Από χτες οι Ελληνες ποδοσφαιρόφιλοι έχουν ξανά αντικείμενο απασχόλησης. Η αυλαία του 20ού Πρωταθλήματος άνοιξε. Ονειρα, ελπίδες, προσδοκίες αλλά και συμφέροντα, παρασκήνιο, αμαρτωλό παρελθόν (;)... κυλιούνται πάνω στο πράσινο "χαλί", ακολουθώντας τους ρυθμούς της "στρογγυλής θεάς". Απαντες κάνουν ευχές για νέο ξεκίνημα με διαφορετική πορεία, μιλούν γι' αναδιοργάνωση και αναγέννηση. Συνήθως όμως "η καλή μέρα φαίνεται απ' το πρωί", όπως έχει διαπιστώσει ο θυμόσοφος λαός μας. Ετσι, το επαγγελματικό ποδόσφαιρο ούτε φέτος μπορεί να ελπίζει σε κάτι διαφορετικό.

Αταλάντευτα οι ιθύνοντες αναλώνονται μόνο στο πώς θα κυριαρχήσουν και θα κερδίσουν περισσότερα. Μάλιστα, σε βάρος του αθλήματος. Το σόου θα έχει ξανά μια φτιαχτή λάμψη, που με κόπο θα κρύψει τις αδυναμίες και τα προβλήματα. Το πρόχειρο της υπόθεσης φαίνεται με την πρώτη ματιά. Δύο μέρες πριν την πρεμιέρα ο πρωταθλητής Ολυμπιακός και ο Απόλλωνας (εταιρία του προέδρου στη διοργανώτρια) δε γνώριζαν πού θα παίξουν...

Τα πολύπλοκα συμφέροντα έχουν "σφιχταγκαλιάσει" το άθλημα σε σημείο πνιγμού. Τηλεοπτικά δικαιώματα, διαφημίσεις, νέες τεχνολογίες, που δημιουργούν καινούρια δεδομένα και ο έλεγχός τους υπόσχεται τεράστια κέρδη. Πού καιρός λοιπόν ν' ασχοληθούν οι "ποδοσφαιροπατέρες" με τις πραγματικές ανάγκες του αθλήματος. Εδώ δεν είναι συνεπείς ούτε στη δική τους ιδεολογία. Αντιμετωπίζουν το ποδόσφαιρο ως προϊόν, δεν κάνουν όμως σχεδόν τίποτα για να το βελτιώσουν.

Ο πελάτης - καταναλωτής τούς ενδιαφέρει μόνο τη στιγμή που θα πληρώσει το εισιτήριο. Πλην ελαχίστων εξαιρέσεων, που επιβεβαιώνουν τον κανόνα, τα γήπεδα δεν παρέχουν τίποτα. Ούτε καν τη θεωρητικά αυτονόητη ασφάλεια. Ετσι, την περίοδο '87 - '88 σε 240 αγώνες διατέθηκαν συνολικά 2.702.040 εισιτήρια, δηλαδή 11.258 κατά μέσο όρο. Δέκα χρόνια αργότερα, δηλαδή την περασμένη περίοδο, σε 306 παιχνίδια διατέθηκαν 1.371.557 εισιτήρια, δηλαδή μέσος όρος 4.482.

Αυτό όμως δεν προβληματίζει κανέναν όσο υπάρχουν τηλεόραση, διαφημίσεις και κυρίως επιχορηγήσεις. Εξίσου άθλια είναι η υλικοτεχνική υποδομή και για τους αθλούμενους. Υποσχέσεις και λόγια που ποτέ δεν εφαρμόζονται είναι το καθεστώς σε ατυχήματα (τραυματισμοί) ή δυστυχήματα (απώλειες ζωών). Οσο για τους κανόνες... Η λέξη αναξιοπιστία έχει ταυτιστεί με το ποδόσφαιρο. Οι όροι του παιχνιδιού αντιμετωπίζονται κατά το δοκούν του κατά περίσταση ισχυρού. Οι πρωταγωνιστές και οι κομπάρσοι, εντός και εκτός παιδιάς, γνωστοί και μονότονα ίδιοι.

Αυτές επιγραμματικά είναι οι συνθήκες υπό τις οποίες αρχίζει και το 20ό Επαγγελματικό Πρωτάθλημα της Α Εθνικής. Θα μπορούσαν να συνταχθούν χιλιάδες σειρές στις οποίες θα περιγράφονταν τα χάλια του αθλήματος σε όλα τα επίπεδα. Ομως για τους εμπλεκόμενους με την όποια ιδιότητα είναι γνωστά. Τα βιώνουν καθημερινά. Μάλλον δε θα προσθέσει τίποτα ουσιαστικό άλλη μια απαρίθμηση των δεινών.

Αλλωστε, πολιτεία και παράγοντες περί άλλα τυρβάζουν. Στρουθοκαμηλίζουν συνειδητά, προσπαθώντας να προστατεύσουν κεκτημένα και οφίτσια. Αν θ' αλλάξει κάτι; Αυτό επαφίεται στους πραγματικούς εραστές του ποδοσφαίρου που πρέπει επιτέλους να βγουν απ' το καβούκι και τη μοναξιά τους. Η σήψη έχει προχωρήσει τόσο πολύ που μόνο δυναμική παρέμβαση μπορεί να σταματήσει την κατρακύλα. Αλλιώς θ' αρκούμαστε όλοι στη μιζέρια του χτες και του σήμερα που οδηγεί στην αθλιότητα του αύριο.

Γ. ΚΑΝΤΖΙΛΙΕΡΗΣ