Ο Αντώνης Καλαμπόγιας δεν είναι πια ανάμεσά μας. Ο απροσκύνητος εκείνος αντάρτης της Ικαρίας, του Κόκκινου Βράχου, που προτιμούσε να μείνει για πάντα περιπλανώμενος στο βουνό, παρά να πέσει στα χέρια του ταξικού εχθρού δε θα 'χει πια την ευκαιρία να ξαναπερπατήσει, έστω ως επισκέπτης, στο αγαπημένο του νησί. Ο αγωνιστής της Εθνικής Αντίστασης, του Εμφυλίου, της πολιτικής προσφυγιάς και του αντιδικτατορικού αγώνα δε θα ξαναβρεθεί κοντά μας, για να μας θυμίσει πως το κίνημα έχει περάσει και δυσκολότερους καιρούς από τους σημερινούς, να μας ενθαρρύνει και να μας νουθετήσει πως πρέπει να έχουμε τη δύναμη του μυαλού και της θέλησης για να κάνουμε βήματα μπροστά. Και δε θα ξαναμοιραστεί μαζί μας τις ανησυχίες του για το πώς θα κάνουμε το κόμμα μας ικανό να ανταποκρίνεται σε κάθε περίπτωση στην ιστορική του αποστολή.

Ο Αντ. Καλαμπόγιας έφυγε από τη ζωή παρασυρμένος από τη δύναμη της αρρώστιας που δεν κατάφεραν ακόμη οι άνθρωποι να τη νικήσουν. Κι όμως το πάλεψε ως το τέλος, γιατί ως το τέλος υπήρξε αγωνιστής, υπήρξε αντάρτης, υπήρξε απροσκύνητος, ήταν από κείνη την πάστα τον ανθρώπων που γεννήθηκαν με το κεφάλι ψηλά. Κι αυτός του ο χαρακτήρας, ο δουλεμένος κι ατσαλωμένος σε ανυπέρβλητα δύσκολες συνθήκες είναι για μας που μείναμε πίσω, ιδιαίτερα για τους νεότερους, ένα ανεξάντλητο σχολείο φρονηματισμού και διαπαιδαγώγησης.