Το έγκλημα των Αμερικάνων ιμπεριαλιστών στη Χιροσίμα και το Ναγκασάκι, το 1945, που άνοιξε την εποχή της πυρηνικής τρομοκρατίας, είναι ίσως από τα πιο θλιβερά γεγονότα του αιώνα που βαδίζει προς τη δύση του. Τα εκατοντάδες χιλιάδες θύματα τη στιγμή της έκρηξης της ατομικής βόμβας και τα χιλιάδες που "ψυχορραγούν", από τότε μέχρι και τις μέρες μας, από τη λήψη της ραδιενέργειας, είναι το πιο αδιάψευστο πειστήριο του εγκλήματος των ιμπεριαλιστών. Δε χρειάζεται, βέβαια, να αναφέρουμε ότι έχει καταρρεύσει το επιχείρημα, μετά από πολλές αποκαλύψεις, ότι, δήθεν, η χρήση της βόμβας ήταν αναγκαία για τον τερματισμό του πολέμου και τη συνθηκολόγηση της Ιαπωνίας.

Σ' αυτά, όμως, τουλάχιστον σαν "Ρ", σταθήκαμε με όσο το δυνατόν πιο εμπεριστατωμένο τρόπο. Αν τα επαναφέρουμε, είναι γιατί και πάλι διαπιστώσαμε ότι αυτή η αυτονόητη αλήθεια ενοχλεί. Το να λες, δηλαδή, τα πράγματα με το όνομά τους και να κατονομάζεις τους εγκληματίες ως εγκληματίες, όταν, μάλιστα, εξακολουθούν να καταστρώνουν νέα εγκληματικά σχέδια, φαίνεται πως δε συνάδει σήμερα, στην εποχή της νέας ιμπεριαλιστικής τάξης, με το εκσυγχρονιστικό πνεύμα που στη χώρα μας επικρατεί. Ετσι, όχι με έκπληξη βέβαια, είδαμε τη συντριπτική πλειοψηφία των Μέσων Μαζικής Ενημέρωσης, να αποσιωπά εντελώς τη μαύρη επέτειο, ενώ η μειοψηφία που αναφέρθηκε σ' αυτήν δεν έκανε καμία αναφορά στους υπαίτιους του πυρηνικού ολοκαυτώματος. Αυτό που επιδιώχτηκε από ρεπορτάζ εφημερίδων και ντοκιμαντέρ καναλιών, ήταν να διατυπωθεί μια γενικόλογη "ένσταση" ως προς τη χρήση της πυρηνικής ενέργειας και των συνεπειών, που οπωσδήποτε αυτή εμπεριέχει. Ετσι, είδαμε να διασυνδέεται η μαύρη επέτειος με την ολική κατάργηση της πυρηνικής ενέργειας και, μάλιστα, να προβάλλεται ως επείγουσα η ανάγκη του κλεισίματος πυρηνικών αντιδραστήρων, που χρησιμεύουν στην παραγωγή ηλεκτρικής ενέργειας. Συγκεκριμένα, αναφέρεται η σύσταση μιας επιτροπής κατά της δημιουργίας πυρηνικού εργοστασίου στη γειτονική Τουρκία στο Ακουγιού. Χωρίς να υποτιμάμε το ρίσκο και τους κινδύνους που υπάρχουν από τη λειτουργία τέτοιων εργοστασίων, είναι "παράδοξο" γιατί δεν υπάρχει η ίδια ευαισθησία για την παραμονή και ύπαρξη πυρηνικών βομβών στην αμερικανική βάση του Αραξου. Από φορείς τέτοιων απόψεων, η παραμονή στο ΝΑΤΟ παρουσιάζεται ως "αναγκαίο κακό" ή ως "ρεαλιστική λύση".

Από αυτά βγαίνει το συμπέρασμα ότι σε τέτοιες προτάσεις "οικολογικές", υπάρχει έντονο το στοιχείο του αποπροσανατολισμού και της λογικής του να "βλέπουμε το δέντρο και να χάνουμε το δάσος". Γιατί, ναι μεν, πρέπει να εξετάζεται η πυρηνική ενέργεια σε όλες της τις διαστάσεις, να εξασφαλίζεται η σίγουρη χρήση της ή και να αποφευχθεί η χρησιμοποίησή της σε άλλες συνθήκες, μόνο που πρώτης προτεραιότητας ζωτικό θέμα για τους λαούς είναι ο πυρηνικός αφοπλισμός, η καταστροφή όλων των όπλων μαζικής καταστροφής. Αυτό, βέβαια, μπορεί να επιτευχθεί μόνο σε σύγκρουση με τη νέα ιμπεριαλιστική τάξη πραγμάτων, που εκφράζεται σήμερα σε στρατιωτικοπολιτικό και οικονομικό επίπεδο, από τις ΗΠΑ, το ΝΑΤΟ και την ΕΕ.