Στο στόχαστρο της κυβερνητικής πολιτικής, που ιδιωτικοποιεί τα πάντα, καταστρατηγεί εργασιακές σχέσεις και κεκτημένα, μετατρέπει τα κοινωνικά αγαθά σε εμπόρευμα, βρίσκεται και ο χώρος της Τοπικής Αυτοδιοίκησης (ΤΑ) και οι εργαζόμενοι σ' αυτήν. Η πενιχρή χρηματοδότηση του θεσμού, ταυτόχρονα με τη μεταφορά τομέων κρατικής ευθύνης στους Οργανισμούς Τοπικής Αυτοδιοίκησης (ΟΤΑ), αλλά και μια σειρά νομοθετημάτων, οδηγούν στην ιδιωτικοποίηση υπηρεσιών, κοινωνικού κυρίως χαρακτήρα, με την ανταποδοτικότητα και την πρόσθετη φορολόγηση.

H επιλογή αυτή, να λειτουργήσουν δηλαδή οι ΟΤΑ ως επιχειρήσεις που πουλούν τα "προϊόντα" τους, όχι μόνο αφαιρεί από το θεσμό τα λαϊκά του χαρακτηριστικά, αλλά ταυτόχρονα μετατρέπει τους εργαζόμενους στην Τοπική Αυτοδιοίκηση δύο φορές σε θύματα. Κι αυτό γιατί από τη μια ως δημότες επωμίζονται τα βάρη της πολιτικής της πρόσθετης φορολόγησης και από την άλλη ως εργαζόμενοι αντιμετωπίζουν την ανασφάλεια και το άγχος των αντεργατικών κυβερνητικών επιλογών (κατάργηση 8ωρου, μερική απασχόληση, άρση μονιμότητας, κατάργηση Συλλογικών Συμβάσεων Εργασίας). Αλλωστε ένα από τα βασικά αιτήματα του κλάδου αποτελεί η κατάργηση του θεσμού των εκτάκτων, που προωθεί τις ρουσφετολογικές πελατειακές σχέσεις και μετατρέπει τους εργαζόμενους σε ομήρους μικροπολιτικών σκοπιμοτήτων. Σκοπιμοτήτων, που εξυπηρετεί και το καθεστώς λειτουργίας των δημοτικών επιχειρήσεων, έξω δηλαδή από κάθε έλεγχο του Δημοτικού Συμβουλίου.

Την ίδια στιγμή η κυβέρνηση παραπέμπει στις ελληνικές καλένδες το αίτημα των εργαζομένων να εκδοθεί Προεδρικό Διάταγμα που να αποτρέπει τις ιδιωτικοποιήσεις υπηρεσιών και αρμοδιοτήτων των ΟΤΑ. Αντίθετα επιχειρεί να εγκλωβίσει - και στην κατεύθυνση αυτή σημαντικό μερίδιο ευθύνης έχουν οι Δημοτικές Αρχές που αποδέχονται την αφαίρεση του κοινωνικού χαρακτήρα της ΤΑ - το λαό και τους εργαζόμενους στη λογική της εμπορευματοποίησης των όποιων παρεχόμενων αγαθών και υπηρεσιών.