια καταφέρνουν ένα γερό πλήγμα στους ΕΒΕ, "ποδοπατούν" εργασιακά και ασφαλιστικά δικαιώματα.

Σήμερα, οι εμποροϋπάλληλοι καταγγέλλουν ότι πρώτοι αυτοί χρησιμοποιήθηκαν σαν "πειραματόζωα", πάνω στα οποία δοκιμάστηκε ό,τι πιο αντεργατικό περιλαμβάνει η "Λευκή Βίβλος" και μάλιστα χωρίς καν να υπάρχει στη χώρα μας το αντίστοιχο νομοθετικό πλαίσιο. Τα αποτελέσματα του "πειράματος" τραγικά, καταρρίπτουν το "μύθο" της αύξησης των θέσεων εργασίας, που θα προέλθει από τη γενικευμένη εφαρμογή της μερικής απασχόλησης.

"Σκλαβενίτης", "Αλιμέντα", "Ατλάντικ", "Βερόπουλος"....Τα σύγχρονα "γκέτο". Το ποσοστό των ωρομίσθιων εργαζομένων στο 60 ή και το 70%, με τάση ανόδου! Η τρομοκρατία στο φόρτε της. Στα σούπερ μάρκετ "Ατλάντικ" δίνουν και παίρνουν οι δυσμενείς μεταθέσεις, προκειμένου οι "ενοχλητικοί" εργαζόμενοι, που πολλές φορές το μοναδικό τους "ελάττωμα" είναι ότι είναι πλήρως απασχολούμενοι, να εξαναγκαστούν σε παραίτηση και να μην πάρουν ούτε την αποζημίωσή τους.

Στο κατάστημα του "Ατλάντικ" στα Μελίσσια οφείλονται σε 10 εργαζόμενες από 120 έως 200 ώρες υπερωριών! Οι εργαζόμενες κατέφυγαν στην Επιθεώρηση Εργασίας, όπου ο εργοδότης τις παρέπεμψε να προσφύγουν αν το επιθυμούν στη Δικαιοσύνη και να διεκδικήσουν την πληρωμή των υπερωριών τους, γιατί η επιχείρηση "δεν μπορεί να κάνει τίποτα για τις ώρες αυτές"! Στο κατάστημα των Πετραλώνων εργαζόμενος ωρομίσθιος εργάζεται έξι μέρες τη βδομάδα, για 40 ώρες, χωρίς να πληρώνεται και να ασφαλίζεται αναλόγως!

Σε όλα τα σούπερ μάρκετ "Ατλάντικ" οι εργαζόμενοι υποχρεώνονται να πληρώσουν επιτόπου τυχόν έλλειμμα που μπορεί να υπάρξει στο κλείσιμο του ταμείου, ενώ σε περίπτωση που διαπιστωθεί ότι υπάρχουν ληγμένα προϊόντα, η υπάλληλος που είναι υπεύθυνη για το διάδρομο όπου βρίσκονται τα προϊόντα αυτά υποχρεώνεται να τα πληρώσει από την τσέπη της.

Τα πολυκαταστήματα ΚΟΝΤΙΝΕΝΤ βρήκαν τον τρόπο να εμποδίσουν την ανάπτυξη της συνδικαλιστικής δράσης. Απολύουν το προσωπικό κάθε τρεις μήνες και το αντικαθιστούν με νέο! Η μερική απασχόληση, καθεστώς, αφού όπως έχει δηλώσει και ο διευθυντής "ανάπτυξης ανθρώπινου δυναμικού" στο περιοδικό "Σελφ Σέρβις", "ο θεσμός της μερικής απασχόλησης λύνει τα χέρια της επιχείρησης, της δίνει τη δυνατότητα να αποκτήσει ευλυγισία. Δεν έχουμε χαμένες ώρες, πράγμα που σημαίνει καλύτερη παραγωγικότητα...".

Στα ΠΡΑΚΤΙΚΕΡ η τρομοκρατία οργιάζει, εφαρμόζονται εσωτερικοί κανονισμοί λειτουργίας, επιβάλλονται ποινές για ασήμαντα παραπτώματα. Στο κατάστημα της Λάρισας απολύθηκαν συνδικαλιστές, κατηγορούμενοι ακόμα και για κλοπή, οι οποίοι βέβαια δικαιώθηκαν στα δικαστήρια!

Η ίδια κατάσταση συναντάται και στα ΜΑΚΡΟ.Είναι χαρακτηριστικό της ασυδοσίας των τριών παραπάνω πολυεθνικών το γεγονός ότι πολλές φορές εκπρόσωποί τους όταν μιλούν για τα καταστήματά τους κάνουν λόγο για "γερμανικό" ή "γαλλικό" έδαφος!

Στα σούπερ μάρκετ "Μαρινόπουλος" εργάζονται περίπου 6.000 εργαζόμενοι, απ' αυτούς οι 3.000 περίπου με μερική απασχόληση,ενώ ακόμα και στελέχη της επιχείρησης εργάζονται με ευέλικτες μορφές εργασίας. Φιλοσοφία της επιχείρησης είναι ότι οι μερικώς απασχολούμενοι, εκτός της άμεσης αποδοτικότητάς τους, αποτελούν το φυτώριο για πιο υπεύθυνες θέσεις. Βέβαια, αποκρύπτεται το γεγονός ότι είναι ελάχιστοι αυτοί που θα καταλάβουν τις "υπεύθυνες θέσεις", η συντριπτική πλειοψηφία των ωρομίσθιων θα συνεχίσει να βιώνει την τρομοκρατία, να δέχεται τις απειλές για απόλυση, να επιβιώνει με τις 60.000 ή 70.000 δραχμές το μήνα.